Bence sorun sadece sizde değil eşinizdede var sizi nerden vuracağını neye sinirleneceğinizi çözmüştür 7 senede alttan alsa böyle olmazsınız.
Bende aynıyımBir kelime bile benim tetiklenmeme yeter mesela. Eşim onu söylese bana akşama kadar kavga ederim onunla
Evet sabirli olacaksiniz. Çunki temel sorun sizsiniz. Bunu aşmak için ilk once eşinizle konuşacaksiniz. Hatalariniz, kabaliklariniz, itme kakmalariniz için ozur dileyeceksiniz. Ve sorunun farkinda oldugunuzu, duzelmek için çaba sarfedeceginize soz vereceksizniz. Eşinizden yardim isteyeceksiniz. Bir sure benim kendimi, kendi sinirimi yenmem için senden yardim ve anlayiş istiyorum soyleyin. Kavga çikacagini hissettiginiz anda odayi degisin. Diger odaya geçin. Içinizden 50ye kadar sayin). Eski konulari akliniza getirip kendinizi kinlendirmeyin. Sadece bugun ve yarini dusunun. Kavga niyetli bir dusunceye daldiginizda hemen kendinizi oyalayin. Aile terapistinin yuzune gitsneiz yine derman sizde. Sadece evde sizi bir sure idare etmek gerekli ki toparlana bilesiniz. Benim eşim sigara çok fazla içiyordu. Içmediginde biraz agresif oluyordu. Fazla.kiriglan oldugum için her laf incitirdi beni. Eşim de agresif yonunu gostermemek için birakamiyordu. Bana yardim edersen birakirim. Lutfen soyledikelrimin içimden gelmedigini bil, sadece zihnim çok bulaniklaşiyor sarmaya birini ariyorum derdi. Ben de bir sure agresif tavirlarina hiç kotu tepki vermedim. Bazen kalbimi kirardi sigara istedigi zamanlar. Gulerek yuzune bakardim. OperdimMerhabalar.
Size evliliğimin gidişatını anlatmak ve biraz tavsiye almak istiyorum.
Burayı çok yakınen takip ediyorum başkalarının konularından da faydalandım. Şimdi belki özel olarak hayatımı yoluna koyacak şeyler duyarım diye açıyorum bu konuyu.
Ben 4 yıllık evliyim. 1 tane oğlum var. Daha yaşına girmedi. Eşimle ikimizde çalışan insanlarız ben bir süresidir ücretsiz izindeydim. 2 ay sonra döneceğim işime. Maddi olarak bir sıkıntımız yok onu belirteyim.
Eşimle 7 yıllık birliktelik sonucunda evlendik. Baya da seviyorduk birbirimizi. Evlendikten sonra işler kötüye gitti. Sürekli tartışıyorduk. Ufak konulardı hep ama evden bağırma eksik olmuyordu. Ben öfkesine yenik düşen bir insanım. Bazen eşime saldırdığım bile oldu. Onun da kendini savunmak için beni itmesi vs bunlar yaşandı, yaşanmaya devam ediyor. Birbirimize olmayacak sözler de ettik. Ama bir sekilde yoluna koyarız diyip devam ediyoruz. Bebek beklerken aramız iyiydi. Sonrasında da biraz iyi gitti. Sonra bozuldu.
Ben evde durdukça sıkıldım sıkıldıkça ona sardım. Onun ailesine yakın benimkilere uzak oturuyoruz. Ailesi fena deği ama öyle can ciğer bir ilişkimiz de yok. Torun konusunda falan çok abartılı davranıyorlar bundan biraz rahatsızım. Bu konuda da sürekli tartışıyoruz büyüyor. Hep ben sinirime yenik düşüyorum. Bir türlü beceremedim sakin olmayı. Psikolojik destek bile aldım bir müddet ama sonra yine başa döndüm.
Eşim sadece ses yükseltmememi ve biraz daha ılımlı olmamı bekliyor. Ama ilişkimiz çok kötü. Yani iyi günlerimizde bile birbirimize planlı yaklaşıyoruz. Aramızda perde var gibi. Ara ara boşanma konusu geçiyor ama sonra hep kapanıyor. Genelde birbirimize sinirliyken söylüyoruz.
Onun dısında evliliğim iyi demeyeceğim. Bunlar evliliğimizin geneli çünkü. Ama Bazen gerçekten iyi zamanlarımız oluyor. Birbirimizden özür dileyip sözler verdiğimiz. Oğlumuzla neşe bulduğumuz. Ama sonra yine başa sarıyor.
Eşim artık bana karşı duvar gibi. Sanırım bıktı en sonunda. Ama benim aklım başıma yeni geliyor. Şimdi ne yapsam da hep bi deneme sürecinde gibi hissediyorum. iletişim kuramıyoruz. Aile terapisine eşim yanaşmaz, cünkü problemi bende görüyor. bilmiyorum. Ben sakin olamıyorum. 2 gün düzgün davranacağım diyip 3. Gün ipler kopuyor. Eşimi haksız bulmuyorum. Bazen diyorum ki kendimi tutarsam düzeliriz o da anlar. Bazen de diyorum ki belki de artık bitirdik uzatmaları oynuyoruz. Ama çok üzülüyorum. Eşimin de bana karşı kötü davranması oldu ama ben bunların sebebi olarak hep kendimi gördüm. Ben bir şey demeden onun bana ters davranması olmadı hiç.
Ben evliliğimi düzeltmek istiyorum. Ama nasıl davranmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Sabırlı sakin olup biraz sessiz kalsam gerçekten yoluna girecek. Ama bunu beceremiyorum. Lütfen bana yardım edin.
Öfke problemi sadece ese karsi mı yoksa genel olarak mi öfkelisiniz bebeğe falan mesela. Bir de anne ya da babaniz öfkeli insanlar miydı. Anneniz babaniza bagirirmiydi ya da tam tersi sinmis miydiMerhabalar.
Size evliliğimin gidişatını anlatmak ve biraz tavsiye almak istiyorum.
Burayı çok yakınen takip ediyorum başkalarının konularından da faydalandım. Şimdi belki özel olarak hayatımı yoluna koyacak şeyler duyarım diye açıyorum bu konuyu.
Ben 4 yıllık evliyim. 1 tane oğlum var. Daha yaşına girmedi. Eşimle ikimizde çalışan insanlarız ben bir süresidir ücretsiz izindeydim. 2 ay sonra döneceğim işime. Maddi olarak bir sıkıntımız yok onu belirteyim.
Eşimle 7 yıllık birliktelik sonucunda evlendik. Baya da seviyorduk birbirimizi. Evlendikten sonra işler kötüye gitti. Sürekli tartışıyorduk. Ufak konulardı hep ama evden bağırma eksik olmuyordu. Ben öfkesine yenik düşen bir insanım. Bazen eşime saldırdığım bile oldu. Onun da kendini savunmak için beni itmesi vs bunlar yaşandı, yaşanmaya devam ediyor. Birbirimize olmayacak sözler de ettik. Ama bir sekilde yoluna koyarız diyip devam ediyoruz. Bebek beklerken aramız iyiydi. Sonrasında da biraz iyi gitti. Sonra bozuldu.
Ben evde durdukça sıkıldım sıkıldıkça ona sardım. Onun ailesine yakın benimkilere uzak oturuyoruz. Ailesi fena deği ama öyle can ciğer bir ilişkimiz de yok. Torun konusunda falan çok abartılı davranıyorlar bundan biraz rahatsızım. Bu konuda da sürekli tartışıyoruz büyüyor. Hep ben sinirime yenik düşüyorum. Bir türlü beceremedim sakin olmayı. Psikolojik destek bile aldım bir müddet ama sonra yine başa döndüm.
Eşim sadece ses yükseltmememi ve biraz daha ılımlı olmamı bekliyor. Ama ilişkimiz çok kötü. Yani iyi günlerimizde bile birbirimize planlı yaklaşıyoruz. Aramızda perde var gibi. Ara ara boşanma konusu geçiyor ama sonra hep kapanıyor. Genelde birbirimize sinirliyken söylüyoruz.
Onun dısında evliliğim iyi demeyeceğim. Bunlar evliliğimizin geneli çünkü. Ama Bazen gerçekten iyi zamanlarımız oluyor. Birbirimizden özür dileyip sözler verdiğimiz. Oğlumuzla neşe bulduğumuz. Ama sonra yine başa sarıyor.
Eşim artık bana karşı duvar gibi. Sanırım bıktı en sonunda. Ama benim aklım başıma yeni geliyor. Şimdi ne yapsam da hep bi deneme sürecinde gibi hissediyorum. iletişim kuramıyoruz. Aile terapisine eşim yanaşmaz, cünkü problemi bende görüyor. bilmiyorum. Ben sakin olamıyorum. 2 gün düzgün davranacağım diyip 3. Gün ipler kopuyor. Eşimi haksız bulmuyorum. Bazen diyorum ki kendimi tutarsam düzeliriz o da anlar. Bazen de diyorum ki belki de artık bitirdik uzatmaları oynuyoruz. Ama çok üzülüyorum. Eşimin de bana karşı kötü davranması oldu ama ben bunların sebebi olarak hep kendimi gördüm. Ben bir şey demeden onun bana ters davranması olmadı hiç.
Ben evliliğimi düzeltmek istiyorum. Ama nasıl davranmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Sabırlı sakin olup biraz sessiz kalsam gerçekten yoluna girecek. Ama bunu beceremiyorum. Lütfen bana yardım edin.
Genelde kadınlar olarak hisleeimiz oldukça kuvvetki olduğu için uzatmaları oynadığınızı düşünüyorsanız büyük ihtimal öyledir maalesef.tartışma, kavga unutuluyor da fiziksek şiddete kadar çıkmışsa ç9k fazla yüzgöz olunuyor, seviye düşünüyor.geri dönülemez yollara giriliyor.bu kadarı da fazla geliyor yani.uzatmalara giren ilişkileri itekleye itekleye yürütmeye çalışsanız da kendi motoru gibi gidemiyor bence bir daha.kısa bir süre sonra tekrar bozuluyor.benim deneyimlerimde öyle oldu en azından.Merhabalar.
Size evliliğimin gidişatını anlatmak ve biraz tavsiye almak istiyorum.
Burayı çok yakınen takip ediyorum başkalarının konularından da faydalandım. Şimdi belki özel olarak hayatımı yoluna koyacak şeyler duyarım diye açıyorum bu konuyu.
Ben 4 yıllık evliyim. 1 tane oğlum var. Daha yaşına girmedi. Eşimle ikimizde çalışan insanlarız ben bir süresidir ücretsiz izindeydim. 2 ay sonra döneceğim işime. Maddi olarak bir sıkıntımız yok onu belirteyim.
Eşimle 7 yıllık birliktelik sonucunda evlendik. Baya da seviyorduk birbirimizi. Evlendikten sonra işler kötüye gitti. Sürekli tartışıyorduk. Ufak konulardı hep ama evden bağırma eksik olmuyordu. Ben öfkesine yenik düşen bir insanım. Bazen eşime saldırdığım bile oldu. Onun da kendini savunmak için beni itmesi vs bunlar yaşandı, yaşanmaya devam ediyor. Birbirimize olmayacak sözler de ettik. Ama bir sekilde yoluna koyarız diyip devam ediyoruz. Bebek beklerken aramız iyiydi. Sonrasında da biraz iyi gitti. Sonra bozuldu.
Ben evde durdukça sıkıldım sıkıldıkça ona sardım. Onun ailesine yakın benimkilere uzak oturuyoruz. Ailesi fena deği ama öyle can ciğer bir ilişkimiz de yok. Torun konusunda falan çok abartılı davranıyorlar bundan biraz rahatsızım. Bu konuda da sürekli tartışıyoruz büyüyor. Hep ben sinirime yenik düşüyorum. Bir türlü beceremedim sakin olmayı. Psikolojik destek bile aldım bir müddet ama sonra yine başa döndüm.
Eşim sadece ses yükseltmememi ve biraz daha ılımlı olmamı bekliyor. Ama ilişkimiz çok kötü. Yani iyi günlerimizde bile birbirimize planlı yaklaşıyoruz. Aramızda perde var gibi. Ara ara boşanma konusu geçiyor ama sonra hep kapanıyor. Genelde birbirimize sinirliyken söylüyoruz.
Onun dısında evliliğim iyi demeyeceğim. Bunlar evliliğimizin geneli çünkü. Ama Bazen gerçekten iyi zamanlarımız oluyor. Birbirimizden özür dileyip sözler verdiğimiz. Oğlumuzla neşe bulduğumuz. Ama sonra yine başa sarıyor.
Eşim artık bana karşı duvar gibi. Sanırım bıktı en sonunda. Ama benim aklım başıma yeni geliyor. Şimdi ne yapsam da hep bi deneme sürecinde gibi hissediyorum. iletişim kuramıyoruz. Aile terapisine eşim yanaşmaz, cünkü problemi bende görüyor. bilmiyorum. Ben sakin olamıyorum. 2 gün düzgün davranacağım diyip 3. Gün ipler kopuyor. Eşimi haksız bulmuyorum. Bazen diyorum ki kendimi tutarsam düzeliriz o da anlar. Bazen de diyorum ki belki de artık bitirdik uzatmaları oynuyoruz. Ama çok üzülüyorum. Eşimin de bana karşı kötü davranması oldu ama ben bunların sebebi olarak hep kendimi gördüm. Ben bir şey demeden onun bana ters davranması olmadı hiç.
Ben evliliğimi düzeltmek istiyorum. Ama nasıl davranmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Sabırlı sakin olup biraz sessiz kalsam gerçekten yoluna girecek. Ama bunu beceremiyorum. Lütfen bana yardım edin.
Bakın benimki de bunun tam tersi. Niye ofkelendigimi sorguladım. Sebepleri vardı. Çatır çatır konuştum. Bu, bu beni çıldırttı. Biz sevgiliyken nasıldim şimdi dön bak. Eşim hatasını anlayıp o konularda düzeltti kendini. Galiba sizin öfkenizin sebebini sorgulamanız lazim.Çift terapistini önermiyorum. Öncelikle siz düzeliceksiniz. Öfke sorunu varsa birşeyler yolunda değildir. Gerekirse ilaç terapi olarak 1 yıl devam edin. Siz iyileşince evliliğinizde iyileşicek.
İlk sene bende böyleydim. Kendimi tanıyamıyordum. İletişim kuramıyordum. Ben düzelince eşimde düzeldi. 2 yılımı aldı ama olsun. Eşim ev içinde sürekli sen benim sevgilimsin aşkımsın diyip dolanıyor. Bende gülüyorum. :) rabbim kolaylık versin
Terapiyi tekrar düşüneceğim.Eşiniz haklı, problem sizde. Terapiye tekrar başlayıp biraz kendi merkezinizde merkezlenin. Ona, sizi tekrar görmesi için alan bırakın, ki size olan bakışındaki sis pus kalksın. Ama muhakkak terapi terapi terapi.
Yani bende artık ipler koptu gibi bir şey. Böyle şeyler yaşadığımda sadece susup oturuyorum enerjim düşüyor kolumu kaldıramıyorum.Çift terapisine gidin. Bir uzmandan yardım alın. Sinirleriniz için yoga yapın , meditasyon yapın , sizi sakinleştirecek hobiler araştırın hangisi hoşunuza gidiyorsa kafanızı ona verin. Huzur sakinlik olumları yapın. Yürüyüşte iyi geliyor sinirlere. Yada Dans yada spor aktiviteleri de olur. Doğa yürüyüşlerde iyi gelebilir. Aklıma bunlar geldi.
o zamanlar çok daha iyi durumdaydık. Son bir yılda bu noktaya geldik. Belki de bebekli hayat bizi değiştirdi.Çift terapisi gibi profesyonel yardım almadan, bu mutsuzluğa neden bir bebek dahil ettiniz?
Evet ama çift terapisi için benim de kendimi biraz toparlamam lazım.Bence önce siz terapi alın ama eşiniz için değil kendiniz için. Belli ki öfkenizi kontrol edemiyorsunuz. Yani en azından buradan öyle anlaşılıyor. Çabaladığınızı görünce eşiniz de ılımlı yaklaşırsa çift terapisine de gidersiniz.
Zaten düşündüğüm şey çocuğum. Onun için evliliğimizin düzelmesi gerek. Ve tabi eşime karşı hala hissedebildiğim şeyler için.İki gün sakin kalıp sonra patlayan bir eş istemem açıkçası. Benim sesim yükselmeden onunki yükselmez dediğinize göre ya çok iyi manipüle ediliyorsunuz ya da sorun gerçekten sizde. Önce sizin terapiye başlamanız ve gerçekten düzelmek istemeniz lazım sonrasında sürece göre aile terapisi de alınabilir. Çocuğunuza yazık edeceksiniz. Çok üzücü
Bunu düşünmedim ama sanırım yaptığı bir şeyi affetmiyorum. Ev alacaktık ve o esnada kendi adına ailesi için benim fikrimi sormadan kredi çekti. Biz ev almak isterken de kimse oralı olmadı ve zor günler geçirdik. O süreçte yaşananlar falan zordu. Eşime hep derim benim fikrimi sormadan emrivaki yapıp bizi o duruma soktuğun için sana hep kırgın kalacağım. Belki de bunu atlatmadık. Şu an ailesiyle yakın olmamız falan da bunu tetikliyor. Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlar.Bu kadar sinirin sebebi ne acaba? Ya eşinizi sevmiyor, kendinize yakistirmiyor, saygı duymuyor ya da bir sebepten yaptığı bir şeyi affetmiyor olabilir misiniz? İnsan kaybetmekten korktuğu insana bu kadar hoyrat davranmamali. Ya da ailenizde mi sürekli kavga vardı?
Benim eşimde bunu yakalamış. Ama diyorum ya dürüst olayım bizde tartışmaları genelde ben başlatıyorum kendimi tutamıyorum.Bir kelime bile benim tetiklenmeme yeter mesela. Eşim onu söylese bana akşama kadar kavga ederim onunla
Yani gerçekten bazen bazı şeyler öyle kontrolüm dısında oluyormuş gibi geliyor ki tartışmanın sonuna geldiğimde neler olduğunu hatırlamakta güçlük çekiyorum.Çift terapisi bence de. Çünkü kadın erkek ilişkilerinde erkek sanki inadına bir cümleyi, bir olayı, bir davranışı yapıyor. Kadın da otomatik çok öfkeli hale geliyor. Kaostan beslenseniz buraya bu dürüstlükle konu acmazdiniz bence.
Genelde eşe karşı. Bebeğime asla değil. anneliğimin ilk zamanları çooook zordu lohusalık vs ama bebeğime yansıtmadım. Babam sinirli bir insandı. Evdeki baskın insanı rol model aldım belki de. Bazen fark ediyorum buna benzer şeyleri.Öfke problemi sadece ese karsi mı yoksa genel olarak mi öfkelisiniz bebeğe falan mesela. Bir de anne ya da babaniz öfkeli insanlar miydı. Anneniz babaniza bagirirmiydi ya da tam tersi sinmis miydi
Eşimle konuştum. Ama ilişkimiz epey yıprandı ve o da sana inanmıyorum vs vs diyip konuyu kapattı. Hani şey diyo çaba gösterebilirsin ama benim senden pek beklentim kalmadı.Evet sabirli olacaksiniz. Çunki temel sorun sizsiniz. Bunu aşmak için ilk once eşinizle konuşacaksiniz. Hatalariniz, kabaliklariniz, itme kakmalariniz için ozur dileyeceksiniz. Ve sorunun farkinda oldugunuzu, duzelmek için çaba sarfedeceginize soz vereceksizniz. Eşinizden yardim isteyeceksiniz. Bir sure benim kendimi, kendi sinirimi yenmem için senden yardim ve anlayiş istiyorum soyleyin. Kavga çikacagini hissettiginiz anda odayi degisin. Diger odaya geçin. Içinizden 50ye kadar sayin). Eski konulari akliniza getirip kendinizi kinlendirmeyin. Sadece bugun ve yarini dusunun. Kavga niyetli bir dusunceye daldiginizda hemen kendinizi oyalayin. Aile terapistinin yuzune gitsneiz yine derman sizde. Sadece evde sizi bir sure idare etmek gerekli ki toparlana bilesiniz. Benim eşim sigara çok fazla içiyordu. Içmediginde biraz agresif oluyordu. Fazla.kiriglan oldugum için her laf incitirdi beni. Eşim de agresif yonunu gostermemek için birakamiyordu. Bana yardim edersen birakirim. Lutfen soyledikelrimin içimden gelmedigini bil, sadece zihnim çok bulaniklaşiyor sarmaya birini ariyorum derdi. Ben de bir sure agresif tavirlarina hiç kotu tepki vermedim. Bazen kalbimi kirardi sigara istedigi zamanlar. Gulerek yuzune bakardim. Operdim
1 ay içinde birakti sigarayi. Yardim etmeseydim birakamazdi asla. Yani insaniz hepimiz psikolok kafasinda olamiyoruz. Yardima ihtiyacimiz oluyor. Hemen vur kirildim davranmak yerine yardimlaşarak ustesinden gelmeyi bilmemiz gerekiyor. Ama siz de ben boyleyim sinirliyim diyerek kendinizi bir kaliba sokmayin. Beyninizin hükmü sizde. Ilk once bunun farkinda olun. Kendinize söz geçiremiyorsaniz evinizde nasil birine bir soz soylemek ve anlayiş beklemek istiyorsunuz? Daha kendinizle baş edemiyor ve kendinize hakim olamiyorsunuz.
Eee daha ne olsun. Adam size sormadan ailesine kredi çekmiş, ailesi de sizi ve durumunuzu sallamamis. Buna rağmen sizinle can ciğer kuzu sarması olma beklentisi var. İşte dedigimiz bu bencillik ve ikiyuzluluk karşısında zaten temelde de varmış ofkelenmeye baslamissiniz.Terapiyi tekrar düşüneceğim.
Yani bende artık ipler koptu gibi bir şey. Böyle şeyler yaşadığımda sadece susup oturuyorum enerjim düşüyor kolumu kaldıramıyorum.
o zamanlar çok daha iyi durumdaydık. Son bir yılda bu noktaya geldik. Belki de bebekli hayat bizi değiştirdi.
Evet ama çift terapisi için benim de kendimi biraz toparlamam lazım.
Zaten düşündüğüm şey çocuğum. Onun için evliliğimizin düzelmesi gerek. Ve tabi eşime karşı hala hissedebildiğim şeyler için.
Bunu düşünmedim ama sanırım yaptığı bir şeyi affetmiyorum. Ev alacaktık ve o esnada kendi adına ailesi için benim fikrimi sormadan kredi çekti. Biz ev almak isterken de kimse oralı olmadı ve zor günler geçirdik. O süreçte yaşananlar falan zordu. Eşime hep derim benim fikrimi sormadan emrivaki yapıp bizi o duruma soktuğun için sana hep kırgın kalacağım. Belki de bunu atlatmadık. Şu an ailesiyle yakın olmamız falan da bunu tetikliyor. Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlar.
Benim eşimde bunu yakalamış. Ama diyorum ya dürüst olayım bizde tartışmaları genelde ben başlatıyorum kendimi tutamıyorum.
Yani gerçekten bazen bazı şeyler öyle kontrolüm dısında oluyormuş gibi geliyor ki tartışmanın sonuna geldiğimde neler olduğunu hatırlamakta güçlük çekiyorum.
Genelde eşe karşı. Bebeğime asla değil. anneliğimin ilk zamanları çooook zordu lohusalık vs ama bebeğime yansıtmadım. Babam sinirli bir insandı. Evdeki baskın insanı rol model aldım belki de. Bazen fark ediyorum buna benzer şeyleri.
O çaba gosterecek mıymış ofkelendirmemek ve geçmişi telafi etmek için.?Eşimle konuştum. Ama ilişkimiz epey yıprandı ve o da sana inanmıyorum vs vs diyip konuyu kapattı. Hani şey diyo çaba gösterebilirsin ama benim senden pek beklentim kalmadı.
Yani işte o günler geçti biz ev aldık vs şimdi de torun oldu siz çalışın bebeğinize biz bakarız teklifleri ile buzlar eridi sanıyorlar. ben bakıcıya bırakmak istemediğimden mecburen babaannesine bırakacağım o da haftada 3 yarım gün. bunun için kendilerine minnet etmeyeceğim ama. bakmayı onlar teklif etti eşim de beni ikna etti bakıcıyla kıyaslayarak. Ben gerekirse işime ara vermeye kararlıydım.Eee daha ne olsun. Adam size sormadan ailesine kredi çekmiş, ailesi de sizi ve durumunuzu sallamamis. Buna rağmen sizinle can ciğer kuzu sarması olma beklentisi var. İşte dedigimiz bu bencillik ve ikiyuzluluk karşısında zaten temelde de varmış ofkelenmeye baslamissiniz.
O zaten gerekeni yapmış. Zamanında ailesiyle üstü örtülü küs gibiydi. Bu kadar. Kalkıp hiç demedi siz bize bunu yaptınız.O çaba gosterecek mıymış ofkelendirmemek ve geçmişi telafi etmek için.?
Bunu ben de düşünüyorum. Benim hatalarım tabiki oldu. Eşime ikimizde de hata var dediğimde hayır bende yok diyerek kestirip atıyor.Bebeğin eşyasını unuttuğunuz için eve dönüyorsunuz diye iki gün kavga eden bir insan eşiniz ve siz kendinizi suçlu buluyorsunuz. Bence sizi manipüle edip suçun sizde olduğuna sürekli sizi inandırmış biri. Ben sussam, sakin olsam gibi cümleleriniz var ama neden böyle olmak zorunda olasınız o size karşı böyle değilse. Siz onun huyuna gideceğine o sizin huyunuza gitsin fedakarlık yapan sadece bir taraf mı olmalı? Sizin de tabii ki vardır hatalarınız herkes gibi ama bunu tek başına üstlenmeyin bence size bu inandırılmış gibi geldi. Dışardan biz göz olarak birkaç cümleden çıkardıklarım bunlar tabii ki bilemem hayatınızı ama bu yönden de bir bakın bence.
ben bunu burada çok konuda okuyorum da o yüzden siz de yazınca açmak istedim konuyuBen evde durdukça sıkıldım sıkıldıkça ona sardım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?