Evliliğinin ilk aylarında sorun yasayanlar yardimci olabilir mi

Merhabalar...
Yaklaşık iki aylık evliyim,
Tüm tanışma, evlilik sürecim dört ayda tamamlandi.Kendim lisans mezunuyum, kafa biraz modern işliyor, ailem benim için çok büyük dertler yaşadı, çok ağladılar.Yaş da biraz ilerleyince, hep iyi bir es bulma çabası...Ailemin önerilerinden benim istediğim gibi biri çıkmadı, is, ahlak, eğitim olarak kendi istediğim gibi birini buldum, istedim ki ailem mutlu olsın, kızları kendi istedikleri gibi sıkıntısız bir hayat yasasın, beni mutlu gördükçe onlar da mutlu olsın.Sözün özü, dört ayda evlendik.
Esim biraz marjinal.Kafa yapısını anlamak benim için zor...Yapı itibarı ile de hayattan zevk almayan,biraz asosyal ve depressif biri.Tabi ben bunları evlendikten.sonta daha net gördüm, bu kadar olduğunu bilsem evlilik aşamasında çok kez düşünürdüm.Kendisine bana bu hallerini.neden yansıtmadığını sorduğumda, bir şekilde üstesinden gelirim diye düşündüm ama gelemiyormusum dedi.Bunun yanında, evde her şeye çok karışıyor.Misafir gelince genelde uzak duruyor, ışık, hali, eşya, hiç bir şey isteniyor.eve bir şeye ikna edene kadar canım çıkıyor ve hep bir tartışma hep bir kavga, günlerce küslük.Biz bayanlarin anladığı dilden sevgi şefkat göstergesi yok...
Bunun yanında iyi yanları da var, nereye gittiğine vs karışmaz, kibardır, yemek derdi hiç yoktur,
Ama iki ayda iki gün huzurlu geçmemiştir.Bunun bir çok sebebi var, ama geneli karşı taradın eşya , insan istememesi ile alakalı.Her şeyden ote sorunlar ocin çözüm üretmek istemiyor, konuşmuyor, kafasında belli kalıplar var beni oralara cekmek için elinden geleni yapıyor.Aklımdan bir suruşey sey geçiyor, ne yapacagimi bilemiyorum gram huzur mutluluk yok, değil es arkadaş bile olamadık birbirimize, isterdim ki kendim kadar yakın olsun bana yanında aglayayim ruhumun acısını hissetsin... şimdilik,.olmadı.Napmaliyim...

Öncelikle ailem evliliğimi beğensin, beni mutlu görsünler düşüncesi ile size uygun olduğunu düşündüğünüz biriyle çok hızlı bi evlilik yapmışsınız. Bana göre bu bir hata, ne kadar tanıyorum, ortak noktalarımız var mı, birbirimize uygun muyuz, sevmediğim yönleri neler ve bunlarla baş edebilir miyim diye sormanız gerekirdi kendinize.

İkinci olarak evliliğiniz daha çok yeni, bu kadar kısa zamanda böylesine çatışmalar ortaya çıkıyorsa yarın bir gün zor günler, hastalıklar, çocuk vs de işin içine girince nasıl olacak? İpler daha çok gerilmez mi?

Kendinize dürüst olun. Seviyor muyum, yapabilecek miyim diye düşünün. Bunun yani sıra ailenizden ayrışın, beni mutlu görsünler diyerek bence onlara yaranmak adına bir evlilik yapmışsınız ama şimdi sorunlarla yalnız boğuşuyorsunuz.
 
Değişmez diyenlere katılmıyorum, karakter değişmez evet ama alışkanlıklar değişebilir.
Evlendiğimiz zamanlarda ki gibi kalsak, her evlilik bir yerden sonra biterdi.
Tartıştık, küstük, kızdık o sayede değiştik dönüştük.
Zamanla karşı tarafın isteklerinin de evin huzuru için gerekli olduğunu, bazen idare etmek gerektiğini, orta yolu bulmadan geçim olmayacağını, mutlu edersek mutlu olacağımızı iki tarafında fark etmesi gerekir.
Bu tabi tek tarafın bilinciyle olmaz.

Evet acele karar vermişsiniz ama 3-5 sene süren arkadaşlıkların evliliği de sürmeyebiliyor.
Evlenmeden önce iyi tanımak gerekse de, böyle bir genelleme her zaman doğru olmayabiliyor yani.
Niyetler iyiyse, amaç geçinmekse, sevgi ve değer varsa konuşarak orta yol bulunur.

Bence eşinizle kırgınlıklarınızı içinizden geldiği gibi, karşınızda dertleştiğiniz bir arkadaşınızın varmış gibi anlatın.
Evliliğin mutlu şekilde devam etmesi için iki tarafında feragat etmesi, uyum sağlaması gereken konular olduğunu söyleyin.
Sürekli tek taraf idare ederse bir süre sonra o kişininde yaşadığı tatminsizlik ve mutsuzluk yüzünden bu durumdan bıkıp salacağını anlatın.
Evinizde ve maddi geliriniz de en az onun kadar söz hakkınız olduğunu, bu kadar kontrolün sinirlerinizi yıprattığını, bu huyunda ısrar ederse tavrınızdan hiç bir şey değişmeyeceğini sadece tartışmaların devam edeceğini anlatın. Evliliği yıpratmak yerine birbirinize uyum sağlamaya, anlamaya çalışırsanız gül gibi geçinip gideceğinizi. Bunu seçmek yerine neden problem yaşamayı seçtiğini sorun.

Dediğim gibi sevgi, saygı varsa bu tarz konuşmalar, iç dökmeler, net duruşlar karşı tarafın değişmesi anlamında işe yarıyor.
Ha yoksa zaten bir süre sonra sizde olmayacağını anlar yolunuza bakarsınız. Boşanmakta evlenmek kadar doğal bir süreç sonuçta.
 
Bence esinizin davranislari marjinal olmakla alakali degil. Huylari da normal gelmedi bana. Tek basina birseylerin üstesinden gelemiyorsa profesyonel destek almasi lazim. Iletisime kapali olmasi bunun sadece bir örnegi. Evliligin ilk senesi alisma sürecidir evet, ama burda esiniz daha cok problemli görünüyor. Daha cici aylarda bile yoksa acilen bu durumlar ele alinmasa cikmaza girersiniz. Bu zamanlarda kesinlikle cocuk düsünmeyin. Eve hali aldirmayan adam herseyi burnunuzdan getirir
 
Merhabalar...
Yaklaşık iki aylık evliyim,
Tüm tanışma, evlilik sürecim dört ayda tamamlandi.Kendim lisans mezunuyum, kafa biraz modern işliyor, ailem benim için çok büyük dertler yaşadı, çok ağladılar.Yaş da biraz ilerleyince, hep iyi bir es bulma çabası...Ailemin önerilerinden benim istediğim gibi biri çıkmadı, is, ahlak, eğitim olarak kendi istediğim gibi birini buldum, istedim ki ailem mutlu olsın, kızları kendi istedikleri gibi sıkıntısız bir hayat yasasın, beni mutlu gördükçe onlar da mutlu olsın.Sözün özü, dört ayda evlendik.
Esim biraz marjinal.Kafa yapısını anlamak benim için zor...Yapı itibarı ile de hayattan zevk almayan,biraz asosyal ve depressif biri.Tabi ben bunları evlendikten.sonta daha net gördüm, bu kadar olduğunu bilsem evlilik aşamasında çok kez düşünürdüm.Kendisine bana bu hallerini.neden yansıtmadığını sorduğumda, bir şekilde üstesinden gelirim diye düşündüm ama gelemiyormusum dedi.Bunun yanında, evde her şeye çok karışıyor.Misafir gelince genelde uzak duruyor, ışık, hali, eşya, hiç bir şey isteniyor.eve bir şeye ikna edene kadar canım çıkıyor ve hep bir tartışma hep bir kavga, günlerce küslük.Biz bayanlarin anladığı dilden sevgi şefkat göstergesi yok...
Bunun yanında iyi yanları da var, nereye gittiğine vs karışmaz, kibardır, yemek derdi hiç yoktur,
Ama iki ayda iki gün huzurlu geçmemiştir.Bunun bir çok sebebi var, ama geneli karşı taradın eşya , insan istememesi ile alakalı.Her şeyden ote sorunlar ocin çözüm üretmek istemiyor, konuşmuyor, kafasında belli kalıplar var beni oralara cekmek için elinden geleni yapıyor.Aklımdan bir suruşey sey geçiyor, ne yapacagimi bilemiyorum gram huzur mutluluk yok, değil es arkadaş bile olamadık birbirimize, isterdim ki kendim kadar yakın olsun bana yanında aglayayim ruhumun acısını hissetsin... şimdilik,.olmadı.Napmaliyim...
Kesinlikle terapi kuzum. Terapiye ikna etmelisin, o depresif ruh halinden cikmali yoksa senide sürükler içine. Baştan nasil giderse tüm evlilik boyunca öyle ilerler. Evet, 4 ayda evlilik kararı vermek belki pek akil kari değil, gerçi bende 7 ay içerisinde evlendim fakat biz herseyi en ince ayrıntısına kadar görüştük konuştuk tartıştık. Sizin iletisiminiz nasildi? Az cok birseyler farkettim diye yazmissin, demekki yinede bazı seyleri sezmissin diye düşünüyorum. 2 ayda 2 gün huzurlu geçmemiştir yazmissin ya, buna cok üzüldüm. Kendini buna sakin layik görme. Simdiki mutluluğumuzu korumak veya daha da mutlu olmak için evleniyoruz, tam tersi olsun diye değil.
 
kafasında belli kalıplar var beni oralara cekmek için elinden geleni yapıyor.

Sizin ona yaptığınızın aynısını yapıyor yani size 🙄

Tanımadan evlenmişsiniz ve şimdi tanışıyorsunuz. Sonucun böyle olması çok normal. Birbirinize uygun olma ihtimaliniz neydi ki zaten?
Sokaktan adam çevirip götürüp evlenseniz kaçı size uygun çıkar? Yaptığınız şeyin bundan bir farkı yok.
İkinizin karakteri de değişmeyeceğine göre yapılacak pek bir şey de yok.

Ayrıca kafanız modern işliyormuş gerçekten. Kocasını düğün günü gören kadınlara göre modern sonuçta.
 
Ben eşimle 1.5 senede tanışıp evlendim. Bu süre bile acaba kısa mı oldu dedirtti bana çünkü yarım senesi zaten evlilik hazırlığıydı. 4 ay epey kısa olmuş birini tanımak için. Artık sizin yapacağınız tek şey ya deveyi gütmek ya da bu diyardan gitmek 🤷‍♀️
 
2-3 seneyi buluyor evliliğin oturması
Zamanla belki alışırsınız bu özelliklerine veya yontulur
Bari yaşım geçiyor diye çocuk sahibi olmayın.
 
sanki bu adamla sadece aileniz evlilik istiyor diye evlenmişsiniz gibi. evlilik bir yerden sonra oturur ama birbirini seven kişiler arasındaki evlilik.. çünkü bazı şeyler sevgi ve saygıyla çözülür. -bence- modern bir kafa göremedim sizde. ailem mutlu olsun beni mutlu görsün diye evlenmek de çok normal değil çünkü. bari aranızdaki problemler çözülmeden ailem torun sevsin torun görsün diye bir düşünceye girmeyin.. evde insan istemeyen, eşyalara karışan biriyle yaşamak zordur eminim. düzelir ve ya düzelmez diyemem..
 
Kesinlikle terapi kuzum. Terapiye ikna etmelisin, o depresif ruh halinden cikmali yoksa senide sürükler içine. Baştan nasil giderse tüm evlilik boyunca öyle ilerler. Evet, 4 ayda evlilik kararı vermek belki pek akil kari değil, gerçi bende 7 ay içerisinde evlendim fakat biz herseyi en ince ayrıntısına kadar görüştük konuştuk tartıştık. Sizin iletisiminiz nasildi? Az cok birseyler farkettim diye yazmissin, demekki yinede bazı seyleri sezmissin diye düşünüyorum. 2 ayda 2 gün huzurlu geçmemiştir yazmissin ya, buna cok üzüldüm. Kendini buna sakin layik görme. Simdiki mutluluğumuzu korumak veya daha da mutlu olmak için evleniyoruz, tam tersi olsun diye değil.
 
Belki de en yapıcı yorum... dört ay kısa evet , ben belli başlı kriterlere baktım, onlar varsa tamam dedim, muhatabim terapiyi kabul etmiyor, ihtiyaç hissedersen sen git diyor, ailesine açmalı mıyım artık konuyu ? Bu girdapta ben de kaybolur muyum...
 
kafa modern eş de marjinal olunca böyle oluyor demek ki 🤦🏻‍♀️ Yapmanız gereken şeyi siz de biliyorsunuz. Evliliği çeken aileniz değil kimse için oturup da bu saçmalığı sürdürmeyin. Zaten bu evlilikte birbirinizi seviyor gibi de durmuyorsunuz hareketler iyice göze batıyordur böyle
 
Kafanız modern değil eşiniz de marjinal değil.
Bu tanımlamalar sizi çözüme götürmez.
Bence siz olsun bitsin yaşım gelmiş demiş tanımadan evlenmişsin, eşiniz de belli ki birşeyleri gizlemek adına evlenmiş.
Psikolojik değerlendirme gerekebilir, evin en asli ihtiyaçları dahi alınmıyor herşey için ikna edilmesi bekleniyor, 2 aylık evlilikte bu denli huzursuzluk oluyorsa...
İlk zamanlar zor olur ama o zorluk bu değil emin olu.
 
Merhabalar...
Yaklaşık iki aylık evliyim,
Tüm tanışma, evlilik sürecim dört ayda tamamlandi.Kendim lisans mezunuyum, kafa biraz modern işliyor, ailem benim için çok büyük dertler yaşadı, çok ağladılar.Yaş da biraz ilerleyince, hep iyi bir es bulma çabası...Ailemin önerilerinden benim istediğim gibi biri çıkmadı, is, ahlak, eğitim olarak kendi istediğim gibi birini buldum, istedim ki ailem mutlu olsın, kızları kendi istedikleri gibi sıkıntısız bir hayat yasasın, beni mutlu gördükçe onlar da mutlu olsın.Sözün özü, dört ayda evlendik.
Esim biraz marjinal.Kafa yapısını anlamak benim için zor...Yapı itibarı ile de hayattan zevk almayan,biraz asosyal ve depressif biri.Tabi ben bunları evlendikten.sonta daha net gördüm, bu kadar olduğunu bilsem evlilik aşamasında çok kez düşünürdüm.Kendisine bana bu hallerini.neden yansıtmadığını sorduğumda, bir şekilde üstesinden gelirim diye düşündüm ama gelemiyormusum dedi.Bunun yanında, evde her şeye çok karışıyor.Misafir gelince genelde uzak duruyor, ışık, hali, eşya, hiç bir şey isteniyor.eve bir şeye ikna edene kadar canım çıkıyor ve hep bir tartışma hep bir kavga, günlerce küslük.Biz bayanlarin anladığı dilden sevgi şefkat göstergesi yok...
Bunun yanında iyi yanları da var, nereye gittiğine vs karışmaz, kibardır, yemek derdi hiç yoktur,
Ama iki ayda iki gün huzurlu geçmemiştir.Bunun bir çok sebebi var, ama geneli karşı taradın eşya , insan istememesi ile alakalı.Her şeyden ote sorunlar ocin çözüm üretmek istemiyor, konuşmuyor, kafasında belli kalıplar var beni oralara cekmek için elinden geleni yapıyor.Aklımdan bir suruşey sey geçiyor, ne yapacagimi bilemiyorum gram huzur mutluluk yok, değil es arkadaş bile olamadık birbirimize, isterdim ki kendim kadar yakın olsun bana yanında aglayayim ruhumun acısını hissetsin... şimdilik,.olmadı.Napmaliyim...
Evliligimin ilk senesi tam bir fiyaskoydu. Eşimle liseden itibaren bir birlikteliği başladık. Ayni evin içine düğünden 7 ay sonra girebildik. Eşim mükemmel biridir ama ailesi ve kültürler birbirinin zıttı. Sonra onu kendime göre harmanladim, sonra onda doğru bulduğum şeylere de adımlar attım. Kendi hayatımı yaşamaya devam ettim bazen sıkıldı ama sonrası benim hayatıma evrildi. Tabi biraz bu onun kişiliği ve sevgisiyle de alakali bir durumdu. Çocuk yapmadan esinizle kendinize ait bir aile kurmaya çabalayın. Hiçbir evlilik ilk yıllarında kusursuz değildir. İnsanlardan hoslanmiyorsa yardımlar alın, yürüyüşlere çıkın, altında birçok sebep yatar ve onunla bu konularda konuşun. 4 ay çok kısa bir süre sizde esinizi tanımıyorsunuz. Ise birbirinizi tanımakla ve iki tarafta orta yolu bulmakla başlayın.
 
Bu kadar aceleye iyi bile çıkmış. Buna şükret. 4 ayda tanışıp evlenilen adam cani sapik sadist falan ciksa bile sasirmaman lazimdi çünkü. Derdiniz neydi ki
 
Eşinizin problemleri ciddi geldi bana. Eger seviyorsanız uğraşabilirsiniz.. yoksa cok yorucu ve yıpratıcı olur..
Sizinle konusuyorsa, içini düşüncelerini aciyorsa,sizi de dinliyorsa, anlamaya çalışıyorsa cozulebilir, bu da zaman alır.
Birlikte kahve icerken, yürüyüş yaparken veya birikte yapabileceğiniz ortak hobileriniz varsa bu siralarda onu sıkıştırmadan konusup muhabbet havasi verirseniz anlayabilirsiniz
 
Ben bu kadar kısa sürede evlilik yapanlara çok şaşırıyorum . Çok iyi tanısanızda evlilik kumar gibi bir de resmen hiç tanımadan evlenmek … bilmiyorum zor şeyler. Hadi misafir istemedi eşya istememek , ışık istememek nedir yani .
 
Merhabalar...
Yaklaşık iki aylık evliyim,
Tüm tanışma, evlilik sürecim dört ayda tamamlandi.Kendim lisans mezunuyum, kafa biraz modern işliyor, ailem benim için çok büyük dertler yaşadı, çok ağladılar.Yaş da biraz ilerleyince, hep iyi bir es bulma çabası...Ailemin önerilerinden benim istediğim gibi biri çıkmadı, is, ahlak, eğitim olarak kendi istediğim gibi birini buldum, istedim ki ailem mutlu olsın, kızları kendi istedikleri gibi sıkıntısız bir hayat yasasın, beni mutlu gördükçe onlar da mutlu olsın.Sözün özü, dört ayda evlendik.
Esim biraz marjinal.Kafa yapısını anlamak benim için zor...Yapı itibarı ile de hayattan zevk almayan,biraz asosyal ve depressif biri.Tabi ben bunları evlendikten.sonta daha net gördüm, bu kadar olduğunu bilsem evlilik aşamasında çok kez düşünürdüm.Kendisine bana bu hallerini.neden yansıtmadığını sorduğumda, bir şekilde üstesinden gelirim diye düşündüm ama gelemiyormusum dedi.Bunun yanında, evde her şeye çok karışıyor.Misafir gelince genelde uzak duruyor, ışık, hali, eşya, hiç bir şey isteniyor.eve bir şeye ikna edene kadar canım çıkıyor ve hep bir tartışma hep bir kavga, günlerce küslük.Biz bayanlarin anladığı dilden sevgi şefkat göstergesi yok...
Bunun yanında iyi yanları da var, nereye gittiğine vs karışmaz, kibardır, yemek derdi hiç yoktur,
Ama iki ayda iki gün huzurlu geçmemiştir.Bunun bir çok sebebi var, ama geneli karşı taradın eşya , insan istememesi ile alakalı.Her şeyden ote sorunlar ocin çözüm üretmek istemiyor, konuşmuyor, kafasında belli kalıplar var beni oralara cekmek için elinden geleni yapıyor.Aklımdan bir suruşey sey geçiyor, ne yapacagimi bilemiyorum gram huzur mutluluk yok, değil es arkadaş bile olamadık birbirimize, isterdim ki kendim kadar yakın olsun bana yanında aglayayim ruhumun acısını hissetsin... şimdilik,.olmadı.Napmaliyim...
Eşiniz evlenmeden önce kendini size farklı tanıtmış. Bu çok büyük bir sorun bana göre. Üstesinden gelirim diye düşünmüş ama üstesinden gelmek için bir çabası yok. Nasıl olacak bilemedim.
Evet evliliğin ilk yılları sorunlar olabiliyor, zamanla evlilik rayına oturuyor ama bu durum daha farklı. Bile isteye saklamış huylarını.
Boşanın diyemem ama en azından hamile kalmamaya dikkat edin.
 
Back
X