tatlım gittiler..herkes bu acı olaydan üstünedüşeni aldı.tabi bünye 180 tane ilçı kaldırırmı..babamlar amcamlar dayımlar herkes memleketten toplanıp geldi.hastaneden çıktım.babam götürecek beni .kocam babası annesi yalvar yakar bi şanş dediler.babamı kıramadım.bi şanş daha ver dedi.babamı ezemedim işte.ilk başta bende hep kaynanamlara bağlardım sıkıntımı ama öyle değilmiş.adm var karısı yeşil yaprak yapaR adam var karırsını kara toprak eder..
ne bileyim ya ben kendime üzüzlüyorm ne oldu bana hangi ara bu kadar yoruldum hangi ara bu kadar umutsuzlaştım.sevgi dolu kalbim nerde içi nefret dolu..
teşekkür ederim.... ben eşimle aynı zamanda değil yemek yemek, kahvaltı bile edemiyorum... pazarları ikimiz evde olmamıza ragmen ben 10-11 gb eşim ise 2-3 gb uyanıyor. haliyle bende o saate kadar kahvaltıyı bekleyemıyorum.... düzelme gibi bişe de olmuyor... sadece üzülüyorum, bütün hayatım böyle mı gececek bılemıyorum.
malesef eşim bu evliliği yürütebilmek için çaba sarfetmedi.. aile terapistine gitmek bile istemedi. ben gün be gün yıprandım ve boşanma davası açıyorum. memlekete gidiyorum....
canım benim benim eşim polis bende 8-5 çalışan memurum bizimkinin çalışma saati öle gıcıkki ne cumartesi var ne pazar var ben diorumki keşke yanımda olsada uyusa:)
mesela onun çalışması şöle sabah 7 de çıkar evden akşam 7de eve gelir ertesi gün akşam 6 da işe gider sabah 6 da gelir sonra geldiği gün boş ertesi gün yine sabah yedide işe gider böyle saçma bişe ve ben 8-5 çalıştım içi hep ben işteysem o evde o evdeyse ben işte olurum gıcık olurum bazen ikimizde işten geliriz yemek ye sora topla saat 8 oluyo sahile çay içmeye gideriz saat 10 e ben zaten 10 da uyyorum yoksa ertesi gün kalkamıorum hafta sonu desen benim koca yine işte ev temizliğiydi oydu buydu ama ayda bi sinemaya gideriz ayda bi yemeğe çıkarız genelde ayın 15 inde haftada bi sahile ineriz aile ziyareti derken derken sözün kısası kocamı göremiorum çok özlüorum ben ya bu gece mesela ben eve gitccem saat beşte o altıda işe gitcek bi saatgörcem öğlende görmüştüm bi saat o sabah gelcek eve yedide ben iş gitcem sekizde bi saat akşam ikimizde evdeyiz ben 10 da yatıorum 5 saat görcem kocamı yine
keşke yanımda olsada uyusa ama çalışıo şükürler olsun bi işi var ama görüşemioz
Ben de artık patlamak üzereyim. 4 temmuzda 2 yılımız bitti ama kimin umrunda. Eşim iyi bir insandır düşüncelidir tedbirlidir ama gezmek eğlenmek iyi vakit geçirmek yeni bir şeyler yapmak yerine evde kanepede tv karşısında oturmayı tercih eder. Evlenmeden önce 1,5 yıllık beraberliğimiz oldu çok ince çok nazikti telefonda ilk konuştutğumuz günü hatırlayıp yıldönümü yapmıştı ama evleneli 2 yıl oldu evlenme yıldönümlerimizin ikisinde de normal bir günmüş gibi davrandı. Baştan insan hep öyle olacağını sanıyor ama mutlaka değişiyo, sevgi aynı olsa da bu tür şeyler değişiyor. Ben de buna çok kızıyorum.
nasıl düzelteceğimi bilsem keşke.. o yüzden buraya yazıyorum.. çok emek sarfettık evlenmek için sevgimiz için ama bilemiyorum.kafam çok karışık.. herkes gibi benim de içim gidiyor.. çocuklara bakıyorum diyorum ki ne kadar güzeller, benim de olacak mı acaba? babası onu götürecek mi gezmelere... bi hevesleniyorum sonra diyorum ki sadece benim büyüteceğim çocuğu neden doğurayım ki..hevesim kaçıyor.. evlilikten ve hayattan...herşeyden...
canım sen oturup konuştunmu peki ciddi ciddi karşına alıp ne mesela dıyorsun ya ne emeklerle birleştik diye ukadar mucadelenin sonu böle mi olacaktı ende yoruluyorum ama seni görünce yorgumlugum gecıyor de bide gurbette oldugunu hatırlat ondan aşka kımsen olmadıgını eger onun ıcın gurbete dustuysen fedakarlıgı soyle nebılım eylul hanımın dedıgı gıbı bana da bı garıp geldı hepımız yoruluyoruz bende yerı gelıyor 10 saat ayakta kalıyorum ama işten cıktıgım zaman butun yorgunluğum geçiyor bence en etkili çözüm karşına alıp tatlı sert dille açık açık konuşmak
boşanmak gerçekten zor olsa gerek.ama şanslısın çocuğun yok en azından.bende evliliğimde aynı mutsuzlukları yaşıyorum.hayatımda olsada olur olmasada olur diyorum.herşeyle yanlız mücadele ediyorum.bir misafir gelmesi bile olay bizde.kendi başıma uğraşıyorum rezil olmamak için.eşimse günlerce konuşuyo,niye geliyor ne gerek var surat bir karış dır dır dır...1 tane de çocuğumuz var.sanırım evdeki huzursuzluktan her gece çığlık çığlığa sorun çıkarıyor ağlıyor.kafayı yiyecek gibi oluyorum.çocuğa bağırıyorum ağlıyorum.daha neler neler var.geçende oturduk konuştuk.ben senin bu kadar yalnız hissettiğini düşünmemiştim dedi.düzelteceğimiz düşünüyorum dedi ama olmuyor.o salonda bütün gece tek başına oturdu ben yatak odasında kızım uyurken bilgisayardayım.aslında bizimde evliliğimiz bitti ama uzatmaları oynuyoruz.ama ben senin kadar cesur değilim sanırım.çok zor bu karar nasıl alınır ki bilemiyorum.birde sonrasında çocukla ilgili korkularım var ya bana vermezse diye.o zaman ölürüm.Allahım hepimize bir yol göstersin çıkış yolu ağlamaktan yoruldum artık kızım bile anne üzülmüş deyip duruyor.neyseki sen yolunu çizdin darısı çizemeyenlerin başına
canım sen oturup konuştunmu peki ciddi ciddi karşına alıp ne mesela dıyorsun ya ne emeklerle birleştik diye ukadar mucadelenin sonu böle mi olacaktı ende yoruluyorum ama seni görünce yorgumlugum gecıyor de bide gurbette oldugunu hatırlat ondan aşka kımsen olmadıgını eger onun ıcın gurbete dustuysen fedakarlıgı soyle nebılım eylul hanımın dedıgı gıbı bana da bı garıp geldı hepımız yoruluyoruz bende yerı gelıyor 10 saat ayakta kalıyorum ama işten cıktıgım zaman butun yorgunluğum geçiyor bence en etkili çözüm karşına alıp tatlı sert dille açık açık konuşmak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?