Annemden evlilikle ilgili;
bir taraf kızgınsa sessiz olmam gerektiğini,
eşime ne olursa olsun saygımı kaybetmemem gerektiğini,
kendim kızsam da eşim için kimseyi konuşturmamayı,
eşimin ailesine hiç sevgim olmasa bile, eşime olan sevgimden dolayı onlara i
saygısızlık etmemem gerektiğini,
evlat yetiştirirken yaptığım her hareketi çok düşünüp öyle yapmam gerektiğini,
(hep der herşeyi düzeltebilrsin ama çocuklarına olan hatanı düzeltemezsin diye)
Her zaman alttan almakla olmayıp gerektiğinde masaya elimi vurabileceğimi,
Her söyleneni duyup, her yapılanı görürsem; evliliğimin çok ta kolay yürümeyeceğini,
evliliğin fedakarlık istediğini, ama gerekenden fazlasını yapıncada evliliğin güzel gitmesini
sağlayıp kendimden çok şeyler kaybedebileceğimi, bununda beni mutsuz edeceğini,
her ne olursa olsun önce çevre yada başkaları ne der diye düşünmeden asıl olan
kendi düşüncelerim olduğunu. (Bencillik etmeden) bunun üstüne basarak söylerdi hep.
Bana:
elaleme laf lazım, bana ise evlat sen nasıl mutluysan öyle ol der anneciğim.
Canım annem ondan ne çok şey öğrenmişim evlilik adına.
Bir kez daha teşekkür ederim sana....:1hug: