evliliğimizin 2. yıllına yaklaşırken...

biz eşimle haftaiçi akşamları çok fazla yanyana olmuyoruz o maç belgesel filan izler ama yanına ben gelirsem değiştirir çok önemli bi maç değilse tabi :) ben sürekli şebeklik yapaım onunla uğraşıım filan ama genelde oturma odasında spor yapaım yada zaten erkenden uyur kalırım gece 10 civarı. eşim 12den önce uyumaz genelde..
haftasonlarıda kafamıza göre plan yapar gezeriz yada evde otururz sıcaktan ve güneşten çok etkilendiğimiz için tembellik edyoruz zaten biz evcimen bi çiftiz zaten bulaşık yemek temizlik ütü filan derken evdede nasıl vakit geçiyor bilemiyorum :S bu ara (1 haftadır yapmasamda)akşamları spor yapıyorum zayıf olmayı eşimden daha çok özlüyorum napim :=))
 
bizde hafta içi pek bişeyler yapamıyoruz,ben işten gelir yemek hazırlarım.eşim gelir yemek yeriz.topla kaldır derken saat 9-9.30 oluyor.zaten yolda çok yoruldugum için 10.30 fix uyku saatimiz.1 saatte uyalanırız.tv izleriz,beraber nette bişeyler bakarız.yada bunlara zaman kalmadan eşim sızar uyur.
c.tesi günleri eşim yarım gün çalışır.bende o zamana kadar temizlik yaparım.
sonrasında mutlaka bi yerlere gideriz.önceden sık sık ailelere gidiyorduk ama artık geziyoruz.pazar günüde yine kahvaltıya gideriz çogunlukla sonrasında farklı yerler görürüz.en son ailelere gözükür evimize geliriz.ben ertesi gün için yemek yaparım.böyle yine başa sarılır ertesi haftada.
 
evliliği monotonluktan uzak tutmak için ilgi alanları önemli bence ortak ilgi duyduğunuz şeyler yoksa yenilerini keşfedin iyi filmler izlemek iyi müzikler dinlemek, iskambil kağıtları, tavla satranç tarzı iki kişilik oyunlar seçip bence daha zevkli vakit geçirilebilir ama biraz emek vermek gerek ilişkilere yoksa yitip gidiyor ya da iletişim kopukluğu normal birşeye dönüşüyor zamanla
 
Ben evli degilim ama annemle babami anlatayim biz her hafasonu ya il disina cikardiz ya da sehrimizde bir seyler yapariz her pazar gunu disarda kahvalti yapariz bir de sehirde gittigimiz (aile dostlariyla) bi yer var piknik alani gibi oraya gidilir hep cumbur cemaat her paZar yani haftasonlarini iyi degerlendirirz simdi ben universitedeyim annemle babam iki haftada bir okudugum sehire gele sinemaya gideriz filan ablam rahmetli olduktan sora toparlanmak icin daha cok vakit gecirmeye calisiyoruz babam her haftasonu annemi tatile goturuyor annem cok cöktü cunku kendini toparlasin diye her haftasonu tatile goturuyor babam son zamanlarda
 

nasıl düzelteceğimi bilsem keşke.. o yüzden buraya yazıyorum.. çok emek sarfettık evlenmek için sevgimiz için ama bilemiyorum.kafam çok karışık.. herkes gibi benim de içim gidiyor.. çocuklara bakıyorum diyorum ki ne kadar güzeller, benim de olacak mı acaba? babası onu götürecek mi gezmelere... bi hevesleniyorum sonra diyorum ki sadece benim büyüteceğim çocuğu neden doğurayım ki..hevesim kaçıyor.. evlilikten ve hayattan...herşeyden...
 

önceden olmayan iletişim kopukluğu neden sonradan oluyor ki?

evlendikten sonra maddiyatta da çok önem veriliyor.. borçlarımız var. eskiden yani nişanlıyken borç da yoktu, para da yoktu ama mutluyduk, gezer tozar gülerdik..ne zaman para ve borçlar da tabiki geldi hayatta gezmeye eğlenmeye ayırdığımız zaman da kısalım derken yok olup gidecek....korkuyorum.onu kaybetmekten.. ona verdiğim değerin erimesinden...
 

başım saolsun cnm allah sabır versin....
 

maddi konuda evet problem sayılamayacak durumlar var.. mesela kaynanamlar.. biz onlara maaşımızın biri kadarını veriyoruz. sorun da burada mı acaba.. çok içerliyorum..bunu bana yansıtmıyor da içine mı atıyor acaba.. her zaman benım uzerımde cok yuk var dıyıp duruyor farkında mısın dıyor...
 
Bende acaba benim gibileri varmi diyordumki varmis. Esim isden gelir yemegi bazen yer bazen yemez sonrada tv karsisina gecer ve ben bebegimi uyutup gelene kadar bakarim oda koltukda uyumus ve bu sefer ben yine kalirim tek yani evde kocami varmis yokmus belli degil , Sabah aksam tekim :-( Allahima cok sukurki bi tane kucuk kizim melegim var onunla vaktim geciyo.Hersey monotonlasmis ya bu yuzden esimden git gide soguyorum nasil evlilik bu sohbet yok ,beraber yemek yeme yok , yokta yok!!!! Bakiyorumda evli kalmam icinde hic bir sebep yok:-(
 

sende benımle aynı kaderi paylaşıyorsun sanırım... ama bende cocuk yok.. babasının ilgisinden yoksun olan bir cocuk dunyaya getırmek ıstemıyorum. umarım düzelir ve bizde artık cocuk düşünürüz.
 
 
Ben de artık patlamak üzereyim. 4 temmuzda 2 yılımız bitti ama kimin umrunda. Eşim iyi bir insandır düşüncelidir tedbirlidir ama gezmek eğlenmek iyi vakit geçirmek yeni bir şeyler yapmak yerine evde kanepede tv karşısında oturmayı tercih eder. Evlenmeden önce 1,5 yıllık beraberliğimiz oldu çok ince çok nazikti telefonda ilk konuştutğumuz günü hatırlayıp yıldönümü yapmıştı ama evleneli 2 yıl oldu evlenme yıldönümlerimizin ikisinde de normal bir günmüş gibi davrandı. Baştan insan hep öyle olacağını sanıyor ama mutlaka değişiyo, sevgi aynı olsa da bu tür şeyler değişiyor. Ben de buna çok kızıyorum.
 
bende şöle açıklama yapayım sana;kendi ailesiyle yada sen ailenle pazarını nasıl geçiriyosan aynı geçiyor.ilk önceleri monotonluktan uzak olsada.birsüre sonra alışılmışlık neyse o oluyor.uzun yıllar bunu yaşayan biri olarak benim görüşüm,sadece kendin bişileri harekete geçirebilir ve istediğini yapavilirsin,ozaman ya yanında olur,yada karşında
 
canım evdeki televizyonu kaldırsan. gerçekten iletişimi öldürüyor. evde sıkılınca, televizyon da olmayınca zaten bir sohbet ortamı oluşur.
evde bilgisayar varsa o yeter. arada film izlersiniz birlikte. eşin oyun oynuyorsa, sen de oynarsın. haber okuyorsa, onunla ilgili bir sohbet açarsın.
 

ben boş zamanlarımı eşim olmadan gezmekle geçiriyorum. genelde tekim. pazar gunu bıle ısı oldugundan bende pazar gunu temızlıkle gecırıyorum... cok monoton bır hayat... kendı kendıme bırşeylerı yaparsam ne anladım ben bu evlilikten... halbuki evlilik paylaşım demek... o kişi de senı hayatına alıyorsa kusura bakmasın vazo nıyetıne almıyor ama...
 

eşim bir teknoloji delisidir desem.. tv var ipad var.. 2 labtop 1 de masaustu var evde ustelık cep telefonu da ınternete baglanabılen cok kapsamlı bır telefon..... neyı nasıl kaldıracam kı.... sohbet ortamını yaratmaya calışsam da cnm iş yapıyorum az musade eder mısın dıyor.. bende susuyorum... mutfaga gıdıp bıselr yapıyorum.kendımı oyalayıp gunlerımı gecırıyorum...
 
Biz 3 yıllık evliyiz. Evlendiğimizden beri , zorunlu bir kac pazar haric hic bı pazarımızı evde geçirmedik. Yataktan kalkar çıkarız bütün gunu ve aksamı dışarda geçiririz.
Haftaici akşamları da ne kdr yorgun olsa da hic yorgunum demez çıkarız dışarı. Hatta ilk iki yıl Cumartesi aksamdan cevre bir ile gider bir gece kalır pazar aksam donerdim.
Kocama o konuda hayranım ve cokkkk seviyorum.
Ama malesef kocam simdi is nedeniyle yurtdışında , onsuz geciyo giblerim
 
eşim öğlene kadar uyur.sonra kahvaltı gazete faslı.e ikindi olur.nereye çıkasaksın o zamandan sonra.sonra bi daha uykum var der ve yatar
 
evet kimse ben kadar yıkılmamıştır bu konuda.evlendim tam 15 gün sonra kayınvaldem kayınederim ve kayınbiraderim yaşadıkları şehri bırakıp bana geşdiler.önce gezme amaçlıydı sonra öyle olmadığını geç olsada anladım.bırakın pazarı hiç bi gün özel bi şey yaşamadım hemde hiç.ben bi bankacıyım.eve geç geliyordum ben eve geldiğimde herkes yemegini yemiş çay faslına geçmiş oluyodu.hiç bir zaman bırakın başbaşayı ailce bile oturup yemek yemedim.balayına bile ben kayıvaldem kayınpederim gittk.dikkat edin eşim demiyorum çünkü gelmedi.hadi dışarı çıkalım bankada çok bunaldım dediğimde eşime babamla gez dedi alışverişe çıkalım dediğimde annemle git dedi.megerse sonra öğrendim benim koca çağırmış bunları sırf kendi benle ilgilanip o tembel poposusn kaldıramamak için.neyse sonuç evliliğin 2.yıl dönümü eve geldim kaynanama sordum eşim gelmedi mi diye geldi geri gitti bu gece arkadaşlarıyla olacakmış dedi.aradım bu gün 2. yıl dönümümüz dedim yine herzamanki gibi sen babamlarla bu akşam gez bizde başka zaman kutlarız dedi.sesims çıkarmadım mutfaga gittim....

evde na kadar ilaç varsa ki 180 taneymiş içtim...bunlar yazmak hatırlamak bile beni mahvadeiyo..ölemedim...ama çok isterdim..boşanayım dedim oda olmadı...

hala bu evdeyim...şimdi o çok pişman bırakın pazarları hergünü bana admak istiyor ama nafile..benim kaderimde buymuş..sevgim güvenim yaşama sevincim bitti..artık bir tek ben varım..ve sadece kendi mutluluğum önemsiyorum..

oysa biz kadınlar o kafası kalın kocalarımızdan çok şeymi istiyoruz biraz zaman biraz ilgi ve şefkat...şuan aglıyorum..kimse yaşamasın hemde hiç kimse..
 

kendine bir iyilik yapmak istiyorsan eğer, eşine söyle burdan gitmelerini istiyorum de.kaybedecek bir şeyin yoksa
üstele bu konuyu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…