Bazen uzun uzun dusunurum en son ne zaman tartistik diye. Bulamam bile. Ama bir-birimize uygun degiliz, bu evlilik fazla surmez dusuncesi beynimi kemiriyor.
Eşim cok iyi biridir. Bana cok duskundur. İsten eve, evden ise. Bana, aileme cok saygilidir, İse gittiyinde oper gider, geldiyinde oper oyle girer iceri. Ev islerinde yardim eder, cocuga bakar, buzdolabi, fayanslari filan siler. Her istediyimi alir, gezdirir. Telefonu hep bende. Hem de arkadas gibiyiz, her seyimizi paylasiriz. Bana soylemeden hic bir yere gitmez. Ayda 1-2 kere arkadasiyla bulusur o da en fazla 2-3 saat surur. Surekli sarilir, sevdiyini soyler. İsteyken mesaj atar. Whatsappi bile bana yazmak icin kullaniyor. Bir de cok yakisiklidir, ben ona yakismiyorum bile. En onemlisi annesiyle konusmadigim icin kv sorunu yok.
İsin komik tarafi da sorun yokken ben neden hep boşanma dusunuyorum? Ve kendisine de bir omur evli kalacagimizi dusunmuyorum diyorum surekli. Sebep de bulamiyorum.