- 17 Eylül 2020
- 61
- 164
- 8
- 34
- Konu Sahibi Limoniiiii
-
- #1
İyi akşamlar hanımlar.
Çok eskiden beri burayı takip ediyorum ve gerçekten çok akıllı kadınların olduğunu düşünüyorum burada.
Konuma geliyorum.
Eşimin ve benim sinirimiz.
Aslında ikimizin de öfkesini kontrl edemediğini düşünüyorum ben.
Yani mesela o bağırıp sinirlendiğin de sen sus, sakinleşince konuşup orta yolu bulun deniyor genelde.
Bu bende asla mümkün değil. O anda bütün sinirimi dökmem lazım, o anda susup sonradan konuşmanın (eşim için diyorum) pek bi anlam ifade etmediğini düşünüyorum.
Bu zamana kadar hiç şiddet görmedim. Yani bu yaşıma kadar hiç şiddet görmedim desem doğru olur. Ne ailemden ne eşimden.
Eşimle sadece şiddetli iki üç tartışmamız esnasında birbirimizi ittiğimiz oldu.
Fakat, bugün hiç beklemediğim bişey oldu.
Eşimin işi sebebiyle kaç aydır morali bozuk maddi mevzulardan ötürü. Asla üstüne gitmedim, çalışmıyorum ama gelirim var her şekilde ona yardımcı olmaya çalışıyorum.
Normalde sürekli espri yapan şaka yapan ilgilenen bi eş ve babadır. Hiç bilmem telefonu eline alıp da başka odaya gidip bizi tek bıraktığını.
Ama bazen bianda 180 derece değişebiliyor özelikle canı sıkkınken. Ben bu adamlamı evliyim diyorum senelerdir. Tanıyamıyorum..
Çocuklara ve bana sarıyor. Bugün küçük kızım çok bağırdı sebepsiz yere (aşırı huysuz ve zor bi çocuk.) artık çok sinirlendik ikimiz de eşimde kolundan tutup odaya götürücekti bende dur bırak ne yapıyorsun dedim kolunu acıtıcaksın, çıkıcak dedim o sırada kızım hala bağırıyor, bende eşime bağırdım bıraksana diye o da benim saçımı çekti bağırma sen de diye.
Sonra ben kızımı alıp odaya geçtim ve hiç çıkmadım odadan.
Muhtemelen bi kaç saat sonra yanımıza gelip benden özür dilicek yada sarılmaya barışmaya vs çalışacak ama asla konuşmayı düşünmüyorum.
Bilmiyorum çok kafam karışık, beni kendime getirin lütfen...
Çok eskiden beri burayı takip ediyorum ve gerçekten çok akıllı kadınların olduğunu düşünüyorum burada.
Konuma geliyorum.
Eşimin ve benim sinirimiz.
Aslında ikimizin de öfkesini kontrl edemediğini düşünüyorum ben.
Yani mesela o bağırıp sinirlendiğin de sen sus, sakinleşince konuşup orta yolu bulun deniyor genelde.
Bu bende asla mümkün değil. O anda bütün sinirimi dökmem lazım, o anda susup sonradan konuşmanın (eşim için diyorum) pek bi anlam ifade etmediğini düşünüyorum.
Bu zamana kadar hiç şiddet görmedim. Yani bu yaşıma kadar hiç şiddet görmedim desem doğru olur. Ne ailemden ne eşimden.
Eşimle sadece şiddetli iki üç tartışmamız esnasında birbirimizi ittiğimiz oldu.
Fakat, bugün hiç beklemediğim bişey oldu.
Eşimin işi sebebiyle kaç aydır morali bozuk maddi mevzulardan ötürü. Asla üstüne gitmedim, çalışmıyorum ama gelirim var her şekilde ona yardımcı olmaya çalışıyorum.
Normalde sürekli espri yapan şaka yapan ilgilenen bi eş ve babadır. Hiç bilmem telefonu eline alıp da başka odaya gidip bizi tek bıraktığını.
Ama bazen bianda 180 derece değişebiliyor özelikle canı sıkkınken. Ben bu adamlamı evliyim diyorum senelerdir. Tanıyamıyorum..
Çocuklara ve bana sarıyor. Bugün küçük kızım çok bağırdı sebepsiz yere (aşırı huysuz ve zor bi çocuk.) artık çok sinirlendik ikimiz de eşimde kolundan tutup odaya götürücekti bende dur bırak ne yapıyorsun dedim kolunu acıtıcaksın, çıkıcak dedim o sırada kızım hala bağırıyor, bende eşime bağırdım bıraksana diye o da benim saçımı çekti bağırma sen de diye.
Sonra ben kızımı alıp odaya geçtim ve hiç çıkmadım odadan.
Muhtemelen bi kaç saat sonra yanımıza gelip benden özür dilicek yada sarılmaya barışmaya vs çalışacak ama asla konuşmayı düşünmüyorum.
Bilmiyorum çok kafam karışık, beni kendime getirin lütfen...
Son düzenleme: