Yeni bir hayata baslayacaksin normal bunlar.Kızlar 30 yaşındayım
Tüm arkadaşlarim evli sayılır.Bende evliyim sayılır :)Nikahım kıyıldı yakında düğünüm var.
Kizlar bu zamana kadar yasamak istediğim hayatı yasayamadim.Yapmak istediğim şeyleri yapmadım,yapamadım...Hayallerim hedeflerim vardı gercek olmadı.Gitmek istediğim yerler vardı gidemedim.Acıyla,üzüntüye dolu bir hayatim olsa da ben yapamadığım şeylerin sebebini sadece sartlara baglamiyorum.İnsan isterse yapardı...Ama.olmadı .o olayların etkisinden kurtulupta güçlü biri olamadım...
Dediğim gibi yakında düğünüm olacak.Sorumluluklarim artacak.Bana ait olan zaman azalacak.Artik tek kişi olmaktan biraz daha sıyrılıp iki kişilik bir hayata girecegim.
Peki ya içimde kalanlar?Onlardan iyice umudumu kesmeli miyim?Esim bana karşı biri değil.Destek olacağını düşünüyorum.Ama yine de içimde anlam veremediğim bir burukluk var.
Yakın bir arkadaşımın küçük bir bebegi var.Hayattan bezmis durumda.Bir bardak çayı kendi ile başbaşa kalarak rahatça içemiyor bile.İki de bir bana da hayatın değişecek bu günleri unut vb deyip duruyor.Üst katımiza taşınan komşunun bütün gece uyumayan bebeği...Eşiyle bebek yüzünden tartismalari...Bunların mi etkisinde kaldim bilmiyorum...
Eşimi çok seviyorum.Çocukları da cok seviyorum.Ama yalnizligimi kendimle başbaşa olmayı da cok seviyorum.
Sacmaliyor muyum bilmiyorum ?....
Çok teşekkür ederim bu tatlı yorum icinCanım bencede hemen çocuk sahibi olmayıp ertelediğin şeyleri eşinle yapabilirsin. Çocuk evet başta yıpratıyor ama ondan da tatlı bir şey yok. Sağlıkla kucağına aldığın gün bir çok isteğini hatırlamıyorsun bile. Yıpratma kendini evlilik, eş olmak doğru insanla ve sende doğruysan çok güzel bir şey.
Aslında tam da öyle biri olmak isterdim ama o da bi yerden sonra sıkardi sanırım.Aslında çok anaç biriyim.Yuva sevgisine muhtacım.Anne olmayı çok istiyorum.Ama neden böyle saçma düşünceler beliriyor bilemiyorumYeni bir hayata baslayacaksin normal bunlar.
Kendi evin ,yuvan başını yaslayarak uyuduğun bir eşin olması çok daha güzel bir duygu bence. Ben yapamadığım ne varsa eşimle yaptım. Onsuz bir hayat düşünemiyorum. Allah başımdan eksik etmesin. Biz bebek istiyoruz artik ama herkes oo bunlar iyi gunlerin diyor. Alt komsum iki cocuklu, hiç sesleri eksik olmuyor. Kadın per perişan. Ama çocuk ya bu. Mirasçın, meyven. Ne olursa olsun katlanırım . Allah versin yeter ki
Dogduk, büyüdük, zamanı geldi evlendik. Yalnızlık Allah a mahsus. Zamanı gelince de çocuk olacak. Hayatın kuralı hibi birşey bu. Tabi evliliktense ben kendim dunya turuna çıkarım özgür kız olmak daha güzel derseniz başka.
Gerçekten gayet normal. Hayatın değişecek. Evin,yatagın herşeyin hemen hemenAslında tam da öyle biri olmak isterdim ama o da bi yerden sonra sıkardi sanırım.Aslında çok anaç biriyim.Yuva sevgisine muhtacım.Anne olmayı çok istiyorum.Ama neden böyle saçma düşünceler beliriyor bilemiyorum
Yok yahu ne desteği.Gerçekten öyle mi..Eşimin beni ailemden istediği gün de aglamistim gece.Evlilik sendromu denen bişey varmış onu araştırdım.Tüm herseyi bana uyuyor...Destek mi alsam bilmiyorum
Neden peki3 senelik evliyim.eşimi seviyorum cok sükür mutluyumda ama asla evlilik insani deilmisim.
Neden mesela3 senelik evliyim.eşimi seviyorum cok sükür mutluyumda ama asla evlilik insani deilmisim.
Neden peki
Bilmem.sorumluluk agir geldi belkide.ki cocugum yok hala.Neden mesela
Merhaba, lütfen bunları daha önce düşündeyfin diyen hadsiz ve kendini bilmez düşünceleri hiç dikkate almayın, ben de zaman zaman sizin gibi düşünceler yaşadım hayatımda, sonuçta herşey insan için ve bazı şeyler yaşanmadan bilinmez. Açıkçası benim de evlilik öncesinde içimde kalan özellikle eğitimimle ilgili konular vardı, ama şimdi 7 yıllık evliyiz ve bu süre boyunca çalıştık da, çabaladık da, gezdik de, biriktirdik de şükürler olsun. İnşallah uyumlu ve mutlu bir beraberliğiniz olur, o zaman herşey çok güzel olacaktır, en önemlisi bu.Kızlar 30 yaşındayım
Tüm arkadaşlarim evli sayılır.Bende evliyim sayılır :)Nikahım kıyıldı yakında düğünüm var.
Kizlar bu zamana kadar yasamak istediğim hayatı yasayamadim.Yapmak istediğim şeyleri yapmadım,yapamadım...Hayallerim hedeflerim vardı gercek olmadı.Gitmek istediğim yerler vardı gidemedim.Acıyla,üzüntüye dolu bir hayatim olsa da ben yapamadığım şeylerin sebebini sadece sartlara baglamiyorum.İnsan isterse yapardı...Ama.olmadı .o olayların etkisinden kurtulupta güçlü biri olamadım...
Dediğim gibi yakında düğünüm olacak.Sorumluluklarim artacak.Bana ait olan zaman azalacak.Artik tek kişi olmaktan biraz daha sıyrılıp iki kişilik bir hayata girecegim.
Peki ya içimde kalanlar?Onlardan iyice umudumu kesmeli miyim?Esim bana karşı biri değil.Destek olacağını düşünüyorum.Ama yine de içimde anlam veremediğim bir burukluk var.
Yakın bir arkadaşımın küçük bir bebegi var.Hayattan bezmis durumda.Bir bardak çayı kendi ile başbaşa kalarak rahatça içemiyor bile.İki de bir bana da hayatın değişecek bu günleri unut vb deyip duruyor.Üst katımiza taşınan komşunun bütün gece uyumayan bebeği...Eşiyle bebek yüzünden tartismalari...Bunların mi etkisinde kaldim bilmiyorum...
Eşimi çok seviyorum.Çocukları da cok seviyorum.Ama yalnizligimi kendimle başbaşa olmayı da cok seviyorum.
Sacmaliyor muyum bilmiyorum ?....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?