Evlilik ve hamilelik ilişkisi

GothicAngel .!.:

Bizim ilişkinizde sıradan çift sorunları olurdu büyük sorunlarda atlattık ama atlattık. Yada ben geçti bitti diye düşündüm. Çocuk baştan beri ikimizde çok istiyorduk daha ilk tanışma animizda bile isimler belliydi. Sonra mi berbat bir hamilelik getirtti bana çok yalnız kaldim çok ac yattım.dr a gelmek dışında hiç yanımda olmadı dışardan ilgili koca ama aaslında hep hor gören sorumsuz kendini düşünen biri ..demek ki gerçek yüzü buymuş. Bebeğim dünya ya geldi yine yalnız bırakıldım. 2 yaşında bebeğim var hala gece uykusu bir kere bile uyum adim.kendini düşünüyor. Hor görüp aşağılıyor. Yasatmadigi travma kalmadı neredeyse. Bense cokusteyim öleceğim ya da kendimi öldüreceğim dakikaları sayıyorum.bebegimi mutsuz ediyorum.iş hayatım da bitti.kendisi işyerinde köfte tavuk yemekten sıkıldığını anlatırken ben çoğu gün ac yatıyorum emzirdigim dönemde de hamileligimde de imkanlarımız olmasına rağmen patates makarna peynir harici doğru düzgün yemek görmedim.ama beyefendinin vikolatasi cipsi evden eksik olmaz. Iyi düşünün.. o güzelim meleğe su anda travmalar yaratıyoruz. Ve ben bu suçluluk duygusuyla bile yaşamaya değer bulmuyorum kendime..

Genişletmek için tıkla...

Pink_Butterfly92 .!.:

Evlenmeden once çocuk sevmeyen biriydim. Bebekleri kucagima bile almazdim. Annelik duygum hep 0 di.

Eşime evlenmeden once 5 sene cocuk istemedigimi kesin bir dille soyledim o da uzulerek tamam dedi.

Evlendikten sonra 2 ay korunduk.

Sonrasinda bir bebegimiz olsun istedim cunku esim cok ama cok istiyordu beraber bakacaz askimizin meyvesi vs diyerek beni ikna etti.

2.5 sene geçti ve ben hala hamile kalamadim.
Sanirim hirs yaptim cok dua ettim olmadi uzuldum kirildim canim skldi.

Adetlerim cok sancili gectigi icin dogum yaparsam gececegini dusunmemde cocuk istememde etkili oldu.

Suan yigenimle surekli ilgileniyorum dogdugu gunden beri surekli yanindayim onu seviyorum.

Suan 1.5 yasinda evimde de tek baktigim oluyor.

Esim cok seviyor ama mizmizlaninca bana veriyor hemen ilgilenmiyo.

Bu da bende soru işaretleri oluşturdu.
Bebegimizin olmasini evet istiyorum ama esim istedigi icin oldugunu dusunuyorum.

Biraz uzun oldu sorum tam olarak şu.

Keske 1 sene daha bekleseydim olmadaydi evliligin tadini cikarsaydim hamilelikten sonra esimin davranislari degisti sogudu evliligimiz degisti iliski yasayamiyoruz falan diyen varmi ?

Bu benim icin cok onemli cunku artik bunun icin bir caba gostermek istemiyorum.

Olmasini tabiki cok isterim ve sevinirim ama bir cocugun sorumlulugunu alabilecek kadar kendime guvenmiyorum.

Ve eşime. Başa cikabilirmiyim bilmiyorum kafamda deli sorular.
Monotonlugu hic sevmeyen aşk sevgi bittiyse evliligin surmesinin onemi olmadigini dusunuyorum bir insanim bebekten sonra durumlar nasil oluyor bilmiyorum.

Eşim sogurmu ilgi azalirmi ben bebekle ugrasmaktan esime zaman ayirabilirmiyim of birsuru soru.

2.5 senedir ilk defa acaba korunsammi diye dusunuyorum buna etken ne onuda bilmiyorum cok degisik duygular yasiyorum

Sanirim birazcik korktum. Yoksa sacmami dusunuyorum.

Genişletmek için tıkla...

btlyur .!.:

Cok mu genc evlendiniz iki bucuk sene gecmis hala ertelesem mi diye düsünüyorsunuz. Bence cocugu cok isteseniz hemen bir seylere baslarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Pink_Butterfly92 .!.:

Şuan 24 yasindayim.
Erteelesem ya ilerde isteyince olmassa diyorum. Ama 2.5 senede çok yordum kendimi psikolojik olarak.

Genişletmek için tıkla...

GothicAngel .!.:

Bizim ilişkinizde sıradan çift sorunları olurdu büyük sorunlarda atlattık ama atlattık. Yada ben geçti bitti diye düşündüm. Çocuk baştan beri ikimizde çok istiyorduk daha ilk tanışma animizda bile isimler belliydi. Sonra mi berbat bir hamilelik getirtti bana çok yalnız kaldim çok ac yattım.dr a gelmek dışında hiç yanımda olmadı dışardan ilgili koca ama aaslında hep hor gören sorumsuz kendini düşünen biri ..demek ki gerçek yüzü buymuş. Bebeğim dünya ya geldi yine yalnız bırakıldım. 2 yaşında bebeğim var hala gece uykusu bir kere bile uyum adim.kendini düşünüyor. Hor görüp aşağılıyor. Yasatmadigi travma kalmadı neredeyse. Bense cokusteyim öleceğim ya da kendimi öldüreceğim dakikaları sayıyorum.bebegimi mutsuz ediyorum.iş hayatım da bitti.kendisi işyerinde köfte tavuk yemekten sıkıldığını anlatırken ben çoğu gün ac yatıyorum emzirdigim dönemde de hamileligimde de imkanlarımız olmasına rağmen patates makarna peynir harici doğru düzgün yemek görmedim.ama beyefendinin vikolatasi cipsi evden eksik olmaz. Iyi düşünün.. o güzelim meleğe su anda travmalar yaratıyoruz. Ve ben bu suçluluk eduygusuyla bile yaşamaya değer bulmuyorum kendime..

Genişletmek için tıkla...

tatlialirim .!.:

Merhaba, ilk psikolojinizi düzeltin. Bir yorgunlugunuzu atin hamilelikten önce.
Cünkü hamilelik de kimileri icin cok yorucu bir sürec, hormonlar falan. Benim gibi aylarca ac da kalabilirsiniz.
Neyse de sunu bir kabul edelim bebek uzunca bir süre anneye yapisik yasiyor.
Yani karnindan ciktigi kisiyi istiyor, onun gögsünü kokusunu istiyor. Buraya kadar tamam. Bu cok yorucu bir kadin ama zor da olsa üstesinden geliniyor.
Esinin sana zaman ayirmasi lazim. Yani ben bakayim sen dusunu al diyebilmesi lazim.
Erkekler biraz nasil desem.. odun oluyorlar.
Pek düsünemezler, o incelik yoktur. Ne karninda tasimanin, asermenin dogurmanin zorlugunu bilirler ne de emzirmenin.
Iste o inceligi zorla kakalamadiktan sonra basimiza gelecekler belli.
Ilk cocugumda esimin hatalari cok oldu. Tembihliyorum simdiden.
Bana zaman tani, dusumu alabileyim yemegi sen yapamasan bile git disaridan al diye.
Dogumuma 4 ay kaldi. Insallah hayirlisiyla saglikla dogar.
Tatlim zorluklari cok. Tabiki de tartisacagin, bitecegin zamanlar olacak.
Biz uzun süre yatamamistik bile sevgili gibi, kari koca iliskimiz askiya alinmisti. Ama normal bir sürec.
Bir de kendini sikma. Popüler kültürde cocuk aglasin sen ayri yatir, bilmemne cart curt yaziyor sakiiiin aldanma.
Bu ayni zamaninda sigara satisinda kadinlar ezik mi yahu siz de icin propagansina benziyor.
Sana verebilecegim en iyi tavsiye bebege kendine esine zaman tani. Alti ay sonra yalniz yatmak zorunda degil yani o cocuk.
Ben kizima egitim verecegim diye cok yiprattim kendimi. Vermistim de sonra birsey oldu yanimda yatiyor su an. Inan iki yasinda öpüyor elini bana degdirip uykuya daliyor. Bebeklerimize cok haksizlik yapiyoruz. Kapitalizmin istedigi kadin türü calis cocuk krese, sen ayri yat falan seylere kapilip strese girme. Cünkü binlerce senedir anne cocuk arasindaki bag böyle gelismedi aglatarak bir yere gelen cocuklardan mutlu birey olamaz diye düsünüyorum nacizane fikirlerim. Tabi katilan olur ya da olmaz, kendi düsüncelerim bunlar.
Demem o ki, kolay olmayacak. Tabiki de o yorgunlukla esinle eskisi gibi olamayacaksin, cocuk büyük degisim ve sorumluluk getiriyor.
Buna kendini hazirla. Ve degisimlere acik ol. Stres yapma.
Günün biirinde cocuk istiyorum diyorsan maddi acidan uygunsan o gün bugündür. Cünkü hicbirzaman yasamadan göremeyecegin seyleri yaziyorum sana. Keske öncesinde azicik ucundan kestirebilsek.
Bunu daha öncesinde cocuk sevemeyen biri yaziyor sana.
Hala da sevemem gerci, kendi cocuklarimi cok sevecegim o kesin ama o eski ben hala ayni. Insan gözüyle bakiyorum, nasil yoldan gecen amcanin yanagini sikamiyorsam cocuklarin da öyle.
Cok uzattim bana hayirli dogumlar sana da hayirli kararlar olsun insallah.

Genişletmek için tıkla...