Evlilik nedir? Surekli yalnizlik hissi varsa?

piramses1982

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
4 Mayıs 2018
880
493
33
Bir suru sorun yasayip tekrar barissak bile, inanilmaz ilgi ve sevgi dolu olsa bile inanilmaz bir boslukta hissediyorum.
Konularimi okuyanlar biliyorlar, 36 yasindayim ve ailemin hakimiyetinden hala ayrilamadim. Su anda da onlari cok ozluyorum, yanlarindayken bosanma arifesindeyken de esimi cok ozluyordum devamli bir bosluk hissi vardi ama su anda yurtdisinda aileden uzakta bu boslukta olma, yalnizlik hissim zirve yapti.
İnsan neden onu seven esinin yaninda yalniz hisseder ki? Cok seviyor olsam bu hissin olmasi normal mi? İstanbuldayken boyle degildi ancak yurtdisina ciktigimda bu boslugu atamiyorum, dolduramiyorum.
Ben acaba evlilige uygun mu degilim?
 
Eski konularınızıda az çok biliyorum ama sanırım bu size ilk yorumum zihnen çok yorulmuş haldesiniz ve ciddi anlamda bir uzmandan destek almanız gerekiyor lütfen ilk olarak bir uzmandan yardım alın zihin yorgunluğunuzu ikilemlerinizi kararsızlıklarınızı en aza indirgeyin ve daha sonra konu açın çünkü her ne kadar burada akıl akıldan üstündür belki birinin yorumu hayatımı değiştire bilir gibi düşünsekte kalıcı çözüm olmuyor .

Sizin problemleriniz kendi içinizde ve bunu bura aracılığı ile çözmeniz pek mümkün değil
 
Eski konularınızıda az çok biliyorum ama sanırım bu size ilk yorumum zihnen çok yorulmuş haldesiniz ve ciddi anlamda bir uzmandan destek almanız gerekiyor lütfen ilk olarak bir uzmandan yardım alın zihin yorgunluğunuzu ikilemlerinizi kararsızlıklarınızı en aza indirgeyin ve daha sonra konu açın çünkü her ne kadar burada akıl akıldan üstündür belki birinin yorumu hayatımı değiştire bilir gibi düşünsekte kalıcı çözüm olmuyor .

Sizin problemleriniz kendi içinizde ve bunu bura aracılığı ile çözmeniz pek mümkün değil
Gercekten beyin olarak bittim.
 
Demek ki sağlıklı bağlanma konusunda bi sorununuz var. Bu konu da sıkıntılı bir konu açıkçası, kimilerine göre bağlanma stilimiz bebekken oluşuyor, birdaha değişmiyor ve duygusal ilişkilerimizde de bu stili devam ettiriyoruz. Kimi uzmanlara göre ise değişebilir ve dengelenebilir. Ben açıkçası tam olarak değişmese bile düzenlenebileceğini düşünüyorum. Ama bunun için hap bi bilgi de yok maalesef. Farkındalık geliştirerek işe başlayabilirsiniz ayrıca terapi almanız gerekiyor..
 
Gercekten beyin olarak bittim.

Yani beni yanlış anlamayın ama normal şeylerde değil yaşadıklarınız farklı bir ülke (tek tanıdık anladığım kadarı ile eşin)
Eşin sorumsuz,sana şiddet uyguluyor,(o adam zaten normal değil) daha sonra trafik kazası beyin kanaması , Türkiye ye boşanmak için dönmek sonra vazgeçip Almanya ya dönmek okul işleri daha da aklıma gelmeyenler..

Sizin kafanız çorba gibi. Hep ayrılmak istiyorsunuz ama eroin gibi eşiniz sizde bağımlılık yaptığı için vazgeçemiyorsunuz. En başta siz eşinizi sevmiyorsunuz , çok kuvvetli muhtemel daha önce uzun süreli bir ilişkiniz olmadı eşinize bağımlı oldunuz. Uzaklaşıncada eşinizi değil eşinizle yaşadıklarınız yaptıklarınız güzel şeyleri özlüyorsunuz.

Tek çareniz gidin her gün gidin saatlerce gidin ve bir psikologdan destek alın, arkadaş edinin insanın arkadaşı olunca dertleri azalmasa bile anlatıp rahatlaya biliyor...

Annemi kaybettim aradan bir yıl geçti annemin halası bana dediki ''.... Kızım insanın derdi vardır kimseye anlatamaz anlatamaz durur durur annen gibi kanser olur . Kimseye derdini anlatamazsan bir taş bul otur taşa anlat anlat ağla derdini dök evine dön ''
Benim derdim Allahın emriydi ben taşla konuşa bilirim.Tabi ki sizin derdinizde Allahtan geliyor ama sizin konuşacak insana ihtiyacınız var bu kişi eşiniz değil ...

İlk olarak iyi bir uzman bulun daha sonra iyi bir dost ...
 
Son düzenleme:
Bir suru sorun yasayip tekrar barissak bile, inanilmaz ilgi ve sevgi dolu olsa bile inanilmaz bir boslukta hissediyorum.
Konularimi okuyanlar biliyorlar, 36 yasindayim ve ailemin hakimiyetinden hala ayrilamadim. Su anda da onlari cok ozluyorum, yanlarindayken bosanma arifesindeyken de esimi cok ozluyordum devamli bir bosluk hissi vardi ama su anda yurtdisinda aileden uzakta bu boslukta olma, yalnizlik hissim zirve yapti.
İnsan neden onu seven esinin yaninda yalniz hisseder ki? Cok seviyor olsam bu hissin olmasi normal mi? İstanbuldayken boyle degildi ancak yurtdisina ciktigimda bu boslugu atamiyorum, dolduramiyorum.
Ben acaba evlilige uygun mu degilim?
Benim düşünceme göre bu bir vesvese. Yani beski Türkiye de olsaydınız da bu kez farklı sorunlarınızın olduğunu hissedebilirdiniz. Evlisiniz, eşinizin yanı sizin yuvanız. Bunu sık sık aklınıza getirin. Yalnız değilsiniz, sizi seven ilgilenen bir eşiniz var. Yine de bu sendromdan kısa sürede kurtulmak için eşinizle bol bol muhabbet etmeye çalışın. Bu sorunla ilgili değil. İçinizde tuttuğunuz şeyleri paylaşın. Haftasonlari müsait oluyorsaniz gezin, ne kadar süredir yurt dışındasınız bilmiyorum ama sonuçta farklı bir kültür. O ülkenin kültürünü tanımaya çalışın. Belki birlikte kocaman bi markete gidip alışveriş yapmanız bile rahatlatabilir sizi. Bir de kendinize aktiviteler bulmaya çalışın küçük şeyler bile olsa, örgü gibi mesela. İnsan boş kaldıkça sıkılıyor ve çeşitli vesveseler oluyor.
 
İnanılmaz ilgi ve sevgi dolu bir eşin yok ki
En evlilik delisi kadın bile şiddet gördüğü adamın samimiyetine sevgisine inanmaz,huzursuz olur. Bence sebebi bu
Yok inanin o siddet olayi cok geride kaldi, tamamen tedavi oldu. Sevdigine inaniniyorum ama sevgisi yetmiyor. Bu neden ki
 
Evet ya bayağı olmuş, çevreniz var mı ya da sizi oyalayan bir şeyler?
Yani beni yanlış anlamayın ama normal şeylerde değil yaşadıklarınız farklı bir ülke (tek tanıdık anladığım kadarı ile eşin)
Eşin sorumsuz,sana şiddet uyguluyor,(o adam zaten normal değil) daha sonra trafik kazası beyin kanaması , Türkiye ye boşanmak için dönmek sonra vazgeçip Almanya ya dönmek okul işleri daha da aklıma gelmeyenler..

Sizin kafanız çorba gibi. Hep ayrılmak istiyorsunuz ama eroin gibi eşiniz sizde bağımlılık yaptığı için vazgeçemiyorsunuz. En başta siz eşinizi sevmiyorsunuz , çok kuvvetli muhtemel daha önce uzun süreli bir ilişkiniz olmadı eşinize bağımlı oldunuz. Uzaklaşıncada eşinizi değil eşinizle yaşadıklarınız yaptıklarınız güzel şeyleri özlüyorsunuz.

Tek çareniz gidin her gün gidin saatlerce gidin ve bir psikologdan destek alın, arkadaş edinin insanın arkadaşı olunca dertleri azalmasa bile anlatıp rahatlaya biliyor...

Annemi kaybettim aradan bir yıl geçti annemin halası bana dediki ''.... Kızım insanın derdi vardır kimseye anlatamaz anlatamaz durur durur annen gibi kanser olur . Kimseye derdini anlatamazsan bir taş bul otur taşa anlat anlat ağla derdini dök evine dön ''
Benim derdim Allahın emriydi ben taşla konuşa bilirim.Tabi ki sizin derdinizde Allahtan geliyor ama sizin konuşacak insana ihtiyacınız var bu kişi eşiniz değil ...

İlk olarak iyi bir uzman bulun daha sonra iyi bir dost ...
Siddeti kucumsemek icin demiyorum asla ancak kararsizliklarimdan, huzursuzluklarimdan adami deliye cevirince tokat atmisti, kesinlikle tekrarlamiyor bu durum. Tedavi olmus. Dedigim gibi siddeti asla kucumsemiyorum.
Evlendigimiz zaman 3 yil istanbulda yasadik, kaza o zaman oldu. Ailem almanyaya gitmeme hicbir zaman sicak bakmadi, zira kolumun kanadimin kirik oldugunun tek yapamayacagimin farkindalar, ve onlarin bu sekilde soylemleri zaten ozguvensiz olan beni daha da dibe cekiyor. Yurtdisinda yasamayi bu kadar istedigim halde, kesinlikle yapamiyorum, esimin varligina ragmen cok yalniz hissediyorum. Annem yanimda olmayinca yapamiyorum.
Esimi sevmekle ilgili konuya gelince. İnanin seviyor muyum sevmiyor muyum dusunuyorum. Bana ilgisini seviyorum, yanimda olusunu, ilgilenmesini, buna ragmen aklim istanbulda. Ve evet uzaklasinca esimden paylastigimiz o guzel zamanlar aklima geliyor, ve beraber degilken aynilarinin olmayacagini bildigimden daha da buyuk bosluga dusuyorum.
Kisaca, ailemin yaninda esim olmadigi icin boslukta hissiyatim var, esiminn yaninda da daha da buyuk ailemin olmayisi hissiyati. Sanki bosluktayim, uzayda yuruyorum, yalnizim cok cok yalnizim hem de
 
Benim düşünceme göre bu bir vesvese. Yani beski Türkiye de olsaydınız da bu kez farklı sorunlarınızın olduğunu hissedebilirdiniz. Evlisiniz, eşinizin yanı sizin yuvanız. Bunu sık sık aklınıza getirin. Yalnız değilsiniz, sizi seven ilgilenen bir eşiniz var. Yine de bu sendromdan kısa sürede kurtulmak için eşinizle bol bol muhabbet etmeye çalışın. Bu sorunla ilgili değil. İçinizde tuttuğunuz şeyleri paylaşın. Haftasonlari müsait oluyorsaniz gezin, ne kadar süredir yurt dışındasınız bilmiyorum ama sonuçta farklı bir kültür. O ülkenin kültürünü tanımaya çalışın. Belki birlikte kocaman bi markete gidip alışveriş yapmanız bile rahatlatabilir sizi. Bir de kendinize aktiviteler bulmaya çalışın küçük şeyler bile olsa, örgü gibi mesela. İnsan boş kaldıkça sıkılıyor ve çeşitli vesveseler oluyor.
Turkiyede 3 yil kaldik, evet farkli sorunlar vardi ama bu bosluk hissi bambaska. Daha onceki konularimi okuyan kisiler durumumu az cok biliyor. Nedenini bilmedigim bir sekilde 36 yasinda olmama ragmen ailemin kanatlarinin altindan ciktigim an cok yalniz hissediyorum, esimin yaninda olmus olsam bile.
Bilmiyorum belki de ben evlilige uygun biri degilimdir. Birlikte bir suru zaman da gecirsek, aklimda tek bir hedef var, geri donmek. Donunce de bosaniyoruz. Yok, ailemsiz yapamiyorum olmuyor
 
Eski konularınızıda az çok biliyorum ama sanırım bu size ilk yorumum zihnen çok yorulmuş haldesiniz ve ciddi anlamda bir uzmandan destek almanız gerekiyor lütfen ilk olarak bir uzmandan yardım alın zihin yorgunluğunuzu ikilemlerinizi kararsızlıklarınızı en aza indirgeyin ve daha sonra konu açın çünkü her ne kadar burada akıl akıldan üstündür belki birinin yorumu hayatımı değiştire bilir gibi düşünsekte kalıcı çözüm olmuyor .

Sizin problemleriniz kendi içinizde ve bunu bura aracılığı ile çözmeniz pek mümkün değil
O kadar yorgunum ki tek istedigim sadece uyumak....ne okul ne is ne kariyer ne es ne yurtdisi, sadece uyuyayim....
Cok yorgunum cokk
 
Turkiyede 3 yil kaldik, evet farkli sorunlar vardi ama bu bosluk hissi bambaska. Daha onceki konularimi okuyan kisiler durumumu az cok biliyor. Nedenini bilmedigim bir sekilde 36 yasinda olmama ragmen ailemin kanatlarinin altindan ciktigim an cok yalniz hissediyorum, esimin yaninda olmus olsam bile.
Bilmiyorum belki de ben evlilige uygun biri degilimdir. Birlikte bir suru zaman da gecirsek, aklimda tek bir hedef var, geri donmek. Donunce de bosaniyoruz. Yok, ailemsiz yapamiyorum olmuyor
Anladım. Öncelikle siz gayet gençsiniz, en güzel yaşınızdasınız, 36 yaş çok ileriymiş gibi hissetmeyin. Evlilik için neden uygun olmayasınız ki. Biraz ailenize fazla düşünsünüz o kadar. İnsan kaç yaşına gelirse gelsin anne baba çok önemlidir. Çok çok çok... Bu normal bir his. Eğer biraz yoğunsa bu hissiyatınız bunun zayıflığa dönüşüp te eşinizle kurduğunuz ailenize zarar vermesine izin vermeyin. Aileniz yine aileniz bu değişmedi ki. Eşinizle birlikte ailenizi büyüttünüz böyle düşünün. İnsanın çeşitli rolleri var hayatta. Bir yandan evlatsınız ama bir yandan da birinin eşisiniz. Ve hayatınızda olan herkesin hakkı var üzerinizde. Eşinize de haksızlık etmeyin. Sorumluluklar büyük, şükredip daha da güçlü yerine getirmeli..
 
Anladım. Öncelikle siz gayet gençsiniz, en güzel yaşınızdasınız, 36 yaş çok ileriymiş gibi hissetmeyin. Evlilik için neden uygun olmayasınız ki. Biraz ailenize fazla düşünsünüz o kadar. İnsan kaç yaşına gelirse gelsin anne baba çok önemlidir. Çok çok çok... Bu normal bir his. Eğer biraz yoğunsa bu hissiyatınız bunun zayıflığa dönüşüp te eşinizle kurduğunuz ailenize zarar vermesine izin vermeyin. Aileniz yine aileniz bu değişmedi ki. Eşinizle birlikte ailenizi büyüttünüz böyle düşünün. İnsanın çeşitli rolleri var hayatta. Bir yandan evlatsınız ama bir yandan da birinin eşisiniz. Ve hayatınızda olan herkesin hakkı var üzerinizde. Eşinize de haksızlık etmeyin. Sorumluluklar büyük, şükredip daha da güçlü yerine getirmeli..
Bu yasta resmen aile bagimlisiyim. Siz benim gecmiste actigim konulari bilmiyorsunuz, dun bir yorum vardi, ciddi ciddi yazdigini dusunuyorum "esini sevmiyorsun, eroin gibi bagimlilik yaratmis"
Benim durumum cidden cok karisik
 
Bence sizin sorununuz eşinizden ziyade anneniz. Anneniz çok baskın bir tip anladığım kadarıyla. Anneniz orada olmanızı istemediği için siz de içten içe orada huzursuzsunuz. Almanya'da da kalsaniz, İstanbul'a da dönseniz annenizle ilişkinizi düzenlemeniz gerekiyor.

Şu an şartlar uygun olmadığı için terapi alamıyorsunuz ama İngilizceniz de var. En azından bu konularda makale yayın okusanız. Kendinize yardımınız olur.
 
Bence sizin sorununuz eşinizden ziyade anneniz. Anneniz çok baskın bir tip anladığım kadarıyla. Anneniz orada olmanızı istemediği için siz de içten içe orada huzursuzsunuz. Almanya'da da kalsaniz, İstanbul'a da dönseniz annenizle ilişkinizi düzenlemeniz gerekiyor.

Şu an şartlar uygun olmadığı için terapi alamıyorsunuz ama İngilizceniz de var. En azından bu konularda makale yayın okusanız. Kendinize yardımınız olur.
Her gun ailemle konusuyorum. Babam onca seye ragmen cok sevgi dolu konusiyor ancak annemdeki mesafeli tavri hissediyorum. Ve gercekten kahroluyorum
Ki beni cok seviyor.
İcten ice geri donmekle pisman oldugumu dusundugunu dusunuyorum....
 
Tam 4 gundur ciglik cigliga "anneee" diye uyaniyorum....onu o kadar kirdim ki, kendimi affedemiyorum.
 
Back
X