Evlilik konusunda tereddüt..

  • Konu Sahibi Konu Sahibi jpeg
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi

jpeg

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
2 Eylül 2012
151
17
118
Kayseri
Merhabalar..Evlilik konusunda uzun zamandır teredütteyim. 30 yaşındayım. Aslında ailemi hiç üzmek, kırmak istemedim. Ama bugüne kadar kaderimden midir, salaklığımdan mıdır bilmiyorum; hep aileme uygun olmayan kişileri sevdim. Mantıklı kararlar veremedim.Tamam kabul ediyorum makul şeyler istemedim ailemden, onlar da haklı ama ben de artık bir yuvam olsun istiyorum,sorun şu ki sevgilimin ilk evliliğinden bir kızı var ve ailem evlenmemize şiddetle karşı çıkıyor.Ben normal karşılıyorum,olabilecek sorunları tabi ki ben de görüyorum,ama bir başkasıyla da sorun yaşamayacağımın garantisi de yok ki..Ve seviyorum da..İnsanları küçük gören ,yadırgayan bir yapım asla yoktur,gelenekçi değilim,esneğim. Artık sakinim hiçbişeye üzülemiyorum.Annem hastalık numaraları yapıyor,şekerim,tansiyonum vs.Hep baskı..Bundan 3 yıl kadar önce de başka biri vardı hayatımda, doğulu diye zorla ayırdılar bizi..Ve içimden hiç affedemedim sebep olanları..Neyse şimdi mutluyum ama bu sefer de böyle bir sorun.Hata üstüne hata yaptığımı, onları rezil ettiğimi düşünüyorlar. Ne halin varsa gör o zaman diyorlar,hakkımızı helal etmeyize kadar gidiyor olay.Ama ben cidden üzülemiyorum çünkü ilk seferinde çok daha fazla zordu herşey.Çok üzülüp ağladım.Olmaz olmaz deyip beni daha çok dehliyolar sanki..Hata yapıp yapıp onları suçluyorum aileme göre.Ben de istemezdim böyle olmasını.İnanın ki çok sakin yapılı,etliye sütlüye dokunmayan,sessiz bir yapım var.Bu ilişkimi de bitirirlerse zorla da kimseyle evlenmeyeceğimi düşünüyorum.Kimse için hayatımı yaşamak istemiyorum artık.Beni anlasınlar, hemen karşı çıkıp het hüt demeden dinleyip yardımcı olsunlar, beraber olumlu ya da olumsuz bir karar alalım istiyorum.
Ben ailem rezil olsun istemiyorum, ne bileceklerse ben söyleyim dedim, böyle böyle bir durum var dedim ki ben de net kararımı vermiş değilim.Sevip sevilmek çok güzel.Kimseye kızmıyorum.Tek bildiğim bu işin içinden çıkmam gerektiği...Olan oldu,tamam aklı başında davranamadım ben de,duygusal davrandım doğru ama bütün sevdiklerim onlar yüzünden beni terk ediyor..Benim kalbim pat diye hadi bu mantıklı tamam bunu seveyim diye çalışamıyor..
Tabi aranızda anne olup, ailemi anlayan haklı bulanlar olacaktır.Siz olsanız ne yapardınız.bunu da bırakıp yoluna devam et,ama akıllı ol mu..İstiyorsan evlen,herkes alışır,senin bileceğin iş mi diyorsunuz.bu arda ilk ilşkim 5 yıl, ikinci ilşkim ise 2,5-3 yıl kadar sürdü, çalışıyorum,ayaklarımın üstünde durabiliyorum,bir evim var, uzun boylu,güzel bir bayanım.
Şu mübarek günde herkesten dua istiyorum.Hatalıysam hatamı görmek istiyorum,benim de hayırlı bir yuvam olsun istiyorum.Allah sizlerin de ne isteği varsa versin,dertleriniz bitsin inş..Kandiliniz mübarek olsun.
 
Son düzenleme:
Teşekkür ederim..Benim derdim, ne olacaksa artık yolumu görmek..ama sağdan soldan gelen sesler yüzünden bunalmış durumdayım..Öyle tereddütlü yazdım ki burdakiler bile ne diyeceğini bilemedi sanki..Kimse yorum yazmıyor..Ben sadece çıkış yolumu arıyorum,salaksın ailen haklı,bu kadar aptal olunmaz artık deseniz bile kabulum..Ve ya gönlünden geçeni yap deseniz..Zaten işler eninde sonunda olacağına varcak biliyorum da..Bu ara çok bunaldım...Kurtulmak,ferahlamak istiyorum hayırlısıyla..
 
Canım Allah hakkında hayırlısını versin.. Senin seçimlerin, ailenin tercihleri, gönlünün dediğine kimse yorum yapamazki...

ama ben olsam daha önceden evlilik yapmış ve de çocuğu olan birini evlenmek için tercih etmezdim... ileride yaşayabileceğim sorunlardan ürktüğüm için.
belkide senin kadar cesur değilimdir.
 
ilk karisina nolmu$ ? yani ayrilmi$mi kaybetmi$mi ? ..

bence ayleni dinle .. sende emin deilsin sevdiginden
ya$im geldi idye evlenmek istiuyorsun gibime geldi
5 yilligi neden istemediler ?
 
Eşinden ayrılmış,anlaşamamışlar..İlk ilişkim de mantıksızdı doğu-batı arasında kültür farkı olacağından dolayı istemediler..Ben çok diretmiştim, ama yıpranınca bitmişti..Benim ailem, onun ailesi,kendisi ve belki de benim yüzümden..Ama ben istemeden bitmişti..Koparıldık birbirimizden..Neyse sonra bu kişi girdi hayatıma..Tabi ben de düşünmezdim böyle bir şeyi..Ama çok kırgındım herşeye..O da eşinden ayrılmıştı,ben ittirdikçe o üsteledi..beni gerçekten çok seviyor, ben de onu seviyorum..yoksa ben de düşünmezdim..Çocuğunu görüyor,ilgileniyor.beni ailesiyle tanıştırdı,çok emek verdi.Bana iyi geldi derken bu noktadayız.Aslında anlatılmıyor tam olarak kelimelerle yaşananlar..ama hiç üzülemiyorum..İçimde küçük bir mutluluk var..Çıkacağım bu durumdan ferahlayacağım..
 
Tercihlerini daha baştan ailene göre belirlemen gerekirdi.
Ailenin kesin karşı çıkacağı kişileri seçip uzun yıllarını vermişsin.
Yanlış anlama bunu aile onayının evlilikte önemli olduğunu düşündüğüm
için söylüyorum.
Gerçi doğulu diye karşı çıkmaları mantıksız olmuş.
Ama evlenip ayrılmış çocuklu birine şüphe ile yaklaşmaları çok doğal.
Ben de hiç evlenmemiş çocuğum için boşanmış birini istemem.
Boşanmış insanlara ön yargı ile baktığım için değil.
Neden ayrılmıştır tam olarak bilemem ve korkularım olur.
Ayrıca başkasının çocuğunun sorumluluğu üvey annelik korkutur.

Ama 30 yaşındasın gerçekten seviyorum ondan da eminim ayrılık nedenlerinden
her şeyden eminim çocuk sorumluluğunu da alırım diyorsan hayatını gönlünce yaşa.

Bir de ben sevdiğin adamı ailenle tanıştır derim.
Sen 3 saat anlatsan ikna olmaz. Kendileri bir görüşte severler belki.
Ya da konuşunca güven duyarlar belli olmaz...
Hakkında hayırlısı olsun:16:
 
bekar bir kadının yine bekar bir erkekle evlenmesinden yanayım ben.
senin çocuğun olmuş olsa o bekar olsa emin ol kabul etmeyecekti.

sen yine senin gibi bekar, evlenmemiş birini bulmalısın bence.
 
Eşinden ayrılmış,anlaşamamışlar..İlk ilişkim de mantıksızdı doğu-batı arasında kültür farkı olacağından dolayı istemediler..Ben çok diretmiştim, ama yıpranınca bitmişti..Benim ailem, onun ailesi,kendisi ve belki de benim yüzümden..Ama ben istemeden bitmişti..Koparıldık birbirimizden..Neyse sonra bu kişi girdi hayatıma..Tabi ben de düşünmezdim böyle bir şeyi..Ama çok kırgındım herşeye..O da eşinden ayrılmıştı,ben ittirdikçe o üsteledi..beni gerçekten çok seviyor, ben de onu seviyorum..yoksa ben de düşünmezdim..Çocuğunu görüyor,ilgileniyor.beni ailesiyle tanıştırdı,çok emek verdi.Bana iyi geldi derken bu noktadayız.Aslında anlatılmıyor tam olarak kelimelerle yaşananlar..ama hiç üzülemiyorum..İçimde küçük bir mutluluk var..Çıkacağım bu durumdan ferahlayacağım..

valla ben olsam annemi dinlerdim
ben ni$anliydim , nikaha bi kaç ay vardi
kom$ular annemi gazlami$lar altini az takilmi$ vs diye
annemde bana bi aksam at yuzugu istemiyorum dedi ..
$ok oldum ben tabi , bu sebepten yuzuk atilirmi seviyordumda
yok mok dedim gonlu oldu gibi oldu, yattik uyuuduk .. ertesi gun annem beyin kanamasi geçirdi kaybettim onu ..
ben evlendim
her evlilikde olur ya i$te en ufak bi tarti$mada annem aklima gelir , o aksamki sozleri çinlar kulaklarimda ..
ve ben hiç bilmiyorum annemin bana kirgin gidip gitmedigini..

hem annesini kaybetmi$ hemde anne olan biri olarak soyluyorum anneni babani atani ezip geçme ..
 
Merhabalar..Evlilik konusunda uzun zamandır teredütteyim. 30 yaşındayım. Aslında ailemi hiç üzmek, kırmak istemedim. Ama bugüne kadar kaderimden midir, salaklığımdan mıdır bilmiyorum; hep aileme uygun olmayan kişileri sevdim. Mantıklı kararlar veremedim.Tamam kabul ediyorum makul şeyler istemedim ailemden, onlar da haklı ama ben de artık bir yuvam olsun istiyorum,sorun şu ki sevgilimin ilk evliliğinden bir kızı var ve ailem evlenmemize şiddetle karşı çıkıyor.Ben normal karşılıyorum,olabilecek sorunları tabi ki ben de görüyorum,ama bir başkasıyla da sorun yaşamayacağımın garantisi de yok ki..Ve seviyorum da..İnsanları küçük gören ,yadırgayan bir yapım asla yoktur,gelenekçi değilim,esneğim. Artık sakinim hiçbişeye üzülemiyorum.Annem hastalık numaraları yapıyor,şekerim,tansiyonum vs.Hep baskı..Bundan 3 yıl kadar önce de başka biri vardı hayatımda, doğulu diye zorla ayırdılar bizi..Ve içimden hiç affedemedim sebep olanları..Neyse şimdi mutluyum ama bu sefer de böyle bir sorun.Hata üstüne hata yaptığımı, onları rezil ettiğimi düşünüyorlar. Ne halin varsa gör o zaman diyorlar,hakkımızı helal etmeyize kadar gidiyor olay.Ama ben cidden üzülemiyorum çünkü ilk seferinde çok daha fazla zordu herşey.Çok üzülüp ağladım.Olmaz olmaz deyip beni daha çok dehliyolar sanki..Hata yapıp yapıp onları suçluyorum aileme göre.Ben de istemezdim böyle olmasını.İnanın ki çok sakin yapılı,etliye sütlüye dokunmayan,sessiz bir yapım var.Bu ilişkimi de bitirirlerse zorla da kimseyle evlenmeyeceğimi düşünüyorum.Kimse için hayatımı yaşamak istemiyorum artık.Beni anlasınlar, hemen karşı çıkıp het hüt demeden dinleyip yardımcı olsunlar, beraber olumlu ya da olumsuz bir karar alalım istiyorum.
Ben ailem rezil olsun istemiyorum, ne bileceklerse ben söyleyim dedim, böyle böyle bir durum var dedim ki ben de net kararımı vermiş değilim.Sevip sevilmek çok güzel.Kimseye kızmıyorum.Tek bildiğim bu işin içinden çıkmam gerektiği...Olan oldu,tamam aklı başında davranamadım ben de,duygusal davrandım doğru ama bütün sevdiklerim onlar yüzünden beni terk ediyor..Benim kalbim pat diye hadi bu mantıklı tamam bunu seveyim diye çalışamıyor..
Tabi aranızda anne olup, ailemi anlayan haklı bulanlar olacaktır.Siz olsanız ne yapardınız.bunu da bırakıp yoluna devam et,ama akıllı ol mu..İstiyorsan evlen,herkes alışır,senin bileceğin iş mi diyorsunuz.bu arda ilk ilşkim 5 yıl, ikinci ilşkim ise 2,5-3 yıl kadar sürdü, çalışıyorum,ayaklarımın üstünde durabiliyorum,bir evim var, uzun boylu,güzel bir bayanım.
Şu mübarek günde herkesten dua istiyorum.Hatalıysam hatamı görmek istiyorum,benim de hayırlı bir yuvam olsun istiyorum.Allah sizlerin de ne isteği varsa versin,dertleriniz bitsin inş..Kandiliniz mübarek olsun.
öncelikle teşekkürler seninde kandilin mübarek olsun . ben bir şey öğrenmek istiyorum ailenin bitirdiği kaçıncı ilişki bu? yani sonuç olarak insansın her sevdiğine karşı koyarlarsa seni hayata küstürürler bunu hiç mi düşünmüyorlar çözemedim. yok doğulu yok çocuğu var yok senden büyük küçük vs. ailelerin bahaneleri hep bunlar. bırakın anne babalar diyesim geliyor bazen biz kendimiz seçeli evlenceğimiz kişiyi. mantığımın uyuştuğuyla kalbim uyuşmıcak o zaman üzülcem bunu göremiyor musunuz diyesm var. kalbim onu sevdi rıza göstersinler evlen bu bir hataysa sen kendin gör ki hatalarından ders al sonsuza kadar yanında olamazlar ya . Rabbim göstermesin yarın öbür gün ikisinede bişey olsa sen bu hayatta tek başına kalıcaksın hiç hata yapmamış hata nedir bilmeyen biri olarak . o zaman daha mı iyi olacak . en büyük hatanın kucağını atlıcaksın belkide. bu yüzden bazen ana-babalara durun yeter diyesim geliyor.
 
daha önceden de şimdide anlaştığınız insanlara tam olarak güveniniz yok mu acaba? yargılamak için demiyorum ama ben sevdiğime çok güveniyorsam, o kişi bana o güveni veriyorsa ondan vazgeçmezdim. evet kültür farkı zor olur yada bir çocuğun sorumluluğu çok fazladır ama artık 30 yaşındasınız ayakları üzerinde duran bir bireysiniz. bunların sonuçlarını karşınızdaki kişiyi iyi bilirsiniz. neden ailenize bu kadar söz hakkı veriyorsunuz ki?
diğer yönden bakarsak, madem onlar sizin için en doğrusunu biliyorlarsa görücü usulü evlenmeyi deneyebilirsiniz ailenizin bulduğu biriyle.. yıllarınıza yazık değil mi?
 
30 yaşına gelmiş bir insanın kararlarına güvenmek ve saygı duymak lazım bana göre.
Her aile ilk evliliğini yapan bir kızın bekar biriyle evlenmesini arzu eder ama bu işler biraz nasip işidir.
Ailenizi çiğnemeden rızalarını alarak evlenin mutlaka
Belki tanırlarsa kararlarını değiştirirler.
Yavaş yavaş ikna etmeye çalışın.
 
Ben de anlayamadım gerçekten bu başıma gelenleri..Keşke böyle olmasaydı..ben kimsenin gönlü kırılmasın dedikçe sanki olaylar ters gitti..Gerçekten insan özellikle, inadına yapsa belki bu kadarı olmazdı..Ben uzun yıllarımı verdim evet hayatıma giren bu iki insana..Ve kimseyi terk edemiyorum zaten yapı olarak,mecbur bırakıldım hep..Beni üzen de bu..Hayata küsmek istemiyorum,tutunmak istiyorum..Zor olduğunu tabi ki biliyorum.Bu şansıma da birileri beni eleştirecek bilmem ne diye sırtımı dönersem nerde kaldı benim ben oluşum diyorum artık..Ailem olmasa hiç düşünmez evlenirdim çünkü kendisiyle bir derdim yok.Nasibim böyley mi yoksa salak mıyım ben diye diye yiyip bitirecem kendimi artık.
 
Ben de anlayamadım gerçekten bu başıma gelenleri..Keşke böyle olmasaydı..ben kimsenin gönlü kırılmasın dedikçe sanki olaylar ters gitti..Gerçekten insan özellikle, inadına yapsa belki bu kadarı olmazdı..Ben uzun yıllarımı verdim evet hayatıma giren bu iki insana..Ve kimseyi terk edemiyorum zaten yapı olarak,mecbur bırakıldım hep..Beni üzen de bu..Hayata küsmek istemiyorum,tutunmak istiyorum..Zor olduğunu tabi ki biliyorum.Bu şansıma da birileri beni eleştirecek bilmem ne diye sırtımı dönersem nerde kaldı benim ben oluşum diyorum artık..Ailem olmasa hiç düşünmez evlenirdim çünkü kendisiyle bir derdim yok.Nasibim böyley mi yoksa salak mıyım ben diye diye yiyip bitirecem kendimi artık.

Olur mu canim oyle sey. Sen salak degilsin sadece seviyorsun. Ben sevginin arkasinda dur derim eger guveniyorsan ailenide karsina tamamn alma tabi. Ama onlara anlat sana hatada yapicak olsan hata yapma lüksünü versinler. Ama her zamn arkanda da olsunlar. Aci cekmn üzülmn onlari sevindiyor mu bunu sor onlara. Seni mutsuz grmek hoslarina gidiyorsa devam etsinler. Ama inan cok üzüldüm durumuna :'(
 
Anne babanın rızası Allahın rızasıdır öncelıkle..
hıkayen benım hıkayeme cok benızyor benımde bı sevdıgım vardı ve aılem dogulu kultur farkı töre vs vs dedi istemedi direndim ya okul ya o dediler hem okul hem o dedim kısacası yıllarımı verdım asker yolunu bıle bekledım ama sonucmu ailem haklı cıktı onlara ayrıldım dıyıpte gızlı gorusmeye baslayınca anladım uyusamıcagmızı baskı oldumu uzerınde ınatlasıyosun ama sakın kafayla dusundunmu aynı noktaya gelıyosun aılenle.. suan evlıyım ve aılemın rızasını alarak evlendım ki annem eşimle ayrıldgımızda bile o cocukla evlenceksınız cok temız yuzlu bırısı der dururdu haklı cıktı.inatlasmaktansa sakin kafayla karsındakı ınsanı gözlemle derim ben.
 
Bence düşünceleriniz ve yaşadıklarınız normal, panik yapmayın, kötü de hissetmeyin. Nihayetinde kararı siz vereceksiniz, sonuçlarına siz katlanacaksınız.

Yorum yapan arkadaşlar ve aileniz bekar birinden bahsetmişler ama 30lu yaşlarda -çocuksuz, hiç evlenmemiş- bekar erkek çok fazla cirit atmayabilir; yani varsa da ben biraz şüpheyle bakma eğiliminde oluyorum, acaba nesi var diye, müdahaleci bir anne, unutulmamış bir aşk vs vs
Yani gerçekçi bakarsak zaman evlenmeyi düşünen kadınların leyhine işlemiyor ne yazık ki...

Bence ailenizi alın karşınıza bunları söyleyin, evlenmek istediğinizi, çevrenizdeki aday sayısının zaman geçtikçe artmadığını söyleyin. bence siz öbür ilişkimi de bitirdiler ruh halinden çıkıp gerçekçi bir şekilde bu durumu konuşursanız, akıllarında yer yapacaktır. (Ben "biraz daha durursam artık evlenmeme de gerek olmayacak" demiştim mesela anneme, benzer endişelere sahipti ama beni de anlamıştı :))

Bir yandan da ailenizin endişelerini dinleyin, sadece kendilerini rezil edeceğiniz düşüncesiyle karşı çıktıklarını sanmam. Onların da haklı olduğu, duyduğu, yaşadığı şeyler vardır, hayat tecrübeleri var neticede. Sevgilinize bir de onların söyledikleri üzerinden bakmaya çalışın bakalım, bu sorunlar çıkar mı ve ben dayanabilir miyim diye... Annesi olmadığınız bir çocuğa -tam zamanlı olmasa da- anne gibi davranabilecek misiniz, şu anda yalnız olarak görüştüğünüz sevgilinizin eski eşiyle konuşmasına, onun tarafından çağırılmasına, buluşmasına veya siz eski eşle karşılaşmaya vs hazır mısınız? (aklıma ilk etapta bunlar geldi...)

Yani ailenizle birbirinizi dinleyin. Kendinizi anlatmalısınız ama o arada onları da dinlemelisiniz. Her durumda kötü hissetmeyin, karar size ait olacak, güçlü durun.
 
Yorumlarınız için teşekürler arkadaşlar..Ben artık hayırlısı diyorum..Bekleyip görecem ne olacak..Düşün düşün delirmek istemiyorum çünkü..Birşey oldu ya da olmadı diye üzmeyecem artık kendimi.Nasıl olsa önümüzdeki günlerde bir şekilde çözülecek bu iş..Çünkü ipler iyice gerildi, başka çare yok..Herkesin tavrını görecem ve kararımı verip bu işknenceden de kurtulacam inşallah Allahın izniyle...Allah başka dert vermesin, ne diyim..Zor durumdayım ama hala şükredeceğim şeyler var..Ailem hayatta, sağlığım yerinde..Herkesin bir fikri var tabi ve hayatta herkes rolünü oynuyor, annem anne rolünde; babam baba rolünde, ben çocukları rolünde.Karşıma çıkan insanlar kendi rollerinde...Kader beni bu insanlarla tanıştırdı..Kendimi suçalayıp durmayacam..Herşey olacağına varacak nihayetinde..Herkes mutlu bir hayat dilerim...
 
Back
X