Evliliğim ve yıkılan hayallerim..

fresa .!.:

Bu sebeplerle boşanılmaz yapmayın
Minik bebeğinizde var.eşinizle iletişim tarzınızı değiştirin ama boşanmayı unutun !

Genişletmek için tıkla...

Bright crystal .!.:

Canım ben seni çok iyi anlıyorum da buradaki yorumlarla gaza gelme lütfen. Buradaki kadınlara çok kolay boşanmak. Ben sana yaşlandıkça düzeliyor diye yazdım diye bana bile saldırmışlar, senin hayatın ben sadece Öneri sunarım, yaşayan sensin . kimsenin evliliği dört dörtlük değil, yinede her sebepten boşanmak da burda moda olmuş, atalım gitsin modunda herkes.
Benim eşimde seninkine benziyor, ama çok şükür psikolojik olarak yara açmadı bende (inşallah da açmaz) çünkü sinirli biliyorum, oğlumda da aynı huy var, mizaç böyle, oğlum büyüdükçe ve tanıdıkça eşimi de daha iyi anlıyorum, haklı demiyorum ama idare etmek gerek diye düşünüyorum.

tepkini göster , gerekirse cinnet geçir hatasını anlasın, ama düzeliriz diye düşünmüyorum deme, hemen vazgeçme. iyi olur inşallah, olmazsa da hakkında hayırlısı olsun

Genişletmek için tıkla...

Minikkuala .!.:

Bosanmayın ama konusabiliyirsaniz oturup sakince konusun bu hırsı ve sınırı nedenmis bi ogrenmeye çalışın çünkü bu kadar sinir ve hırs hiç normal değil okurken gözümde canlandı da hareketler gerçekten insanı yipratici bu tarz davranışlar kaldiki daha yeni cikmissiniz lohusaliktan destek lazım size böyle yapması çok yanlış Rabbim evinize huzur versin

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Ben boşanacağım demedim zaten de konuşmaktan da usandım artık, mesela eve geldiğinden beri tartışıyoruz. Onu bu hale getiren benmişim. Herşeyin sebebi hep benim ona göre, senin yüzünden diyor çıkıyor işin içinden. Bunaldım artık, benim yüzümdense sende kurtul, bende haksız mıyım ya? Bir insan bu kadar suçlanamaz.

Genişletmek için tıkla...

CuteMom .!.:

Hayır tamda bu yüzden bu evlilik bitirilmeli belki de.

Çok şaşırdım çok aciz hareket ediyor bütün konularını bilen biri olarak beklemezdim seni yaniltmis

Genişletmek için tıkla...

pinkhouselife .!.:

Ah erkekler..

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Eve geldiğinden beri tartışıyoruz. Konuştuğumda senin yüzünden diyor. Ne diyebilirsiniz ki? Ya da konuşmak neye yaradı. En basiti bir şey anlatıyorum, uzatma, sadede gel anlatasım da gelmiyor. Ayıp ettin kardeşimin yanında lafımı keserek diyorum, anlatmayı bilmiyorsun sende uzatma diyor. Ne yapayım peki ben şimdi onun istediği gibi mi anlatayım her şeyi, o zaman ben şikayet ettiği şeylere göre kendimi değiştireyim diyeceğim gene yetmez bu sefer hayatım diken üstünde, ona ayak uydurmakla geçicek. Doğru bir davranışta değil zaten.

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.

Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.

Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.

İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..

Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!

Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.

Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.

Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.

Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

moraine sedai .!.:

cnm moralim o kadar bozuk ve o kadar kötü bir gece geçirdim ki bebeğim de 1.5 yaşında o da huzursuz...uyumadi gece 2 ye kadar sonra sabah 6 da kalktı. aglamakdan sürekli aglamaktan psikolojim bozuldu. berbat bir haldeyim.

ben de belki burada dertlesirim diyordum ama sıkıntıların o kadar benziyor ki bana.yasamayana hoş gelir bunlar.evlilikle imtihan olmak çok zormuş. ki ben sevgi evliliği yaptığımı düşünmüştüm. ..

aşağı yukarı aynı problemler.ama demişsin ya arkadan gelen biri çarpsa suclu benim sanki diye...gözlerini belertip bana dikkat et sağına soluna demesi ne kadar zoruma gitmişti ilk duyduğumda. ..

dua ediyorum ki benim duam tutar çok kişide de gördüm bunu. ahimi alanlar gözümün önünde ah çektiler hep...kocam olacak şey de artık ne denir ona bilemiyorum benle ugrasmasin. sabır lazım dua tutana kadar.

istediğinde de çok iyi insan olur ama şimdi her şeyin sinirini benden çıkarıyor. çok zor günlerden geçiyorum. sen de öylesin.Allah yardimcin olsun yardimcin olsun.bu derdi cekenleri de kurtarın

dün gece bebeğim uyusun diye ışığı aniden kapattım. Sağ gözüm karanlık da olsa görmeye devam etti ama sol göze perde indi gibi.cok korktum sağ gözümü kapattım sol gözüm hakkaten yarı oranında görmedi. zaten gözden rahatsizim. Bu da şok etti.bir kaç defa ışık açıp kapattım belki geçer diye geçmedi. .Eşim olacak adam odaya geldi. daha uyumadiniz mi.bir huzur vermiyorsunuz vs. deyince gözümün olayını da soyleyemedim.

çok zoruma gidiyor.insanin dertlerini en yakinindakiyle bile paylasamamasi. Allah sonumu Hayır etsin.bu ruh haliyle bebegimin verdiği sıkıntılara da dayanamiyorum. onu bu evliliğe getirdiğim için suclarim yakında ama kocam olan adam çocuktan sonra değişti çocuk olmasını da o istedi.simdi başımı agritiyorsunuz diyor.

laf açılınca 5 çocuk istiyor hala.denge yok. Burcu da terazi. beni mahvetti.kv de erkek torun istiyor vs. ama ben is işten geçtikten sonra akillandim. tek çocuğumu büyütüp is hayatına dönerim belki..sonra Allah Kerim gün doğmadan neler doğar. ..

o kadar bunaldim ve tek başıma cabalamaktan yoruldum ki hayatın akisindan medet umuyorum artık. kocam olacak adam konuşmayı problem çözmeyi ogrenmedigi müddetçe de bu böyle gidecek...

Genişletmek için tıkla...

prometheus .!.:

Yaşadıklarımız o kadar çok benziyor ki ben de berbat süreçlerden geçtim.Eşim çocuk olduktan sonra cozutanlardan.Diyordum ki acıdan,kahırdan ve çocuğa bakarken yorgunluktan öleceğim herhalde artık.Gözümün üstünde kaşım var benzeri ne huzursuzluklara,kavgalara maruz kaldım ben de.Benim ailem var,kendime ait bir evim ve güzel bir işim var.Eğitimli ve kendine güvenen bir kadınım.Bekledim ki bu bir süreç,eşim Bebek olunca duygu karmaşası yaşadı,bunları el ele aşacağız.Ben adım attıkça kapılar suratıma kapandı,ben çabaladıkça o bataklıkta boğuldum,ben düzelsin diye gayret ettikçe o daha da azıttı ve başıma eşkıya kesildi.İyilikten anlamadı ve tepeme çıktı.

2017'ye yeni girdiğimiz günlerdeydi.Artık o kadar harap ve bitik durumdaydım ki eşimin sebepsiz düşmanlıkları sebebiyle artık tükenme noktasına gelmiştim.Anlayamıyordum.Yemek koyarken tabağın kenarına damladı diye günlerce küs kalıyor,bunu bahane ederek dünyayı dar ediyordu.Yemeden içmeden kesildim.Bebeğime süt veremez,ona bakamaz oldum.Kendine güvensiz,ezik,sinik ve hastalıklı bir kadın olup çıkmıştım.Adamın hala umrunda değildi.Bir gün yerden bebeğimi aldım (şimdi 15 aylık) tam kalkarken gözlerim karardı ve çocukla birlikte yere düştüm.Günlerdir tek lokma yiyememiştim depresyondan.Çocuğun sesi çıkmıyor,etraf hala karanlık başım dönüyor.Bebeğime bir şey oldu diye çok korktum.Hemen yanımızda bir sehpa vardı,kafasını oraya çarptı da sesi çıkmıyor sandım.

İşte o gün benim miladım oldu arkadaşım.Beni yere düşüren (manen de olsa) eşimdi.Ama şimdi tek başıma toparlanıp ayağa kalkmam lazım,ben kalkayım ki bebeğime de bakabileyim.Ben kendim kalkmazsam kimse beni bu düştüğüm yerden kaldırmayacak,dedim.Resmen o düşme aydınlanma oldu bana.Kalktım dışarıdan güzel bir yemek sipariş ettim.Akşamüstü bir kuaföre gidip azıcık insana benzedim.Ertesi gün için her hafta gelecek bir yardımcı kadın buldum evi dip bucak temizlettim.Bebekle markete gidemediğimden ne lazımsa siparişle eve doldurdum.Sonraki gün bebeğin mamalarını hazırlayıp taksiye atlayıp en sevdiğim yerlerde gezdim.Eşimden medet ummamak,ağlak ağlak gezmemek o kadar iyi gelmişti ki anlatamam.Hemen işyerime haber verdim.Haftanın iki günü yarı zamanlı çalışmak istediğimi bildirdim(çok şükür işimde böyle bir imkan var.) Onlar da sağ olsun olumlu geri dönüş yaptılar.Çalışmak,işle ilgili hazırlıklar yapmak,işe gitmek için kendime yeni kıyafetler almak,kombin yapma telaşı vs o kadar iyi geldi ki anlatamam.Eşim olacak insan da bende bir değişim olduğunu fark etti,eskisi kadar canavarlaşamıyor çok ilginç ama.İlgi dilenip ona bu fırsatı vermiyorum çünkü.Şimdilik soğuk savaş devam ediyor.Ama o eski günlere aska dönmem artık.Bu konuyla ilgili gözümden tek bir damla yaş almayacak artık Allah'ın izniyle.

Bu arada benim eşim de terazi burcu.Allah onun cezasını versin ben hayatımda böyle lanet bir burç görmedim.Prens sanırken Ada'mın içinden psikopat çıktı.

Diyeceğim o ki salma canım kendini.Yaşadığın her neyse:huzursuzluk,geçimsizlik,mutsuzluk,psikolojik şiddet.Bir gün ya bitecek ya da sen takmamayı öğreneceksin.O gün neden bugün olmasın?

Sana tavsiyem eşinle bir süre bir aktivitede bulunma.Ailenle,arkadaşlarınla,akrabalarınla,bebeğinle yap.Hatta kendi başına bile çok iyi Zaman geçirebilirsin.Her gün güzel bir komedi filmi izle.Ben çocuğu uyuturken kulaklıkta telefondan izliyorum.Eşinden bir süre mecbur kalmadıkça hiçbir şey isteme.Bırak kendi haline.Uğraşacak bir şey bulamasın.Bizim şu an biraz zayıf bir dönemimiz ve onlara çok ihtiyacımız olduğunu biliyorlar.O küçücük karakterleri ve kocaman egoları kendini bir halt sanmaya ve kendisini ispat etmeye çalışıyor."Vay be ne erkeğim!Kadın ve çocuk bana muhtaç.İkisinin de hem maddi hem manevi bana ihtiyacı var.Gözümün içine bakıyorlar ve ben bu saltanatı bir daha sittin sene görmem.Azcık .okunu çıkarayım da o bi halta yaramayan egom azcık bayram etsin."

İşte bu kadar zavallı adamların elinde oyuncak olmayalım..

Ay çok uzun oldu yahu

Genişletmek için tıkla...

Angel87 .!.:

Ne kadarda güzel yazmışsınız.Biz kadınlar istedikten sonra başaramayacağımız hiç birşey yok sizi okuyunca tekrar anladm..Konu sahibi siz ve buraya yazan bir çok kadın aynı dertten muzdarip.Erkekler neden böyle neden bu kadar kolay yıkıp döküyor anlamıyorum.Sevdiğin kadını neden senden nefret eder hale getiriyorsun?Güzel güzel geçinmek varken neden hayatı zorlaştırıyosun?
Özellikle çocuktan sonra bişi oluo sanki kopmalar daha çok belirginleşio..Kadın alttan aldıkça erkek kendini daha çok bişi sanıo...
Bende aynı süreçten geçiyorum.Eskiden beni kırmaktan kaçınan adam o kadar hoyratça davranıoki bana.Ama sorsan hala çok sevio.Biz bebekten sonra böyle olduk..Eşim çok kinci ve hoşgörüsüz biri..Bu huyları o kadar yıprattıki beni..Ailelerle ilgili bazı sıkıntılar oldu.Ama unutmuo adam önüne bakamıo bi türlü.Ve ben çok bunaldm öfkelerinden,kırıp dökmelerinden artık ..

Ben çözümü sizin gibi buldum.Onsuzda gayet mutlu olurum dimdik dururum mesajını veriorum ona.Artık alttan alıp anlamaya çalışmak yok.Birazda o anlasın beni..Eğer ben mutsuzsam oda mutsuz olucak.Eğer mutlu olmak istiosa eşsek gibi çabalıcak..
Anlıcan ne kadar köfte o kadar ekmek.Kimseden bisi ummucan bu hayattta.Kocanda olsa.Ben bunu anladm..

Genişletmek için tıkla...

prometheus .!.:

Aynen öyle.Ben çok severek ve eşimden emin olarak evlendim.Biraz akıllıyımdır genellikle hiçbir konuda yaş tahtaya basmam.Ama bu evliliğin Zaman içinde beni ben olmaktan çıkardığını fark edemedim.Her şeyi eşimle yapmak,o olmadığında aktiviteden keyif alamamak gibi saçma bir alışkanlığa düştüm yıllar içinde.Çocuk olduktan sonra ne kadar saçma bir bağımlılık yaşadığımı anladım.

Artık hayatta en önemli şey benim mutluluğum.Kimseden bir beklentim yok.Beklenti olmayınca hayal kırıklığı da yok.Bunu kabullenmek Zaman alıyor tabi ama aşılmayacak şeyler değil.Zaten boşanmak istiyorum.Bağımlılık bir tarafa,eşine doğum ve lohusalık sürecinde destek olmaktan aciz adamcıklarla işim yok.Ha eşim derse ki ben hatalarımdan dönüyorum,bundan sonra ilişkimiz stabil hale gelecek.Ben de artık bu öküzlükleri bırakıyorum,çocuğum için devam ettiririm ama o eski bağımlılığa artık asla izin vermem.Ben bu sürecin sonunda yeniden kendimi buldum.Artık kolay kolay kimseye üzerimde ego tatmini yapma zevkini yaşatmam.

Bu durumda olan ve kendisini çıkmazda hisseden kadınların sırtını sıvazlıyor ve şöyle diyorum:Gaçecek!Hiç merak etme hepsi de geçecek.O kirden dağınıklıktan görünmeyen ev,gece gündüz ağlayan bebek,uykusuzluk,en yakın can yoldaşının seni anlamaması,etraftan kimsenin yardımcı olmaması,bakımsızlık,bu berbat ruh hali seni çıkmazda hissettiriyor olabilir.Hiç merak etme hepsi yoluna girecek.Ama o yola önce sen girmelisin.Sen kalkmazsan kimse elinden tutup kaldırmıyor,emin ol!Haydi o Çarşamba pazarına dönmüş evini bırak,bebişine güzel bir park ısmarla!Dışarıda bir yemek ye bir kahve iç!Sonra bebişi bir saatliğine bırak kuaföre git ve o tüylerden,biçimsiz saçlardan,Hulusi Kentmen bıyıklarından bir kurtul.Akşama sadece bir makarna yap ve çocuğu sallarken güzel bir komedi filmi izle.İnan çok iyi gelecek.Depresyon kuyusunun dibi yok inanın.Son hızla düşerken merdivenin basamaklarından birine hızla yapışın ve yukarı çıkmaya başlayın.Bir adım bir adımdır.

Genişletmek için tıkla...

smuwiLa .!.:

Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.

Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.

Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.

İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..

Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!

Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.

Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.

Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.

Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

prometheus .!.:

Yaşadıklarımız o kadar çok benziyor ki ben de berbat süreçlerden geçtim.Eşim çocuk olduktan sonra cozutanlardan.Diyordum ki acıdan,kahırdan ve çocuğa bakarken yorgunluktan öleceğim herhalde artık.Gözümün üstünde kaşım var benzeri ne huzursuzluklara,kavgalara maruz kaldım ben de.Benim ailem var,kendime ait bir evim ve güzel bir işim var.Eğitimli ve kendine güvenen bir kadınım.Bekledim ki bu bir süreç,eşim Bebek olunca duygu karmaşası yaşadı,bunları el ele aşacağız.Ben adım attıkça kapılar suratıma kapandı,ben çabaladıkça o bataklıkta boğuldum,ben düzelsin diye gayret ettikçe o daha da azıttı ve başıma eşkıya kesildi.İyilikten anlamadı ve tepeme çıktı.

2017'ye yeni girdiğimiz günlerdeydi.Artık o kadar harap ve bitik durumdaydım ki eşimin sebepsiz düşmanlıkları sebebiyle artık tükenme noktasına gelmiştim.Anlayamıyordum.Yemek koyarken tabağın kenarına damladı diye günlerce küs kalıyor,bunu bahane ederek dünyayı dar ediyordu.Yemeden içmeden kesildim.Bebeğime süt veremez,ona bakamaz oldum.Kendine güvensiz,ezik,sinik ve hastalıklı bir kadın olup çıkmıştım.Adamın hala umrunda değildi.Bir gün yerden bebeğimi aldım (şimdi 15 aylık) tam kalkarken gözlerim karardı ve çocukla birlikte yere düştüm.Günlerdir tek lokma yiyememiştim depresyondan.Çocuğun sesi çıkmıyor,etraf hala karanlık başım dönüyor.Bebeğime bir şey oldu diye çok korktum.Hemen yanımızda bir sehpa vardı,kafasını oraya çarptı da sesi çıkmıyor sandım.

İşte o gün benim miladım oldu arkadaşım.Beni yere düşüren (manen de olsa) eşimdi.Ama şimdi tek başıma toparlanıp ayağa kalkmam lazım,ben kalkayım ki bebeğime de bakabileyim.Ben kendim kalkmazsam kimse beni bu düştüğüm yerden kaldırmayacak,dedim.Resmen o düşme aydınlanma oldu bana.Kalktım dışarıdan güzel bir yemek sipariş ettim.Akşamüstü bir kuaföre gidip azıcık insana benzedim.Ertesi gün için her hafta gelecek bir yardımcı kadın buldum evi dip bucak temizlettim.Bebekle markete gidemediğimden ne lazımsa siparişle eve doldurdum.Sonraki gün bebeğin mamalarını hazırlayıp taksiye atlayıp en sevdiğim yerlerde gezdim.Eşimden medet ummamak,ağlak ağlak gezmemek o kadar iyi gelmişti ki anlatamam.Hemen işyerime haber verdim.Haftanın iki günü yarı zamanlı çalışmak istediğimi bildirdim(çok şükür işimde böyle bir imkan var.) Onlar da sağ olsun olumlu geri dönüş yaptılar.Çalışmak,işle ilgili hazırlıklar yapmak,işe gitmek için kendime yeni kıyafetler almak,kombin yapma telaşı vs o kadar iyi geldi ki anlatamam.Eşim olacak insan da bende bir değişim olduğunu fark etti,eskisi kadar canavarlaşamıyor çok ilginç ama.İlgi dilenip ona bu fırsatı vermiyorum çünkü.Şimdilik soğuk savaş devam ediyor.Ama o eski günlere aska dönmem artık.Bu konuyla ilgili gözümden tek bir damla yaş almayacak artık Allah'ın izniyle.

Bu arada benim eşim de terazi burcu.Allah onun cezasını versin ben hayatımda böyle lanet bir burç görmedim.Prens sanırken Ada'mın içinden psikopat çıktı.

Diyeceğim o ki salma canım kendini.Yaşadığın her neyse:huzursuzluk,geçimsizlik,mutsuzluk,psikolojik şiddet.Bir gün ya bitecek ya da sen takmamayı öğreneceksin.O gün neden bugün olmasın?

Sana tavsiyem eşinle bir süre bir aktivitede bulunma.Ailenle,arkadaşlarınla,akrabalarınla,bebeğinle yap.Hatta kendi başına bile çok iyi Zaman geçirebilirsin.Her gün güzel bir komedi filmi izle.Ben çocuğu uyuturken kulaklıkta telefondan izliyorum.Eşinden bir süre mecbur kalmadıkça hiçbir şey isteme.Bırak kendi haline.Uğraşacak bir şey bulamasın.Bizim şu an biraz zayıf bir dönemimiz ve onlara çok ihtiyacımız olduğunu biliyorlar.O küçücük karakterleri ve kocaman egoları kendini bir halt sanmaya ve kendisini ispat etmeye çalışıyor."Vay be ne erkeğim!Kadın ve çocuk bana muhtaç.İkisinin de hem maddi hem manevi bana ihtiyacı var.Gözümün içine bakıyorlar ve ben bu saltanatı bir daha sittin sene görmem.Azcık .okunu çıkarayım da o bi halta yaramayan egom azcık bayram etsin."

İşte bu kadar zavallı adamların elinde oyuncak olmayalım..

Ay çok uzun oldu yahu

Genişletmek için tıkla...

prometheus .!.:

Aynen öyle.Ben çok severek ve eşimden emin olarak evlendim.Biraz akıllıyımdır genellikle hiçbir konuda yaş tahtaya basmam.Ama bu evliliğin Zaman içinde beni ben olmaktan çıkardığını fark edemedim.Her şeyi eşimle yapmak,o olmadığında aktiviteden keyif alamamak gibi saçma bir alışkanlığa düştüm yıllar içinde.Çocuk olduktan sonra ne kadar saçma bir bağımlılık yaşadığımı anladım.

Artık hayatta en önemli şey benim mutluluğum.Kimseden bir beklentim yok.Beklenti olmayınca hayal kırıklığı da yok.Bunu kabullenmek Zaman alıyor tabi ama aşılmayacak şeyler değil.Zaten boşanmak istiyorum.Bağımlılık bir tarafa,eşine doğum ve lohusalık sürecinde destek olmaktan aciz adamcıklarla işim yok.Ha eşim derse ki ben hatalarımdan dönüyorum,bundan sonra ilişkimiz stabil hale gelecek.Ben de artık bu öküzlükleri bırakıyorum,çocuğum için devam ettiririm ama o eski bağımlılığa artık asla izin vermem.Ben bu sürecin sonunda yeniden kendimi buldum.Artık kolay kolay kimseye üzerimde ego tatmini yapma zevkini yaşatmam.

Bu durumda olan ve kendisini çıkmazda hisseden kadınların sırtını sıvazlıyor ve şöyle diyorum:Gaçecek!Hiç merak etme hepsi de geçecek.O kirden dağınıklıktan görünmeyen ev,gece gündüz ağlayan bebek,uykusuzluk,en yakın can yoldaşının seni anlamaması,etraftan kimsenin yardımcı olmaması,bakımsızlık,bu berbat ruh hali seni çıkmazda hissettiriyor olabilir.Hiç merak etme hepsi yoluna girecek.Ama o yola önce sen girmelisin.Sen kalkmazsan kimse elinden tutup kaldırmıyor,emin ol!Haydi o Çarşamba pazarına dönmüş evini bırak,bebişine güzel bir park ısmarla!Dışarıda bir yemek ye bir kahve iç!Sonra bebişi bir saatliğine bırak kuaföre git ve o tüylerden,biçimsiz saçlardan,Hulusi Kentmen bıyıklarından bir kurtul.Akşama sadece bir makarna yap ve çocuğu sallarken güzel bir komedi filmi izle.İnan çok iyi gelecek.Depresyon kuyusunun dibi yok inanın.Son hızla düşerken merdivenin basamaklarından birine hızla yapışın ve yukarı çıkmaya başlayın.Bir adım bir adımdır.

Genişletmek için tıkla...

moraine sedai .!.:

Sağol cnm.ayni şeyleri düşünüyorum. çalıştığım sürede ve hamilelik döneminde Kraliçe gibi davranan adam şimdi köle muamelesi yapıyor. artık davranışlarından biktigim için ayirabildigim kadar ayirdim hayatımı. hatta hafta sonları da evde film izler oyun oynar üstüne de biz onu rahat ettiremedigimiz için dirdir ederdi. hafta ici evin yolunu zor bulan bulunca da vaktini dizi film elinde telefonla geçirip benle 5 kızıyla 15 dk. ilgilenen adam kendine Karadeniz vs.gezi arardi. üstüne hafta sonu da eve gelmeyeceğini söyledi. ben de içimden ne halin varsa gör deyip disimdan iyi olur kafan rahatlar isinde çok yoruluyorsun deyip evden gonderiyorum.

ben uzun süredir kızım uyuyunca kendimi kitaplarima verdim cnm.yoksa patlayacagim. kızım uyanınca da artık yaz geldi dışarı çıkıyoruz. ama evdeki huzur olmayınca kırık küp misali ne kadar mutluluk doldursam da akşamdan sabaha hiçbiri kalmıyor.

bir de yardimcim yok.milletin annesi kocası hatta kV. si gelir ilgilenir çocukla...ben de görünce 1 boşver 2 boşver artık zoruma gidiyor.icimden anneme benle ilgilenmeyecektin niye dogurdun bile diyorum. bırakıp kuafore gideceğim kimse yok. Bu da üzüyor. .kV ve koca tarafından hiç Hayır yok zaten. .

ama inşallah bu çocuk büyüyecek sonunda.beraber yapabilecegiz çok şeyi. belki ben de ofis açıp is hayatına dönerim ama işte bu süreci atlatmak zulüm.

ben artık umut etmeyi bıraktım. beni anlamasını hele hele yardimci olmasını da umut etmiyorum. dediğin gibi bir kendimizden fayda var. Ben de inşallah düştüğüm bu yerden toparlanırim.

Genişletmek için tıkla...