Evliliğim ve yıkılan hayallerim..

smuwiLa .!.:

Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.

Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.

Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.

İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..

Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!

Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.

Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.

Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.

Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

grill .!.:

bilmiyorum öneren oldu mu?
tamamen iletişimi kessen eşinle.
kulağın sağır, gözün kör gibi davransan.
ama çok dirayetli olmalısın.
sen benimle düzgün ve sakin konuşmaya başlayana kadar seni yok farzediyorum de ve öyle davran.
işten gelince kapıyı açma, o anahtarla açsın. yemek koyma kendi koysun yesin.
öfkeden deliye dönse de duyma ve görme. eşine çarptın mesela, neye çarptım ki ben acaba de. çocukları rahatsız edecek kadar bağırırsa bu evde ne çok gürültü var de parka in, müzik aç, ailen yakınsa onlara git, komşuya geç.
2 haftada muma döner.
ama sabırlı ol. göz teması ve tek kelime bile olsa diyalog olmamalı.

Genişletmek için tıkla...

demlicaykeyfi .!.:

Ben senin yerinde olsam esime ya psikologa git tedavi ol ya da mahkemeye git gun al ben dunyaya senin kahrini cekmeye gelmedim derim.

Sana da yazik. Unutma.

Genişletmek için tıkla...

Fahriye abla34 .!.:

Belli bir süre ayrı kalın bence annenlere gidebilirsin mesela belki biraz aklı başına gelir ya da yapman gerekenleri yapma yani biraz zor durumda kalsın , aklı başına gelir kıymetini bilir belki

Genişletmek için tıkla...

utopikuye .!.:

Ben bunu niye yapamıyorum ya. Tüm gun evde ve yalnizim. Modum düşüyor küsken. Esim yapinca sinirleniyorum gormezden gelinmeye.

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Şuan daha tek bir hatasını bekliyorum o an neler olur artık gerçekten bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.

Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.

Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.

İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..

Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!

Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.

Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.

Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.

Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

TRENDY1234 .!.:

Mütevazılık yaptığı zamanlarda bile alttan alta kendini över. Davranışlarının sonuçlarını kabul etmez, kararlarının sorumluluğunu da reddeder. Hatalarını görmezden gelir. Onun ''yüce hataları'' olur. 'Hatam ona inanmak', 'benim hatam insanlara güvenmek' diye düşünür.

Genişletmek için tıkla...

filmgibi .!.:

Mukemmelliyetcilik mükemmel olmak veya buna çabalamak değildir aslında. Yani bir kısmında bu vardır evet ama bir çoğunda yoktur. Sizi sürekli eleştiriyor ya, emin olun kendi kendine çok daha acımasız eleştiriler yapıyordur. Yani bu bir araz aslında, bir mantığı yok dolayısıyla. Tabii ki saygısızlık bambaşka bir boyut ve asla affedilemez ama bence siz kendinizde bir sorun varmış gibi bir iki seans aile terapisinr gidin. Sonra eşinize kendisinin de gelmesinin gerektiğini söyleyerek onu da götürmeye gayret edin

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Ben yapıyorum, küsüyorum. Konuşmuyorum başka bir odaya geçiyorum ama yine değişen bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Son zamanlarda bunu düşünüyorum zaten, inanın psikolojimi sağlam tutmaya çalışmakta ayrı bir olay çocuk bir taraftan..

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Yapmaz eşim, hata kabul etmiyor. O kadar saçma şeylerden tartışabiliyoruz ki, mesela ben onu mutfakta iş yaparken duymam, duymadığım için suçlar, kavga ederiz. O beni duymayınca sıkıntı yok hiç, şunu da yaparım o yaptığını şimdi ben yapsam çenen durmaz derim. Hani hatalarını farketsin diye ama yok. Kendini kavga ederek, tartışarak iyi hissediyor sanki.

Genişletmek için tıkla...

tugsem_10 .!.:

kardeşimin karakteri gibi yaa kocanın türü ayy babamda böyleydi az çok annemde kendini ezdirmedi hiç.sonuç antidepresan içiyor. 150 mg efexor .babam ota bka sinirlenmekten önce şeker hastası oldu sonra hastalığı artıp kalp krizinden vefat etti.sürekli hep bi yerlere çektiler bi şeyde adam gibi anlaşamadılar.öyle ortamda büyüdüm kardeşim babam öldüğünde 10 yaşında idi. bende de bipolar çıktı. 27 yaşımda.babam sadece anneme değil bana da stres kaynağı idi. psikolojisi zaten böyle olduğu için iyicene yıpranmıştı antidepresana karşıydı.kardeşim onun kafasında mesela.o ilaçlara karşı değil. yine değişen bişey yok.

Genişletmek için tıkla...

demlicaykeyfi .!.:

simdiye kadar iyi sabretmişsin. Esimin bana yaptigi haksiz elestiri olunca, inan ki, git daha iyisini bul kapi orda diyorum.
Huysuzluga gercekten tahammulum yok. Esinize soyleyin, 3 yasinda takili kalmis. Artik buyusun, olgunlaşsin

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Ben bunları söylüyorum zaten beğenmiyorsan yolu biliyorsun bir davaya bakar diyorum. Aklınıza gelebilecek her şeyi söylüyorum ben ona zaten hani o konuşurken ben sessizce bir köşede oturmuyorum. Ama karşılığını vermem bunların yaşanmasını önlemiyor maalesef. Aileme bile ya, kardeşin şöyle, baban böyle yoldan eve kadar artık bir gün sokakta bağırmaya başladım yeter artık diye gecenin bir yarısı, her şeyi eleştirir mi bir insan? Her şeyden şikayet eder mi? Konuştukça sinirim tepeme çıkıyor. Bir de kavganın sonunda beni ittirmeye başlıyor ya tahrik ediyor muşum. Resmen sus, bana cevap verme demek oluyor bu, tartışmak kendini savunmak tahrik sebebi

Genişletmek için tıkla...

utopikuye .!.:

Ben bunu niye yapamıyorum ya. Tüm gun evde ve yalnizim. Modum düşüyor küsken. Esim yapinca sinirleniyorum gormezden gelinmeye.

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Ben yapıyorum, küsüyorum. Konuşmuyorum başka bir odaya geçiyorum ama yine değişen bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...