yeni üyeyim umarım doğru yere yazıyorumdur. Aslında uzun ve yorucu bi hikaye ama mümkün oldukca kısaltıcam
Bi sevgilim vardı 5 yıl birlikte oldgm abim öğrenince kıyameti kopardı oda sahip cıkmak yerine zamana bıraktı belkide ne yapcanı bilemedi bilmyrm ama cok kızdm ona birdaha dönmek istemedim ve evlilik kararı aldm arkdsm vasıtasyla biriyle görüştüm ve ısındm olur dedim 6 ay içinde evlendik... bir yıldr öyle kızıyorum ki kendime bu karar alelen alınır mı bi tanımak gerekmezmiydi diye ama olaylar nasıl gelişti bn nasıl bi noktaya geldim idrak edemeden oldu bitti kahroluyorum böyle hızlı karar verdiğim için.. suan birde kızım var 5 aylık benim isteyip istemediğimi bile umursamadı eşim yaparken.. çok şükür ama iyi ki var tek sevincim cünkü yavrum...
Birbck yıldr evliyz ama hala tanıyamadıgım ne yapcanı kestiremediğim ara sıra akıl sağlığından şüphe ettiğim bi kocam var. Aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz anlasabildiğimz nokta cok az kafası farklı türlü calısıyr dısardan bakldgında iyi bi eş iyi bi baba calıskan ailesine düşkün ama gelin görün ki ben cok mutsuzum. Bir türlü sevemedim tabi bunda onun etkisi büyük evliliğimin ikinci ayında hırpaladı beni ki ara ara devam etti bu. Sonra bebek haberi aldık zaten ve karnımdaki minik yawrm üzülmesin diye içime kapandm iice kızsam kızdm demedm konusmadm duymadm es keza suanda böyle dewam ediyor bu durum sırf bebeğim için ama artık tükendim gibi hissediyorum caresiz yalnz.. ailemden farklı sehirdeym onlarada hiçbişe anlatmyrm uzaktalar akılları kalır üzülmesinler...kimseye de söylemiyorum anlatmyrm ana artk içim öldü sanki gücüm kalmadı ne yapmam gerektiğini bilmiyorum cok üzgünüm fikirlerinize ihtycm var