Hakli olabilirsiniz, ama gene de ben ilk mesajinizda sanki cocuk gelinleri savunuyormussunuz gibi hissettim. Ve bu bizim ulkemizde buyuk bir sorun, hafife alinacak bir sey degil. Anneanneniz mutlu olabilir tabi, ben babaannemle bu konuyu hic konusmadim belki o da mutlu oldugunu soyluyordur. Gene de 18 yas alti bireyler cocuktur, cocuklarin evlilikle isi olmaz. Onlar derslerini calismali, kulturel aktivitelerde bulunmali ve tabi ki yasitlariyla sosyallesmeliler. Ulkemizde cocuk haklari bile cok yeni taniniyor, insanlarimizin bilincsiz olmasi cok normal. Ben hicbir sosyal medya hesabi kullanmiyorum, sadece burayi kullaniyorum. Dolayisiyla bahsettiginiz platformda olup bitenleri bilmiyorum. Ama sizi biliyorum, konularinizi da biliyorum. Sizin yanlisiniz aldiginiz onca sinyale ragmen esinizle evlenmekte israrci olmaniz. Esinizle sevgililik doneminizde kavgalar etmissiniz, nisanlilik doneminizde kavgalar etmissiniz; yetmezmis gibi dugun gunu de kavga etmissiniz ve gene de evlenmissiniz. Ustune bir de cocuk yapmissiniz. Bakin, cocuk mutlu bir evliligi taclandirmak icindir. Zaten mutsuz olan evliliklerde o cehennemin icine bir kisiyi daha suruklemek icin degildir. O yuzden LUTFEN evliliginize bir cocuk daha getirmeyi dusunmeyin. Ayrica cocugunuz kac yasinda bilmiyorum ama sizin esinizle olan problemlerinizin farkindadir buyuk ihtimal. Bunu kavgasiz bir gun gecmeyen bir evde buyumus biri olarak yaziyorum. Cok kucuk yaslardan beri annemin ve babamin birbirini sevmediginin farkindaydim. Insanlarin birbirini severek evlendigini buyuk sayilacak bir yasta ogrendim ben, bilmiyordum cunku. Cunku annem ve babam birbirini sevmiyordu, hayatimda gordugum ilk cift. Benim babam da esiniz gibiydi, annemle hic konusmazdi. Hic sohbet etmezlerdi, kavga ederdi onlar. Belki bana cevap yazmayacaksiniz; olsun, yazmayin okumaniz yeter benim icin. Okuyun ve dusunun, dayakci bir babadan kacmissiniz, anliyorum ama cozum bu degildi. Hala her sey icin gec degil. Kizinizi dusunun.