• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliyim ama alışamıyorum

Ben 18 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var ama bende de hala bu tarz hissiyatlar oluyor. Bu sanırım aileye olan düşkünlükle alakalı. Onlarla görüşünce acayip motive oluyorum. Yoksa evliliği kaldıramamak yada çocuk olmasıyla alakalı değil. Herkesin yeri başka. Bu yadırganacak bir durum değil bence. O yüzden bu duygunuz azalacak zamanla ama pek değişmeyecek. Sonuçta yakınsınız. Olumlu tarafından bakmaya çalışın.
 
dişe değen şeyler değil

kocamla aram kötü değil. seviyoruz birbirimizi. evlilik yorucu, kolay mıydı herkese gerçekten ya? herkes bir gün her şeyi üstlendi ve yaşamaya mı başladı? bocalamak veya farklı şeyler hissetmek neden böyle anormal karşılanıyor
Bence senin sorunun evlilik değil annenin yanliz kalmasi onu terketmissin gibi suçluluk duygusu geliştirmişsin bu yüzden böylesin
 
Yani iki aşama var bir evlilik yerine önce altın bilezik edinip meslek ile evlilik yada .Evliligin sonsuz mutluluk değilde iyi sürmesi için çok iyi uyumlu bir beraberlik kurulmalı buda zor .Yani insan çalışır calismaz fakat bu maddi manevi iyi eşe düşmüş insanların yapabileceği bir lüks.Onun dışında kötü ekonomik olarak darboğaz da olmak eşin tüm ekonomiyi yönetmesi ve karaları almasi bir süre sonra çatışmaları da beraberinde getiriyor o evlilik sabretme tahammül arası mutsuz depresyonik bir hal alıyor sevgi saygı bitip sadece elalem odaklı birşeye dönüşüyor.Bu nedenle insanlara hemen evlilik değil oku çalış deniliyor çünkü evlilik dediğin şey günümüzde sadece seviyorumla yapılmasi mantıklı olmayan bir olgu.Donanim lazım birşeyler olmalı ki çıkış kapısını bulasın güzel olmadığında toksik olduğunda mutsuz ettiğinde.Bence insan umduğunu bulamadıysa ve geri dönmek isterse bu en doğal hakkı kendi hayat kararı kimseyi de ilgilendirmez ben ayrılma da demem gereken oysa bu ilişki evlilik enerji vermiyorsa bitsin.Ben saygı duyarım kimse toplum için evliliğini sürdürmek zorunda değil
 
lglglf beraber mi yatıyoruz?? ne kadar iddialı ve kesinkes konuşmalar ya
Duygularımızı yansıttığımız yer ya evimiz. Siz bu kadar bunalmışken eşinize nasıl yansıtmayacaksınız? Herkes evlilik insanı olacak diye bir kural yok. Ama ailesine bu kadar bağımlı insanlar da evlenip karşısındakini darlamamalı. Bu kadar mutsuzsanız boşanmak da bir seçenek.
 
Bencede uyum yada sevgide aradığınızı bulamamış siniz yolunda gitmeyen birşeyler var korkmayın mutsuzum demekten olmuyorsa kendinizi zorlamak zorunda değilsiniz
 
Evlenme olgunluğuna erişmeden insanların evlenip milletin de başını yakmasına kızıyorum. Çok gıcık oldum şu an boşansam aklıma eski odama donmek olur nedir yani çocuk çocuk hareketler. Gurbette değilsin istediğinde gidip görüyorsun anneni ne güzel
Bu kadar yorulduğun ne ki taş mı taşıtıyorlar sana mesela? Hiç sorumluluk almamışsın belli ki hemen alınca zor gelmiş eşinle konuşup evde iş bölümü yapabilirsiniz bu süreç geçene kadar destekte isteyebilirsin ama düşüncelerin çok çocukça ve ben olsam adamın yerinde çok sinirlenirim
 
Evlenmeden önce temizlik ve yemek ile uğraşmıyo muydu 20 yaşında değilmiş ki 27 yaşında koskoca kadın 😄 çocuk yoksa temizlikte yemekte ne var iki kişi, hele yeni evliyken zevkle yapılıyor. Aç karnını doyurcan yani bunları tek yaşayan biride düşünüyor, yapıyor.
Bi erkeğin evlenipte anam anam diye ağlaması,bir şey olsada anamda kalsam diye düşünmesi ne kadar iticiyse kadın içinde itici buluyorum
Evet katılıyorum
Annem bir tanedir, onun yemekleri kadar güzel yemek hiçbir yerde yemedim.

Ama işten gelip eşimle salata yemeyi, makarna yapmayı tercih ederim.

Hep diyorum bu konularda anlatılmayan şeyler oluyor.
Muhtemelen eşi iyi bir eş değil
Aradığı mutluluğu bulamadı
Böyle söyleyince de asla kabul etmiyorlar ama
Hayırlısı
 
2 aydır evliyim ve anneme cok yakın oturuyorum. Babam ben cocukken vefat etti, dogal olarak anneme düşkünüm. Evlendim ve gece annemi, orada bıraktıgım kedimi özledigim icin ağladım. Hala bazen ağlayasım geliyor. Eski hayatımı cok özlüyorum. Orada onun ve kardeşimin yaşadığını biliyorum, hayat devam ediyor ama o evde ben yokum. Bok gibi bir his. Esimin bir işi çıksa da, gitsem/bir durum olsa da kalsam diye bakıyorum. Hayat konforum aile evinde daha iyiydi, sorumluluklar/yaşam telaşı da felaket bunaltıyor. Rahat battı sanırım diyorum. Aslında dağ kadar borcumuz da yok, klasik herkesinki gibi kredi kartları. Refah seviyem düştü yine de tabi. Böyle şeyler görmediğim için bunalıyorum. Doğru kişi mi, doğru mu yaptım diye düşünüyorum hep. Boşansam ilk düşüncem eski odama kavuşacağımı bilmek sanki.
Zamanla alışırsınız kendinize yüklenmeyin. Hissettikleriniz normal. İnsanlar yadırgamış ama büyük bir değişiklik şu an yaşadığınız. Zamanla adapte olursunuz.
 
Her insan kendi evliliğini kendi bakış açısını anlatıyor bilemem ben siz ne yaşıyorsunuz gerçekten sorunlar ne bunu bilmem için sizi çok iyi tanımam lazım insanlar buraya dertlerinin tamamimini yazarak açık etmiyor hepsi böyle yapmıyor sizinde kimbilir neler var yazmadığınız bu kadar özlemek sadece anne sevgisi aile düşkünlüğü diye bir sebebe dayanmaz diye düşünüyorum eski dertsiz tasasız günleri arayan insana o evlilik umduğunu vermemiştir mutsuzdur yalnız hissediyordur anlaşma bağlılık sevgide bir problem vardır açıkça hayatınıza bakın düşünün yolunda olnayan şeyler yoluna gitmiyorsa hicbirsey mecbur değilsiniz mutsuz olduğunuz şeyi devam ettirmeyin kendinizi düşünün ilk önce ne eşi ne toplumu kendinize dürüst olun
 
Bence senin evliliğinde de problem var. 2 aylık evli olmana rağmen eşinin libido düşüklüğü , balayında beraber zaman geçirememeniz eşinin yoğun çalışması.. Bunlar problem . Eşini sevdiğine inanırım ama olması gereken bi evlilik hayatın olduğuna inanmak zor. Bu tarz problemler de seni belki biraz daha yalnız hissettiriyor ve bu yüzden de aile evini özlüyor olabilirsin.
Evlilik zor bi şey bence de kolay değil bende ilk evlendiğim de 6 ay sonra ailemin evine gittim ki ben aileci biri değilim . Bi problem olmadı ama nefes almak istiyorum dedim o olaya adapte olamadım gibi gelmişti ama sonra yine eşim de eşim dedim. Ben 28 yaşında evlendim şimdi ki aklım olsa daha erken evlenmek isterdim. Maddi durumlardan dolayı hemen evlenemedik. Sana tavsiyem önce kendi ilişkinde ki problemleri halledebilmen ister psikologla ister kendin. Eğer cok anneci biriysen bunun içinde bi tedavi al eğer evliliğin devam etsin istiyorsan. Ya da kökten çözüm evliliğini bitir.
 
esim mutsuz değil ki. ona yansıtmıyorum, olan içimde oluyor
Daha çok yeni evliliğiniz alışacaksınız hatta öyle bir alışacaksınız ki evinizden başka yerde kalmak size zulüm gelecek. Aile elbet kıymetlidir ama sevdiğin adamla kurduğun yuvanın dünyada eşi benzeri yoktur, zamanla anlayacaksın. O zamana dek durumu dramatize etmemeye bak, ilk yıllar evliliğin en tatlı zamanlarıdır kaçırma böyle düşüncelerle
 
Bence normal. Aileye düşkünseniz ve ilk kez evlilik ile farklı evde yaşamaya başladıysanız daha zor olması çok normal. Zaman verin, zamanla gerçekten kendi eviniz gibisi olmayacak.
 
Hâlâ insanların büyük bir kısmı ilk ilişki için evlenmeyi bekliyor.eee 19,20 yaşında evlenenle 30 yaşında evlenen bir mi? O yaşa kadar kullanılmayan sistem köreliyor.kadinlarda da bastır bastır vücut o bölgeyi psikolojik olarak reddetmeye başlıyor.dikkat ettiysen vajinismus konularında hiç sevgilim falan demezler hep yeni evliyim derler.ülkede 10 konudan 10 u da değişti bizimkiler hâlâ evlenmeden yapmam diyor.yapanı ayıplıyor.sonra 30 yaşı nda evlenip iktidarsız kocaya düşüp, ya da kendi yapamayıp adam gibi cinsel hayat yaşayamadan ölüp gidiyor çoğu insan.bebeği de tüp bebek yapıyorlar bitti gitti.aslında önemli bir toplumsal sorun.
Vay be , kimlerden öğüt dinler olduk 😂
 
2 aydır evliyim ve anneme cok yakın oturuyorum. Babam ben cocukken vefat etti, dogal olarak anneme düşkünüm. Evlendim ve gece annemi, orada bıraktıgım kedimi özledigim icin ağladım. Hala bazen ağlayasım geliyor. Eski hayatımı cok özlüyorum. Orada onun ve kardeşimin yaşadığını biliyorum, hayat devam ediyor ama o evde ben yokum. Bok gibi bir his. Esimin bir işi çıksa da, gitsem/bir durum olsa da kalsam diye bakıyorum. Hayat konforum aile evinde daha iyiydi, sorumluluklar/yaşam telaşı da felaket bunaltıyor. Rahat battı sanırım diyorum. Aslında dağ kadar borcumuz da yok, klasik herkesinki gibi kredi kartları. Refah seviyem düştü yine de tabi. Böyle şeyler görmediğim için bunalıyorum. Doğru kişi mi, doğru mu yaptım diye düşünüyorum hep. Boşansam ilk düşüncem eski odama kavuşacağımı bilmek sanki.
Özlemen çoook normal bir şey bende aileme yakın oturuyorum ve ilk evlendigimizde sürekli annemi özledim diye ağlıyordum sonra eşimle yürüyüş yapar gibi çıkıp annemlere gidiyorduk özlüyorum diye. Ama uzun süre bende ağladım bu normal ama yine de bosanmayi düşünmedim refah seviyem benim de düştü evlenince bu arada ama yine bosanmayi düşünmedim şuan bunu düşünmen pek sağlıklı değil aileni özlediğin zaman eşinle bir şeyler yapmayı ve aileni bir süre aklından çıkartmayı dene. Şimdiden bosanmayi düşünürsen ilerde daha büyük sorunlar yaşadığınız zaman ne olacak?
 
Back
X