Herkese merhaba. En yakın arkadaşlarıma aileme hatta kendime bile söylemeye çekindiğim ama kafamı sürekli kurcalayan hislerimi buraya döküp sizden fikir almak istiyorum. Belki de sarsılmaya ihtiyacım var.
Ben 5 aylık evliyim, eşimle üç yıldır birlikteyiz, nişanlılık sürecimiz genel sıkıntılarla geçti, eşimi çok sevmeme rağmen nişanlılık döneminde bile ayrılmayı düşündüm fakat cesaret edemedim çünkü geçerli bir sebebim yoktu, eşim çok iyi bir insandır, bana anlayışlı davranır temiz titizdir hatta benden daha fazla, fakat evlendikten sonra daha önce beni hiç rahatsız etmeyen şeyler rahatsız etmeye başladı, eşimin abartılmayacak derecede plan göbeğine taktım mesela, söylediğimde sinirleniyor beni beğenmiyorsun diyor, içten içe bazen niye evlendim ki genç yaşımda gezmek tozmak varken diyorum,sanki geleceğim bitmiş gibi hissediyorum mesela yurt dışına çıkmak, dünyayı gezmem hayalim vardır hep sanki artık bu hayaller benim için bitti, yaşayan bir ölüye döndüm gibi hissediyorum, arkadaşlarımın çoğu bekar 25 yaşındaykm ne diye bu kadar aceleci davrandım diye pişmanım ve bilinçaltında galiba eşimi suçluyorum biraz uzun oldu biliyorum Ama her evlenen benim gibi kendini kapana kısılmış gibi mi hisseder