Kızlar merhaba lütfen beni yargılamayın sadece yardımcı olun... Utanıyorum çünkü bunları yazmaktan...
Üniversitedeyken öyle çok sevdim ki birini henüz 19 yaşındaydım. O ise okuduğum yerde kurumsal bir şirkette çalışıyordu benden 6 yaş büyüktü. ( 2006 yılında)
Güzel bir ilişkim vardı git gide bağlanıyordum ona. Onunla birlikte oldum. O ise ilişkimizin 1. yılında benden saçma sapan bir nedenle ayrıldı.Tayinini istedi çekti gitti. Ben bu olayı hazmedemedim gidip annesiyle konuştum. Ne olsa beğenirsiniz annesi bir ton laf saydı bana. Resmen 20 yaşında ortada kalmıştım. Gurur, onur hiç birşey kalmamıştı bende.X e yalvarıyordum görüşmek için arada görüşüyorduk. Neyse birgün nişanlandığını öğrendim. Hemde yan komşumun eski sevgilisiyle. Öyle çok beddualar ettim ki ona. Eşinin hakkındada hep kötü şeyler duydum. Layığını bulmuş dedim. Ama hayat benim için bitmişti. Nişan , düğün resimlerine bakarken ağlamaktan canım çıkıyordu. Aptalca bir düşünceyle belki ayrılırlar diye düşündüm aylarca.Sonra eşimle tanıştım ama ona hiç birşey anlatamadım çünkü beni asla ve asla öyle kabul etmezdi.2011 yılında evlendim. İşe başladım ve o gün eski erkek arkadaşıma mail gönderdim. 1 yıldır telefonla mesai saatlerinde görüşüyoruz ve mailleşiyoruz. Ben bu durumdan kurtulmak istiyorum. Bana hep geçmişten bahsediyor. Yaptığımız şeyleri , gittiğimiz yerleri bazen aklım karışıyor. İnanın eşimi çok seviyorum ama onunla bu irtibatı koparmam lazım koparamıyorum. 1,5 yaşında kızı var benimde 1 yaşında oğlum. Hep keşke böyle olmasaydı diyorum. İçimdeki duygunun ne olduğunu bilmiyorum nefret mi , kızgınlık mı , sevgi mi bana yardımcı olun lütfen...
Üniversitedeyken öyle çok sevdim ki birini henüz 19 yaşındaydım. O ise okuduğum yerde kurumsal bir şirkette çalışıyordu benden 6 yaş büyüktü. ( 2006 yılında)
Güzel bir ilişkim vardı git gide bağlanıyordum ona. Onunla birlikte oldum. O ise ilişkimizin 1. yılında benden saçma sapan bir nedenle ayrıldı.Tayinini istedi çekti gitti. Ben bu olayı hazmedemedim gidip annesiyle konuştum. Ne olsa beğenirsiniz annesi bir ton laf saydı bana. Resmen 20 yaşında ortada kalmıştım. Gurur, onur hiç birşey kalmamıştı bende.X e yalvarıyordum görüşmek için arada görüşüyorduk. Neyse birgün nişanlandığını öğrendim. Hemde yan komşumun eski sevgilisiyle. Öyle çok beddualar ettim ki ona. Eşinin hakkındada hep kötü şeyler duydum. Layığını bulmuş dedim. Ama hayat benim için bitmişti. Nişan , düğün resimlerine bakarken ağlamaktan canım çıkıyordu. Aptalca bir düşünceyle belki ayrılırlar diye düşündüm aylarca.Sonra eşimle tanıştım ama ona hiç birşey anlatamadım çünkü beni asla ve asla öyle kabul etmezdi.2011 yılında evlendim. İşe başladım ve o gün eski erkek arkadaşıma mail gönderdim. 1 yıldır telefonla mesai saatlerinde görüşüyoruz ve mailleşiyoruz. Ben bu durumdan kurtulmak istiyorum. Bana hep geçmişten bahsediyor. Yaptığımız şeyleri , gittiğimiz yerleri bazen aklım karışıyor. İnanın eşimi çok seviyorum ama onunla bu irtibatı koparmam lazım koparamıyorum. 1,5 yaşında kızı var benimde 1 yaşında oğlum. Hep keşke böyle olmasaydı diyorum. İçimdeki duygunun ne olduğunu bilmiyorum nefret mi , kızgınlık mı , sevgi mi bana yardımcı olun lütfen...