- 28 Ocak 2021
- 842
- 254
- 53
Hanımlar selamlar.
Ben genel anlamda kişisel gelişim, psikoloji, sosyoloji alanlarında gözlem yapmayı seven bir insanım. Evlendikten sonra yaşadıklarımla birlikte , yaşarken değil de özellikle yaşadıktan sonra evlilik adına çıkarımlarım , soru işaretlerim oldu.
En büyük farkındalığım sanırım şu:
Kadınlar olarak flört zamanlarında yaşadığımız hayal kırıklıkları, tribimizin çekilmediği, gönlümüzün alınmadığı, anlaşılmadığımız ilişkilerden uzak en doğru kararı verdiğimizi düşünerek evleniyoruz.
İşte şimdi ohhh diyeceğiz, olduğumuz gibi olacağız, ne de olsa beni her halimle anlayacak, kabullenecek derken...
Acaba nasıl davranmalıyım? Alttan mı almalıyım? Sorun bende mi? Ailesinin değiştiğini fark edemedi mi? Benden sıkıldı mı? Çok mu üzerine gidiyorum? Biraz kendimize ait alanımız mı olmalı?Cinselliğimiz ne sıklıkta olmalı? Tatmin oluyor mu? Yok bilmem ne...
diye karmakarışık soruların içinde buluyoruz kendimizi. Ve birbirimizi telkin ediyoruz.
Yani evlendiğim adam olarak omzuna başımızı yaslayacağımız insanlar genelde o omzu taş ediyor biz kadınlara. Ve bir süre, en güzel zamanlarda bunun mücadelesini veriyoruz.
KK da en çok bir ben değilmişim dedim...
Bunu mutsuz olduğumdan yazmadım, şu an sokağımda davul çalıyor, gelin çıkacak muhtemelen. Geliverdi aklıma. :)
Yaradanım hepimizin sınavını kolay eylesin.
Tüm onurluca mücadele veren kadınların kalplerinden öpüyorum.
Ben genel anlamda kişisel gelişim, psikoloji, sosyoloji alanlarında gözlem yapmayı seven bir insanım. Evlendikten sonra yaşadıklarımla birlikte , yaşarken değil de özellikle yaşadıktan sonra evlilik adına çıkarımlarım , soru işaretlerim oldu.
En büyük farkındalığım sanırım şu:
Kadınlar olarak flört zamanlarında yaşadığımız hayal kırıklıkları, tribimizin çekilmediği, gönlümüzün alınmadığı, anlaşılmadığımız ilişkilerden uzak en doğru kararı verdiğimizi düşünerek evleniyoruz.
İşte şimdi ohhh diyeceğiz, olduğumuz gibi olacağız, ne de olsa beni her halimle anlayacak, kabullenecek derken...
Acaba nasıl davranmalıyım? Alttan mı almalıyım? Sorun bende mi? Ailesinin değiştiğini fark edemedi mi? Benden sıkıldı mı? Çok mu üzerine gidiyorum? Biraz kendimize ait alanımız mı olmalı?Cinselliğimiz ne sıklıkta olmalı? Tatmin oluyor mu? Yok bilmem ne...
diye karmakarışık soruların içinde buluyoruz kendimizi. Ve birbirimizi telkin ediyoruz.
Yani evlendiğim adam olarak omzuna başımızı yaslayacağımız insanlar genelde o omzu taş ediyor biz kadınlara. Ve bir süre, en güzel zamanlarda bunun mücadelesini veriyoruz.
KK da en çok bir ben değilmişim dedim...
Bunu mutsuz olduğumdan yazmadım, şu an sokağımda davul çalıyor, gelin çıkacak muhtemelen. Geliverdi aklıma. :)
Yaradanım hepimizin sınavını kolay eylesin.
Tüm onurluca mücadele veren kadınların kalplerinden öpüyorum.