Anliyorum bakislarindan. Bilemiyorum bu konuda hislerime cok guveniyorum. Sadece esim degil, baskalari da olsa, bakislarin altinda yatan manayi hep farkederim. Hic yanildigim olmadi. Sorun şu ki, ben sevilmeye, ilgi duymaya cok aliskin biriyim. Cocuklugumdan beri cok sevilerek buyudum. Ozellikle dokunarak ve sevgi sozcukleriyle sevilmek benim icin olmazsa olmaz. Hani herkesin dilinde dolasan o 5 bes sevgi dili meselesi var ya, bilmiyorum duydunuz mu? Benim sevgi dilim, dokunmak ve sevgi sozcukleri. Bunladi gormedigim zaman sevilmedigimi dusunuyorum. Bunlari kendisine anlattim da acik acik. Beklentilerimi biliyor. Ama bunlari yapmak ona cok sıkıcı, ölüm gibi geliyor sanirim. Bende sevgisizligine bagliyorum yapmamasini. Onunda nelerden hoslandigini, sevildigini nasil hissettigini biliyorum. O, kendisine hizmet etmemden, ve onu onaylayip takdir etmemden asiri mutluluk duyuyor. Kendimi de elestirmem gerekirse, hizmet davranislari tamam, ama onaylamak her zaman yapamadigim birsey. Cunku, fikir uyusmazligi ve karakter farklilzigi var aramizda.
Cocuk icin uzuluyor mu bilmiyorum. Ama o kadar dusunceli degil malesef. Ilgisiz cocuguna karsi. Hatta ilgilenmiyor diye kavga ederiz.
Dans etmeyi bende cok severim. Ama evlendigimiz gunden beri bu tur aktiviteler yapamiyoruz. Ilk zamanlar cocuk kiskaniyor diye uzak durduk hep. Simdi de cocuk var, etkilenir diyo, pek bisey yapamiyoruz. En fazla yanyana oturup film izliyoruz.
Ama bende coktandir supriz falan yapmiyorum ona. Bu konu yuzunden icimden bisey yapmak gelmiyor.