Evlilikten ve bebekten sonraki hayatım

Siyah Palto · Bugün 08:03

Eşiniz temızlık konusunda yardımcı olmuyor mu ?

pinkyunicorn · Bugün 08:18

Kedileriniz varmiş. Zaten onlar basli basina bir bebek gibi. Surekli bebek oldugu icin kıl tüy olmamasi icin temizlemek zorundasiniz sizi cok iyi anliyorum. Arti size yüzde yuz bagimli bir bebek ev isleri cok cok zor. Esiniz size full destek olmali oyle ise gidiyorum vs değil. Herkes ise gidiyor. Mutlaka yardimcidan destek alin her hafta degil ama mumkun oldukca. Cok yipratmayin kendinizi. Doğumuma cok kisa bir sure kaldi nasipse ve ben simdiden düsunceler de boğuluyorum. Nasil olacak esim annem onun annesi yeri geldiğinde yardimci tutucam destek olacaklar ama ben yine de korkuyorum. Alistigim bi tempo degil hic ve siz suan bu durumun icindesiniz esinizden daha fazla sorumluluk destek isteyin

Anais0 · Bugün 09:35

Siyah Palto .!.:
Eşiniz temızlık konusunda yardımcı olmuyor mu ?

Oluyor ama onun öncelikleri daha farklı diyebilirim. Ev temiz bence diyor ama değil mesela. Bebeğim emekliyor yerde saç kedi tüyü kırıntı toz ne varsa eline ağzına yüzüne geliyor o yüzden sürekli temizlik gerekiyor. Yaz günü kapılar camlar açık ev gerçekten pisleniyor. Ama eşim bunun farkında değil. Yapıyor da ama Allah var. Sırayla bebeğe bakarak yapmaya çalışıyoruz her şeyi ama bana çok daha fazla yük biniyor tabii ki.

Siyah Palto · Bugün 09:36

Anais0 .!.:
Oluyor ama onun öncelikleri daha farklı diyebilirim. Ev temiz bence diyor ama değil mesela. Bebeğim emekliyor yerde saç kedi tüyü kırıntı toz ne varsa eline ağzına yüzüne geliyor o yüzden sürekli temizlik gerekiyor. Yaz günü kapılar camlar açık ev gerçekten pisleniyor. Ama eşim bunun farkında değil. Yapıyor da ama Allah var. Sırayla bebeğe bakarak yapmaya çalışıyoruz her şeyi ama bana çok daha fazla yük biniyor tabii ki.

Ayda bir kere yardımcı alabilirsiniz bence çocuğunuza yatırım yaparım die düşünüyorsunuz ama kendı sağlığınız gidiyor parayla geri alacaksınız onuda psikiyatrilere para dökmektense yardımcıya dökün

umutluev · Bugün 09:37

birkaç sene dişini sık. çocuğun laf dinleyene kadar sabret. 2 yaşını geçtiğinde en azından beraber dışarı çıkarsınız. evde daha rahat olursun. uykusu da düzelir. sana bağımlı olması kötü. bu konuda yardım al bence. bebeğin sana bağımlı büyümesin. onun yatağını ayırmak zorundasın. ona uyku eğitimi vermek zorundasın. uzman desteği almalısın.

Anais0 · Bugün 09:40

pinkyunicorn .!.:
Kedileriniz varmiş. Zaten onlar basli basina bir bebek gibi. Surekli bebek oldugu icin kıl tüy olmamasi icin temizlemek zorundasiniz sizi cok iyi anliyorum. Arti size yüzde yuz bagimli bir bebek ev isleri cok cok zor. Esiniz size full destek olmali oyle ise gidiyorum vs değil. Herkes ise gidiyor. Mutlaka yardimcidan destek alin her hafta degil ama mumkun oldukca. Cok yipratmayin kendinizi. Doğumuma cok kisa bir sure kaldi nasipse ve ben simdiden düsunceler de boğuluyorum. Nasil olacak esim annem onun annesi yeri geldiğinde yardimci tutucam destek olacaklar ama ben yine de korkuyorum. Alistigim bi tempo degil hic ve siz suan bu durumun icindesiniz esinizden daha fazla sorumluluk destek isteyin

Umarım siz benim kadar bunalmazsınız. Bana yardımcı kimse yoktu ben hep yalnızdım. İnanın hala da 1 saat bakacak kimse yok etrafımda herkes uzakta. Kediler bebek yemek temizlik derken insan iflas ediyor. Hele lohusalık dönemi çok önemli. Sizin imkanınız varsa anne akraba vs herkesten yardım alın derim. Yalnızken aşırı zor oluyor çünkü.

Derinsu4747 · Bugün 10:01

Anais0 .!.:
Şöyle söyleyeyim gündüz ancak bebeğim için yemek yapabiliyorum. Mama sandalyesi, zıpzıp, yürüteç aldım(ki doktorun önermemesine rağmen) hiçbirini sevmedi. Sürekli ağlıyor kriz geçiriyor koyunca. Eşim de 7de eve geliyor. O gelince yemek yapmaya başlıyorum. E yapıldı yendi derken saat 9 oluyor. 10da zaten gece uykusuna geçiyor. Maalesef bensiz uyumadığı için gecelerim de iptal. Cumartesi ve pazar günleri de evin ihtiyaçları market temizlik derken ışık hızıyla geçiyor. Evet uyku problemim olmuyor mesela ama özellikle bir kadın olarak hiçbir ihtiyacımı karşılayamıyorum. Tam bir gün belirliyorum eşime diyorum şu gün şu işim var bebeği idare et tamam diyor ama mutlaka bir şey çıkıyor. Ya misafir geliyor ya bebek durmuyor. Aileler de uzakta bırakacak kimse yok. Babamı da kaybedeli 1 yıl oldu. Annem de pek iyi değildi bu süreçte bana pek yardımı dokunamadı. 10 aydır kısacası kadın gibi hissetmeyi bırakın insan gibi bile hissetmiyorum.

Lütfen bu kadar yüklenmeyin kendinize bakış açınızı değiştirin birazz sizin gibi olan daha perişan halde olan bin tane kadın anne var inanın hep daha kötüsünü düşünün ve şükür edin cocgunuz elbette büyüyecek geçeceğine inanın

petunya_love · Bugün 10:06

Anais0 .!.:
Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

güzel günlerde büyütün bebeğinizi..
biraz sakin olsanız. Bir insan yetişecek sizin ellerinizde, onu siz büyüteceksiniz. Bu, kahveye çıkmaktan, kuaförde saatler harcamaktan, temizliğe gömülmekten çok daha öncelikli bir iş.
Önceliğiniz o olacak, evde kahve köşesi yapıp kahvenizi evde içebilirsiniz. Türlü makinalar var.
Tırnaklarınızı, bebeğinizi uyuturken törpüleyebilirsiniz. O uyuyunca saçlarınızı yapabilirsiniz. Bir süre kişisel bakımınızı kendiniz hallediverin.
Evde ufak dokunuşlarla makyaj yapın. Kendinizi dışarı atın ve arada sadece yürüyün. Kulaklık takıp, sesli kitap ve güzel müzikler dinleyin.
Bebeğinizi arabaya koyun, miss gibi temiz hava alsın. Güneş alsın. Siz de elinize soğuk bşyler alın, birlikte yürüyün.
Rabbim kapı kapı aratabilirdi evlat, sağlık sorunu olabilirdi, hastane hastane gezebilirdiniz. Çareler arasaydınız inanın dip boyalarınız aklınızın ucundan geçmezdi.
Şikayet etmekten ziyade, böyle çözümler bulabilirsiniz.
Ve öyle çabuk geçiyor ki, 10 yaşında oğlum bana akıl vermeye başladı :)
Bekarlığımda çok ülke gezmedim ama şimdi oğlumla dünyanın en eşsiz seyahatindeymişim gibi hissediyorum..

Anais0 · Bugün 10:13

petunya_love .!.:
güzel günlerde büyütün bebeğinizi..
biraz sakin olsanız. Bir insan yetişecek sizin ellerinizde, onu siz büyüteceksiniz. Bu, kahveye çıkmaktan, kuaförde saatler harcamaktan, temizliğe gömülmekten çok daha öncelikli bir iş.
Önceliğiniz o olacak, evde kahve köşesi yapıp kahvenizi evde içebilirsiniz. Türlü makinalar var.
Tırnaklarınızı, bebeğinizi uyuturken törpüleyebilirsiniz. O uyuyunca saçlarınızı yapabilirsiniz. Bir süre kişisel bakımınızı kendiniz hallediverin.
Evde ufak dokunuşlarla makyaj yapın. Kendinizi dışarı atın ve arada sadece yürüyün. Kulaklık takıp, sesli kitap ve güzel müzikler dinleyin.
Bebeğinizi arabaya koyun, miss gibi temiz hava alsın. Güneş alsın. Siz de elinize soğuk bşyler alın, birlikte yürüyün.
Rabbim kapı kapı aratabilirdi evlat, sağlık sorunu olabilirdi, hastane hastane gezebilirdiniz. Çareler arasaydınız inanın dip boyalarınız aklınızın ucundan geçmezdi.
Şikayet etmekten ziyade, böyle çözümler bulabilirsiniz.
Ve öyle çabuk geçiyor ki, 10 yaşında oğlum bana akıl vermeye başladı :)
Bekarlığımda çok ülke gezmedim ama şimdi oğlumla dünyanın en eşsiz seyahatindeymişim gibi hissediyorum..

Keşke söyledikleriniz çözüm olsaydı. Benim kuaförden kastım dip boyası değil mesela saç kesimi, mesela kaşımı aldırabilmek. Ben her gün çıkıp kahve içmek de istemiyorum. Evde zaten kahvemi yapıp içebilirim. Ama 10 ay boyunca bir insanla bile ne bileyim bir cafeye gidip bir çay içip sosyalleşmek istemek hakkım değil mi sizce? Keşke dursa bebeğim bebek arabasında da eve hiç girmesem. Sürekli kucak istiyor. 11 kilo bebeği siz mesela kaç saat taşıyabilirsiniz? Ben de biliyorum bebeğimin daha önemli olduğunu o yüzden zaten bu haldeyim. Evet geçecek biliyorum ama olayın içinde olunca hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor.

modinas · Bugün 10:36

Anais0 .!.:
Şöyle söyleyeyim gündüz ancak bebeğim için yemek yapabiliyorum. Mama sandalyesi, zıpzıp, yürüteç aldım(ki doktorun önermemesine rağmen) hiçbirini sevmedi. Sürekli ağlıyor kriz geçiriyor koyunca. Eşim de 7de eve geliyor. O gelince yemek yapmaya başlıyorum. E yapıldı yendi derken saat 9 oluyor. 10da zaten gece uykusuna geçiyor. Maalesef bensiz uyumadığı için gecelerim de iptal. Cumartesi ve pazar günleri de evin ihtiyaçları market temizlik derken ışık hızıyla geçiyor. Evet uyku problemim olmuyor mesela ama özellikle bir kadın olarak hiçbir ihtiyacımı karşılayamıyorum. Tam bir gün belirliyorum eşime diyorum şu gün şu işim var bebeği idare et tamam diyor ama mutlaka bir şey çıkıyor. Ya misafir geliyor ya bebek durmuyor. Aileler de uzakta bırakacak kimse yok. Babamı da kaybedeli 1 yıl oldu. Annem de pek iyi değildi bu süreçte bana pek yardımı dokunamadı. 10 aydır kısacası kadın gibi hissetmeyi bırakın insan gibi bile hissetmiyorum.

Aynı böyle 3 çocuk büyüttüm çalışırken.Hiç uyumadan gittiğim günler oldu.En küçüğüm 11 yaşında,şimdi hayal meyal geliyor o günler emin olun.Çocukları bırakıp eşimle tatile bile gidiyoruz. Hayat başa sarıyor, her istediğinizi tekrar yapacaksınız.

Hazır sizinleyken bol boş sevin, çok tatlıdır şimdi.Biz eski fotoğraflara bakarken öyle olsalar da sevsek biraz diyoruz artık.

samantha · Bugün 11:22

Anais0 .!.:
Ben tamamen bağımsız olmaktan mı bahsetmişim orada yeniden bir okuyun isterseniz. Benim yüksek lisansımı sorgulayacağınıza ilkokulda öğretilen okuduğunu anlama yetisini bir irdeleyin. Çok rahatken bir anda yemek yemeye bile izin vermeyen bir bebekle yalnız kalmak ne demek onu anlatmaya çalıştım. Kısacası en temel ihtiyaç olan şeylerden bile bir anda yoksun kaldığımı açıklamaya çalıştım. Bilginize.

E o geçecek elbette, rahat yemek yiyebilecegin yılların gelecek ama seni hep endişeye strese telaşe sokacak baska baska dertlerin olacak onun yerine; çünkü artik annesin diyorum. Y.lisansini sorgulamiyorum banane çünkü ama o kadar belirtiyorsun okudum ettim diye hic aklina gelmiyor mu bebek olunca sikintiya düşeceğin, bu kadarini göze alarak baslamak gerekmiyor mu zaten hani bilincli insanlar olarak? Buyudukce dertleri de büyüyor bahsettiklerin devede kulak rahatsizliklar.

leylosvemecnun · Bugün 11:28

Anais0 .!.:
Şöyle söyleyeyim gündüz ancak bebeğim için yemek yapabiliyorum. Mama sandalyesi, zıpzıp, yürüteç aldım(ki doktorun önermemesine rağmen) hiçbirini sevmedi. Sürekli ağlıyor kriz geçiriyor koyunca. Eşim de 7de eve geliyor. O gelince yemek yapmaya başlıyorum. E yapıldı yendi derken saat 9 oluyor. 10da zaten gece uykusuna geçiyor. Maalesef bensiz uyumadığı için gecelerim de iptal. Cumartesi ve pazar günleri de evin ihtiyaçları market temizlik derken ışık hızıyla geçiyor. Evet uyku problemim olmuyor mesela ama özellikle bir kadın olarak hiçbir ihtiyacımı karşılayamıyorum. Tam bir gün belirliyorum eşime diyorum şu gün şu işim var bebeği idare et tamam diyor ama mutlaka bir şey çıkıyor. Ya misafir geliyor ya bebek durmuyor. Aileler de uzakta bırakacak kimse yok. Babamı da kaybedeli 1 yıl oldu. Annem de pek iyi değildi bu süreçte bana pek yardımı dokunamadı. 10 aydır kısacası kadın gibi hissetmeyi bırakın insan gibi bile hissetmiyorum.

Allah yardimciniz olsun benim ilk cocugum ayni anlattiginiz gibiydi arkamı dönsem kriz gecirirdi yemek yapmama müsade etmezdi arkami dönsem su icsem saatlerce aglardı insanin sinirleri cok yıpranıyor bu cocugum uyku konusu haricinde ablasına göre daha sakin.Peki ekran acıyor musunuz ? Arada sırada da olsa ekran aciyorsaniz ekran da biraz aksi yapiyor cocukları.Biraz daha büyüdüğünde oyun alanına götürürsünüz aktivitelere katilirsiniz daha kolay olur insallah babaniza rahmet diliyorum anneniz aslında biraz torunuyla vakit gecirse eşinin acisini nisbeten hafifletir hem yükünüz biraz hafifler anladigim kadariyla esinizin is saatleri uzun

homeostasis · Bugün 11:32

Anais0 .!.:
Şöyle söyleyeyim gündüz ancak bebeğim için yemek yapabiliyorum. Mama sandalyesi, zıpzıp, yürüteç aldım(ki doktorun önermemesine rağmen) hiçbirini sevmedi. Sürekli ağlıyor kriz geçiriyor koyunca. Eşim de 7de eve geliyor. O gelince yemek yapmaya başlıyorum. E yapıldı yendi derken saat 9 oluyor. 10da zaten gece uykusuna geçiyor. Maalesef bensiz uyumadığı için gecelerim de iptal. Cumartesi ve pazar günleri de evin ihtiyaçları market temizlik derken ışık hızıyla geçiyor. Evet uyku problemim olmuyor mesela ama özellikle bir kadın olarak hiçbir ihtiyacımı karşılayamıyorum. Tam bir gün belirliyorum eşime diyorum şu gün şu işim var bebeği idare et tamam diyor ama mutlaka bir şey çıkıyor. Ya misafir geliyor ya bebek durmuyor. Aileler de uzakta bırakacak kimse yok. Babamı da kaybedeli 1 yıl oldu. Annem de pek iyi değildi bu süreçte bana pek yardımı dokunamadı. 10 aydır kısacası kadın gibi hissetmeyi bırakın insan gibi bile hissetmiyorum.

Başınız sağ olsun. Yükünüzü almaya gönlü olmayan kimse misafir olarak gelmesin bence. En azından bebişi tut ben yemeği şimdi yapayım, bi ortalığı temizleyeyim diyebileceğiniz kişiler olmalı gelecek misafirler. Zor bir dönem kolay diyemem. Benim ailem yakında olduğu halde benzer hisleri yaşadım. Bir de bu hengameye misafir olmaz, onlar sizi davet etmeli.

Anais0 · Bugün 11:32

samantha .!.:
E o geçecek elbette, rahat yemek yiyebilecegin yılların gelecek ama seni hep endişeye strese telaşe sokacak baska baska dertlerin olacak onun yerine; çünkü artik annesin diyorum. Y.lisansini sorgulamiyorum banane çünkü ama o kadar belirtiyorsun okudum ettim diye hic aklina gelmiyor mu bebek olunca sikintiya düşeceğin, bu kadarini göze alarak baslamak gerekmiyor mu zaten hani bilincli insanlar olarak? Buyudukce dertleri de büyüyor bahsettiklerin devede kulak rahatsizliklar.

Bebek olunca sıkıntı olacağını zaten biliyordum. Ama şöyle düşünün mesela bir tarif buldunuz ben bu yemeği güzel yaparım dediniz yaptınız ve yemek güzel olmadı. Bir işin seni sıkıntıya sokacağını düşünmek ve sıkıntıya düşmek arasında dağlar var. Sizin hiç ben bu işi beceririm diyip giriştiğiniz ve sonuçta havlu attığınız bir durum olmadı mı? İllaki olmuştur. Bizim evimizdeki tüm canlıları doyurup temizleyip bakmanın zorluğunu inanın bilemezsiniz. Ayrıca ben çok kültürlüyüm eğitimliyim açısından yazmadım onu da ben. Şimdiye kadar sürekli okul okudum, hiç yemek temizlik ve bebek bakımı işleriyle alakadar olmadım anlamında yazdım. Şu an benim durumumda olan kaç kadın vardır Allah bilir. Bir tek işin içinde olan durumu anlar bence.

so lame · Bugün 11:39

Anais0 .!.:
Merhabalar. Aslında ne yazsam bilemiyorum. Ben 2 ünv. mezunu yüksek lisans sahibi bir kadınım. Bekarken herkes gibi ben de gezer tozardım, kimseye hesap vermezdim. Ailem de karışmadı bana açıkçası özgürdüm, rahattım. Canım ne zaman ne istersen onu yapardım. Sonra eşimle tanıştım ve evlendik. Evliliğimin ilk kısmı ve hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti eşim yüzünden. Ailesine aşırı bağlıydı bense çok bireysel. Neyse bir şekilde sorunları aştık şu an iyiyiz bir sıkıntımız yok. Fakat ben kendimi çok kötü hissediyorum. Bebeği olanlar bilir bana her şey lüks olmaya başladı. Duş almak, tırnaklarını kesmek, kuaföre gidebilmek vs. tüm özbakım konuları. Ayrıca kedilerim var. Evlenmeden önce bakıyordum ve şu an 13 yaşındalar. Asla sahiplendirmek, birine vermek istemiyorum. Ölene kadar benimleler. Onlarla ilgilenmek temizlik ve bakımlarını yapmak çok zor oluyor. Bebeğim zaten 10 aylık ve çok mızmız hiçbir şey yaptırmıyor. Kısacası ben özgür, rahat bir hayat yaşarken bir anda bir cendereye düştüm. Sürekli bebek bakan, temizlik ve yemek yapan, kendine yarım saat bile ayıramayan birine dönüştüm. Doğum kilolarım kaldı, önceden oje ve makyaj olmadan bir yere gitmezdim şimdi duş alabilsem şükrediyorum. Eşim de bakıyor bebeğe yardım ediyor bana açıkçası ama üzerimde aşırı yük var ve ben artık patladım yetişemiyorum. Özellikle bebekten sonra bir arkadaşım ya da eşimle dışarı çıkıp bir kahve bile içemedim. Bir saat bile bırakacak kimse yok. Sorum benle aynı durumu yaşayanlara. Nasıl başa çıkıyorsunuz? Ben çıkamıyorum. Hiçbir şeye yetişemiyorum, çok kötü göründüğünü hissediyorum. Evlilik böyle bir şey mi? Benim hayatım hep böyle mi geçecek? Bu soruları atamıyorum kafamdan.

Biraz daha sabredip krese gonderebilirsiniz. O zaman kendinize ayiracak 1-2 saatiniz olabilir eger ki calismiyorsaniz. Eger calisiyorsaniz mesela ben calisiyorum, 2 yil oldu ne kuafore ne manikure gider oldum. Dus almam bile 5-10 dk arasi. Bazen isten 1 gunluk izin aliyorum ayda 1, evde kuveti doldurup yatiyorum. Cok buyuk bir luks. Evlilik boyle birsey degil ama cocuklu hayat maalesef boyle birsey. Yalniz soyle yapabilirsiniz sizin tek cocugunuz var. Esinize birakip gidin haftasonu. Biraz o ilgilensin, siz kendinize vakit ayirin.
Yurumeye baslayinca biraz rahatlarsiniz dicem ama ozamanda evin icinde oyalamasi cok zor hal aliyor. Cok net krese gondermeniz lazim.

Anais0 · Bugün 11:40

leylosvemecnun .!.:
Allah yardimciniz olsun benim ilk cocugum ayni anlattiginiz gibiydi arkamı dönsem kriz gecirirdi yemek yapmama müsade etmezdi arkami dönsem su icsem saatlerce aglardı insanin sinirleri cok yıpranıyor bu cocugum uyku konusu haricinde ablasına göre daha sakin.Peki ekran acıyor musunuz ? Arada sırada da olsa ekran aciyorsaniz ekran da biraz aksi yapiyor cocukları.Biraz daha büyüdüğünde oyun alanına götürürsünüz aktivitelere katilirsiniz daha kolay olur insallah babaniza rahmet diliyorum anneniz aslında biraz torunuyla vakit gecirse eşinin acisini nisbeten hafifletir hem yükünüz biraz hafifler anladigim kadariyla esinizin is saatleri uzun

Sadece ısrarla yemek yemediğinde ara sıra 10 dk kadar açıyorum ekran yemeği bitene kadar. Ondan olduğunu sanmıyorum genel olarak huysuz bir bebek. Bebek arabasında da hiç durmuyor. Dursa en azından dışarıda oyalanırdık ama maalesef işte. Ben de dediğiniz gibi biraz daha büyümesini bekliyorum belki biraz düzelir diye. Eşim de gerçekten yardımcı oluyor bana ama akşam bebeğe o bakarken ben ancak yemek yapabiliyorum diğer her şey yine kalıyor. Kısır döngüye girdik kısacası.

homeostasis · Bugün 11:40

Anais0 .!.:
Bebek olunca sıkıntı olacağını zaten biliyordum. Ama şöyle düşünün mesela bir tarif buldunuz ben bu yemeği güzel yaparım dediniz yaptınız ve yemek güzel olmadı. Bir işin seni sıkıntıya sokacağını düşünmek ve sıkıntıya düşmek arasında dağlar var. Sizin hiç ben bu işi beceririm diyip giriştiğiniz ve sonuçta havlu attığınız bir durum olmadı mı? İllaki olmuştur. Bizim evimizdeki tüm canlıları doyurup temizleyip bakmanın zorluğunu inanın bilemezsiniz. Ayrıca ben çok kültürlüyüm eğitimliyim açısından yazmadım onu da ben. Şimdiye kadar sürekli okul okudum, hiç yemek temizlik ve bebek bakımı işleriyle alakadar olmadım anlamında yazdım. Şu an benim durumumda olan kaç kadın vardır Allah bilir. Bir tek işin içinde olan durumu anlar bence.

Bir kez birisi bebeğini gezdirmekte zorlandığını söylemişti biri de asansörsüz binada bebek yaparken bunu akıl etmesi gerektiği gibi bir yprum yapmıştı. Sanki her şeyi yaşamadan kestirmenin bir yolu varmış gibi..Kimse tamamen ön görülü olamaz diye düşünüyorum.

samantha · Bugün 11:41

Anais0 .!.:
Bebek olunca sıkıntı olacağını zaten biliyordum. Ama şöyle düşünün mesela bir tarif buldunuz ben bu yemeği güzel yaparım dediniz yaptınız ve yemek güzel olmadı. Bir işin seni sıkıntıya sokacağını düşünmek ve sıkıntıya düşmek arasında dağlar var. Sizin hiç ben bu işi beceririm diyip giriştiğiniz ve sonuçta havlu attığınız bir durum olmadı mı? İllaki olmuştur. Bizim evimizdeki tüm canlıları doyurup temizleyip bakmanın zorluğunu inanın bilemezsiniz. Ayrıca ben çok kültürlüyüm eğitimliyim açısından yazmadım onu da ben. Şimdiye kadar sürekli okul okudum, hiç yemek temizlik ve bebek bakımı işleriyle alakadar olmadım anlamında yazdım. Şu an benim durumumda olan kaç kadın vardır Allah bilir. Bir tek işin içinde olan durumu anlar bence.

Ya kültürlü olduğun zaten guzel cümle kurmandan anlaşılıyor ondan nasil hesaplayamadin diye düşünüyorum evet muhtemelen ben anne olmadigim icin anlamiyorum. Ama bu yola girerken insan yuz defa düşünüyor ve yandim diyerek başlamak gerekiyor sanki peşinen. Ayrıca neden yapamadığını düşünüyorsun onu anlamiyorum sen tek kişisin ve bebege kediye adama yemege temizliğe herkese her şeye illa sen mi bakacaksin. Senin boynunun borcu degil bu kadari. Eminim bebegine guzel de bakiyorsundur digerlerini paslaman lazim birilerine. Kimse sacini supurge edip hepsine kendi yetmio emin ol yetenin de tipi kayiyordur elbette. Robot süpürge var mi :)? Kedili evde sart gibi bisey.

so lame · Bugün 11:42

Anais0 .!.:
Oluyor ama onun öncelikleri daha farklı diyebilirim. Ev temiz bence diyor ama değil mesela. Bebeğim emekliyor yerde saç kedi tüyü kırıntı toz ne varsa eline ağzına yüzüne geliyor o yüzden sürekli temizlik gerekiyor. Yaz günü kapılar camlar açık ev gerçekten pisleniyor. Ama eşim bunun farkında değil. Yapıyor da ama Allah var. Sırayla bebeğe bakarak yapmaya çalışıyoruz her şeyi ama bana çok daha fazla yük biniyor tabii ki.

Bence evin icinde robot supurge gezdirebilirsiniz ama yerlere cok takilmayin. Daha cok pis yerlere gidecektir emin olabilirsiniz. Yurumeye bir baslasin, o agiza neler atilmaya calisiliyor akliniz sasacak. O yuzden cok rahat olun.

Tahin Helva · Bugün 11:44

Anais0 .!.:
Eşim gerçekten elinden geldiği kadar yardımcı oluyor bana hakkını yiyemem. Bebeğim zor bir bebek bensiz pek durmuyor, bebek arabasında da durmuyor. Eşim de yalnız bakmak istemiyor. Bir yere çıksam sürekli ne zaman geleceksin ağlıyor diye arıyor. Bu sefer de bana zehir oluyor. Yanıma alıp çıksam sürekli kucak istiyor ağlıyor taşıyamıyorum çok ağır.

Aramayacak işte.
Sonuçta çocuk hasta değil, panik yapacağı bir durum yok.
Bir şekilde onu oyalayacak 2 saat. Aramayacak sizi.
Haftada bir böyle çıksanız bir arkadaşınızla görüşürsünüz, kuaföre gidersiniz , sadece yürürsünüz. Tek başına ev için alışverişine gitmek bile bir değişiklik oluyordu çocuklar çok küçükken.
Hepsi iyi gelir, eşiniz bu konuda yardımcı olmalı.
Yaşadığınız şeyler de normal ve geçici elbette bir çoğumuz yaşadık bunları. Yalnız değilsiniz.

Evlilikten ve bebekten sonraki hayatım

Popüler Üye

Üye

Üye

Popüler Üye

Nirvana

Üye

Aktif Üye

mavi koksun bana.biraz da huzur..

Üye

Aktif Üye

Nirvana

Son günüme kadar, kalp durana kadar❤

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Nirvana

Aktif Üye

Nirvana

Benzer Konular