Merhabalar...
Yaklaşık iki aylık evliyim,
Tüm tanışma, evlilik sürecim dört ayda tamamlandi.Kendim lisans mezunuyum, kafa biraz modern işliyor, ailem benim için çok büyük dertler yaşadı, çok ağladılar.Yaş da biraz ilerleyince, hep iyi bir es bulma çabası...Ailemin önerilerinden benim istediğim gibi biri çıkmadı, is, ahlak, eğitim olarak kendi istediğim gibi birini buldum, istedim ki ailem mutlu olsın, kızları kendi istedikleri gibi sıkıntısız bir hayat yasasın, beni mutlu gördükçe onlar da mutlu olsın.Sözün özü, dört ayda evlendik.
Esim biraz marjinal.Kafa yapısını anlamak benim için zor...Yapı itibarı ile de hayattan zevk almayan,biraz asosyal ve depressif biri.Tabi ben bunları evlendikten.sonta daha net gördüm, bu kadar olduğunu bilsem evlilik aşamasında çok kez düşünürdüm.Kendisine bana bu hallerini.neden yansıtmadığını sorduğumda, bir şekilde üstesinden gelirim diye düşündüm ama gelemiyormusum dedi.Bunun yanında, evde her şeye çok karışıyor.Misafir gelince genelde uzak duruyor, ışık, hali, eşya, hiç bir şey isteniyor.eve bir şeye ikna edene kadar canım çıkıyor ve hep bir tartışma hep bir kavga, günlerce küslük.Biz bayanlarin anladığı dilden sevgi şefkat göstergesi yok...
Bunun yanında iyi yanları da var, nereye gittiğine vs karışmaz, kibardır, yemek derdi hiç yoktur,
Ama iki ayda iki gün huzurlu geçmemiştir.Bunun bir çok sebebi var, ama geneli karşı taradın eşya , insan istememesi ile alakalı.Her şeyden ote sorunlar ocin çözüm üretmek istemiyor, konuşmuyor, kafasında belli kalıplar var beni oralara cekmek için elinden geleni yapıyor.Aklımdan bir suruşey sey geçiyor, ne yapacagimi bilemiyorum gram huzur mutluluk yok, değil es arkadaş bile olamadık birbirimize, isterdim ki kendim kadar yakın olsun bana yanında aglayayim ruhumun acısını hissetsin... şimdilik,.olmadı.Napmaliyim...