yani o kadar güzel özetlemişsinki.. seninle tamamen aynı fikirdeyim. olgunluk yaşa bakmıyor bence. hatta güvendiğiniz, sırtınızı yasladığınız, öğrenciyken zaman zaman parasız kalıp son parasınıda sizinle paylaşan erkeğe güveniyorsunuz, güvenmek istiyorsunuz. tam herşey düzelecek derken, para kazanmaya başlamışken, hayallerinizi gerçekleştirebilecekken sizi birdenbire ortada bırakması pek affedilir değil. bunun yaşla, yeni ortamla değil kafayla alakası var.
ama ona sorsanız, ben çok dırdır yapıyormuşum işte çekilmez bi insanmışım, çok kıskançmışım, kendi hatalarımı farkedeceğim yerde hala 3. şahısların olup olmadığını sorguluyormuşum. kendi yalanlarını, beni zor günümde aramamasını hiç görmez ama. bana neden yalan söyledin dediğimde "çok bıktım senden ondan" diyebilen yüzsüz biri. lanet olsun hakkımı helal etmiyorum kendisine. yani benim asıl problemim sevgi aşk vs değil, sebep kim ve ne? ayrıca sinirim nasıl geçecek? elime geçirsem gırtlaklarım o derece. nasıl içim soğur onu merak ediyorum.