evlilikten hemen bahsetmeli mi

Benim eşim sürekli darliyordu beni evlenmek için bunalmıştım bir ara sonra baktım çenesi kapanmayacak teklifini kabul ettim. Ben evlilik bahsini sürekli açıp karşı tarafı bunaltmamaktan yanayım.
 
İnsanların niyetleri hayattan beklentileri aşağı yukarı aynı olmazsa ilişki yürümez, önce tanımak lazım. Zorla güzellik olmaz zaten.
 
Evlilik meraklısı olmak kötü bişey mi ? Boş boş gezip tozmaktan bin kat iyidir. Şahsen ben eşimi tanıdığım günden beri bekar geçen her günüme aciyorum. Keşke daha önce tanissaydik daha önce evlenseydik diyorum. Bu konuda eşimle hemfikiriz tabi. Evlilik çok güzel. Niyetinizde varsa söyleyin çekinmeyin. Sonu olmayan ilişkiye boşa emek harcamayın.
 
Esimle zaten evlenme amaçlı görüşüyorduk. Tanıştıktan bir ay sonra evlenme konusu açılmıştı. Erkek arkadaşınızın gidesi varmış ki gitmiş
 

boş boş gezmek değil karşındaki insanı tanımak uyuma bakmak sizin gibiler evliliği başarı olarak gördüğü için bu kadar şiddet ve geçimsizlik yüksek evliliklerde bilip bilmeden elin adamıyla evlenip sonra kocam değişti diye ağlıyorlar.
 
Siz beni tanıyor musunuz ki sizin gibiler diyerek bir genellemenin içine koyuyorsunuz. Elbette ki tanıyacak tanımadan evlenilir mi? Siz konu sahibinin derdini anlamamissiniz . Konuyu tekrar anlamaya çalışarak okuyun . Böyle okuduğunuzu anlamadan ona buna saldırmayin.
 
Ne sıkıntı şeymiş bu evlilik muhabbetleri ya. Yaşamadan anlamıyormuş insan

Benim için evlilik asla hayattaki hedeflerim arasında yer almadı. Evliliğe inanmıyorum. Nikah sevişmek için belediyeden izin almak gibi geliyor. Saçma buluyorum. İyi günde kötü günde, hastalıkta sağlıkta hayatımdaki insanla birbirimizin yanında olmak için birbirimize sadık olmak için bir sözleşme yapmamıza gerek yok...

Erkek arkadaşımla 5. yılımızdayız. Yaşlar 23-24 (7 ay fark var). Ben bundan 1-2 yıl sonrasının dahi evlilik için erken olduğunu düşünüyorum. Yani bu kadar evlilik karşıtıyken hayatımdaki insandan dolayı düşünmeye başladım. Bir de toplumumuz malum, nikahsız birlikte yaşayanlara nasıl bakıldığı belli (hiç de umursamıyorum gerçi), hadi biz neyse de onun ailesi 1 yıl falan bu şekilde birlikte yaşamamıza sonrasında evlenmemiz şartıyla sıcak bakıyormuş. (O maksimum 1 yıl dedikleri süreyi biz çoktan aştık, onlar bilmiyor ) Babam da pek umursamaz da evli olsak daha çok hoşuna gider. Öbür yandan evlilik dışı çocuklar da pek hoş karşılanmıyor, çocuğuma böyle bir şey yaşatmak istemem. İnsanların ağzını kapatamayacağımıza göre evlenelim bitsin gitsin diye düşünmeye başladım. Ama cıks hazır değilim.

Ben hâlâ öğlene kadar uyuyan evde kirli bulaşıklardan dağ oluşturan bir insanım ve evlilik çocuk gibi sorumlulukları kaldırabileceğimi düşünmüyorum. En azından şimdilik. Bu halimi bilen erkek arkadaşım, evliliğin kendisine benden dolayı uzak olduğunu söyledi. Ben de, bana da uzak geldiğini söyledim bu sebeplerden dolayı. Bu sefer de evlenmeyeceksen niye birlikteyiz, arkadaş olalım dedi zar zor düzelttim aramızı. Onunla evlenmek istemiyor değilim. Ben evlenmek istemiyorum. Ama o bunu “seninle evlenmek istemiyorum” diye algıladı galiba.

Yani ilişkimizin bir 6-7. ayından itibaren biz evlilikle ilgili geyik yapmaya başladık. 19-20’ydi yaşlarımız. Ama oturup adam akıllı konuşmak yerine geyik yaptığımız için şimdi sıkıntı yaşıyoruz.

Hemen konuşulmaya başlanmamalıymış ama çok da ileriye bırakılmamalıymış. İlişkinin dinamiğine göre konuşulmalıymış. Ben bunu anladım. Bizim durumumuzda da en geç 3. yılı doldurmadan önce konuşulmalıymış evlilik.
 
bu düşünce doğru ve yerinde
böyle düşünmek çok daha rahatlatıcı. ya şöyle yaptım bundan oldu böyle yapsaydım bilmem ne diye düşünüp durmak insanı o kadar yoruyor ki çok yoruldum çok. gülemiyorum bile ne zamandır sürekli düşünüyorum. buraya sorma sevebim de bu. neyi yanlış yaptım diye aramaktan çok bunaldım
 
hiç kendinizde hata aramayın, evlenecek insan vakit kaybetmeden o konulara giriyor zaten,
kısmette varsa her şekilde olur
 
Esimle zaten evlenme amaçlı görüşüyorduk. Tanıştıktan bir ay sonra evlenme konusu açılmıştı. Erkek arkadaşınızın gidesi varmış ki gitmiş
ozaman ben yanlış yaptım diye düşünmem saçma. biz tanıştıktan 2 ay sonra çıkmaya başladık ve evlilik konusu hiç açılmamıştı. çıkmaya başladıktan 2 ay sonra falan ben isteğimi belirttim. ama acele ettiğime inanmaya başladım düşününce
 
Ben olsam baştan derdim. Benim niyetim ciddi diye. Kimse de kimseyi yıllarca oyalamasin. Anlaşırsak evleneceksek olsun. Yoksa insanlar 30 yaşını asiyir yıllarını birilerine harcıyor ama o adamlar ciddi düşünmüyorum diyip 30 yaşından sonra 20li yaşlarında kızlarla evleniyor. Benim düşüncem tabi..
 
Bana bir erkek gelse 2-3 ayda evlenelim dese beni sevdiği için mi evlenmek istiyor ya da evlilik meraklısı mı diye kafamda soru işaretleri başlar. O kişiden deligibi de hoşlansam aşık olmuşum sansam da kaçarım. Aynı şey karşı taraf içinde geçerli. O yüzden akışına bırak ama hayattan eşten beklentilerini de tart. Zaten güzel giden uyumlu bir ilişkiyse ve nasibinse evlilik oluyor.
 
O kadar cok parametre var ki bu ikili iliskilerde. Valla dogal ol, icinden evlilik geciyorsa de, olmuyorsa zaten olmuyor. Ben daha 2.hafta bile degildi, evlenme niyetin yoksa git, oynama hayallerimle demistim. Neticesi evlilik olmayip ayrilabilirdik de, ama en azindan o samimiyeti hissetmek ayri bir guven olusturuyor, yani tabi sadece kendi adima konusuyorum.

He, sirf gonul eglendirmek istedigin kisiyle iliski yasarsan da, o zaman zaten hic sorun yok
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…