Selamlar,
Kızlar çok da uzun sayılmayacak bir ilişkim var.Son bir aya kadar gayet güzel gidyordu, birlikte güzel vakit geçiriyorduk.Son bir aydır bir evlilik meselesi çıktı her konuştuğumuz ona bağlanıyor.İyi bir arabası var onu satıp ev almayı düşünüyor bana şurada oturur musun 2+1 mi 3+1 mi?Ben evlenmeyi düşünmüyorum diyemiyorum çünkü erkekler bunu" sadece cinsellik yaşamak istiyorum" olarak algılıyor(kendilerinden biliyorlar işi
) Söylediklerine ya cevap vermiyordum ya da gecistiriyordum.Ta ki bu haftaya kadar.Bana sürekli annemle tanış, ablamla tanış diyordu ben de daha erken tanışırız vs deyip gecistiriyordum.Gecen buluşacağız diye bir gittim yanında ablasıyla oturuyor.Ben zebani görmüş gibi oldum, suratım düştü direkt.Hos geldin vs. Ablası inanılmaz konuşuyor ve her şeye karışmak istiyor.Suradan alırsınız evi yakın çocuğunuz olursa annem bakar hem, işte seni çok seviyor senin için herkesi karşına almaya hazır(benim boşanmış ve çocuklu olmamdan bahsediyor) Bu lafından sonra bende kayış koptu zaten.Dedim ki"Ben kimseden durumumu saklamadim beğenmeyen küçük oğluna almayabilir" güldüm ama ortam buzz kesti.Zaten memnuniyetsizligim suratımdan akıyordu oldum olası politik bir insan olamamisimdir.Duygularimi belli ederim.Bir şeyi bahane edip kalktım bir süre sonra o zamandan beri de kavga ediyoruz.(bu ilk kavgamız) sen nasıl böyle bir emrivaki yaparsın kime sordun diye çok kızdım ablasının işimize karismamasini soyledim.Sen hiçbir şeye yorum yapmazsan o da fikrini söyler, dedi.Ben de ben kendimi hazır hissetmiyorum dedim.O yüzden de kavga ettik.Kendisine hak veriyorum 34 yaşında evlenmek istiyor ailesi de baskı yapıyor, tüm arkadaşları evlenmis.İsi gücü var her syi hazır en başından zaten bu amaçla yaklaşmıştı.
Ama ben kendimi evliliğe hiç hazır hissetmiyorum.B.k gibi bir evlilik geçirdim yine böyle baskı ve emrivaki yapmıştı giderken de ben evliliğe hazır değilmişim dedi dalga geçer gibi.Evliligimiz süresince de her syi en güzel günleri bile ailesiyle burnumdan getirdiler.Bosaninca dünya varmış dedim nefes almaya, yaşamaya başladım.Sirtimda bir kambur varmış da kurtulmusum gibi.Simdi evde üçüncü bir kişiye tahammül etmek çok zor geliyor hele de anasına, danasina
Ablasının tavırlarından da çok rahatsız oldum tranvalarim tetiklendi resmen.Biliyorum herkes aynı değil hele onun öyle biri olmadığına eminim.Bu kadar değersizlik hissinden sonra ben kadınlığımı bile unutmuştum.Bana kendimi prenses gibi hissettirir her şeyde fikrimi sorar gideceğimiz yerleri bile ben secerim hatta yiyeceği şeyi bile bana sorar
Hediyeleri, ilgisi üzerime dusmesi bana inanılmaz iyi geliyor ama böyle bir fikir ayrılığımiz oldu.Bu yüzden ayrılmak istemiyorum gerçekten seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ablasıyla ilgili bana bir şey söylemedi ama muhtemelen artık olumlu bakmıyor kendisi bitirirse saygı duyarım ama kendim de bitirmem.Su an aramız soğuk zaten eskisi gibi konuşmuyoruz.Biliyorum çözümü olan bir şey değil ama içimi dökmek istedim sadece
Adamla oturup konuşun ne istiyorsunuz ne istemiyorsunuz. En iyisi bu.
Ne yapacağız sonsuza kadar cafe köşelerinde mi surunecegiz dedi ben de valla bana uyar dedim
