- 29 Ocak 2021
- 2.086
- 6.315
- 108
- Konu Sahibi baklavacheesecake
-
- #21
Evet bugünkü konum da farkındalık.
Farkındalığım çok yetersiz. Mesela bu sabah annem mutfak camını açık bırakıp çıkmış. Ben mutfaktan öğle yemeğimi alıp çıktım ve fark etmedim. Sonra mesaj atmış camı kapatmamı istemiş ama ben bu mesajı geç gördüm. Annem çıkmadan önce de bir şeyler konuştuk annemle ama kesinlikle mutfak camından bahsetmedi.
Çok basit şeyleri yanlış yapıyorum. Çok basit şeyleri unutuyorum. Bazı kurallara ilk seferde uyamıyorum. Bir şeyi defalarca sefer söylenince bile anlayamıyorum. Böyle olmasını istemiyorum. İki psikiyatristten de (biri özel biri devlet) DEHB tanısı aldım, tamam bu durum hayatı zorlaştırır ama böyle olmamalı sanki ya. Anneme çok üzülüyorum kimse böyle bir evlat istemez. Bazen vefat etsem her şeyin daha güzel olacağını düşünüyorum, her gün evde “Acaba bu sefer neyi yanlış yaptı,” derdi kalmaz en azından kadının… ben bu farkındalığı nasıl arttıracağım arkadaşlar, nasıl daha detaycı biri olacağım? Öyle biri olmak istiyorum ki karşımdaki “leb” demeden sadece bakışından bile “leblebi” diyeceğini anlayayım ve leblebiyi karşı taraf söylemeden leblebiyi hazır edeyim.
Not; Özele iki ay devam edemedim maddi durumlardan, haftaya randevum var. Şu mesajı yazarken bile çok zorlandım
Görülmüyorum bir de. Mesela evet ben annem gibi detaycı değilim. Annem mesela bundan seneler önce benden tatlı istemişti pahalı bir yerden, ben de o zaten çok detaycı olduğu için fiyatını bildiğini düşündüm. Akşam gelince azar yedim kendisine fiyatını bildirmediğim için. Ona da kendisinin bildiğini düşündüğümü söyledim, "SEN GETİR KURYESİ MİSİN SORGULAMADAN ALIYOR MUSUN" azarı yedim. Daha yüksek farkındalık istiyorum.Okuduğumda bana geçen his;
Bedenin ve zihnin sanki hep tetikte…
Bir şey olacak, bir yerde bir hata çıkacak gibi bir beklenti var içinde.
Ve bu hâl öyle yorucu ki, başka hiçbir şeye odaklanamıyor insan.
Zihin krize odaklandığında, küçük detaylar hep arada kaynıyor zaten.
Sonra dönüp kendine kızıyorsun.
Ama bu bir eksiklik değil.
Bu, uzun süredir alarmda duran bir sistemin yorgunluğu.
Sen bozuk değilsin. Sadece çok uzun zamandır diken üstündesin.
Ve artık biraz rahatlamaya, biraz güven duymaya ihtiyacın var. Hepsi bu.
Bende de bu var anda kalamıyorum ama ölmek istemiyorum. Bunu çözebiliriz bunlar çok olağan şeyler kendiniz bunu için üzmeye değmezEvet bugünkü konum da farkındalık.
Farkındalığım çok yetersiz. Mesela bu sabah annem mutfak camını açık bırakıp çıkmış. Ben mutfaktan öğle yemeğimi alıp çıktım ve fark etmedim. Sonra mesaj atmış camı kapatmamı istemiş ama ben bu mesajı geç gördüm. Annem çıkmadan önce de bir şeyler konuştuk annemle ama kesinlikle mutfak camından bahsetmedi.
Çok basit şeyleri yanlış yapıyorum. Çok basit şeyleri unutuyorum. Bazı kurallara ilk seferde uyamıyorum. Bir şeyi defalarca sefer söylenince bile anlayamıyorum. Böyle olmasını istemiyorum. İki psikiyatristten de (biri özel biri devlet) DEHB tanısı aldım, tamam bu durum hayatı zorlaştırır ama böyle olmamalı sanki ya. Anneme çok üzülüyorum kimse böyle bir evlat istemez. Bazen vefat etsem her şeyin daha güzel olacağını düşünüyorum, her gün evde “Acaba bu sefer neyi yanlış yaptı,” derdi kalmaz en azından kadının… ben bu farkındalığı nasıl arttıracağım arkadaşlar, nasıl daha detaycı biri olacağım? Öyle biri olmak istiyorum ki karşımdaki “leb” demeden sadece bakışından bile “leblebi” diyeceğini anlayayım ve leblebiyi karşı taraf söylemeden leblebiyi hazır edeyim.
Not; Özele iki ay devam edemedim maddi durumlardan, haftaya randevum var. Şu mesajı yazarken bile çok zorlandım
Görülmüyorum bir de. Mesela evet ben annem gibi detaycı değilim. Annem mesela bundan seneler önce benden tatlı istemişti pahalı bir yerden, ben de o zaten çok detaycı olduğu için fiyatını bildiğini düşündüm. Akşam gelince azar yedim kendisine fiyatını bildirmediğim için. Ona da kendisinin bildiğini düşündüğümü söyledim, "SEN GETİR KURYESİ MİSİN SORGULAMADAN ALIYOR MUSUN" azarı yedim. Daha yüksek farkındalık istiyorum.
Geçen gün de çok detay bir işi o söylemeden yaptım, o sadece yine unuttuğum bir kurala uymadığımı gördü :)
Konu aslında camın açık kalması değil, mesela ben o camın açık olduğuna nasıl dikkat etmedim? Neden dikkat edemedim? Neden etrafıma bakmak aklıma gelmedi?Cam açık kaldı , fiyatı sormayı unuttum vs. Hiç normal hata payını aşan bir örnek veremiyorsun.
İş bunlara kalsa benim hayatım hata..
Misal ben bir keresinde anneannemin serumu bitince kapatacaktım daldım kapatmayı unuttum.
Annen detaycı değilde obsesif tüm bu eften püften şeyleri mevzu ediyor sonucundada sende böyle bir algı oluşuyor olabilir mi acaba ?
Lütfen kendinizi suçlamayın. Bana da birkaç kişi sende dehb mi var diye sormuştu ama psikiyatriye gittiğimde anksiyetenin beyin kimyasını bozduğunu, unutkanlık yaptığını, stresin kaygının çok etkilediğini söylemişti. Zihninizi rahatlatacak şeyler yapmalısınız. Belliki siz de benim gibi çok fazla düşünüyorsunuz ,kota dolmuş ve artık yeni bilgi almak istemiyor yeteeeer diyor. Ben de mesela annem mutfaktan bir şey istediğinde yerini arıyorum bulamıyorum, anlamadığımda tekrar soruyorum, bir iş yaparken çok çabuk sıkılıyorum. Kitap okurken yarım bırakıp başka kitaba geçiyorum. Birkaç kere yolda kayboldum, esnafa sora sora gitmem gereken otobüsü gördüm, kocaman hastane içinde kayboldum, güvenliğe sorup gitmek istediğim katı buldum.Evet bugünkü konum da farkındalık.
Farkındalığım çok yetersiz. Mesela bu sabah annem mutfak camını açık bırakıp çıkmış. Ben mutfaktan öğle yemeğimi alıp çıktım ve fark etmedim. Sonra mesaj atmış camı kapatmamı istemiş ama ben bu mesajı geç gördüm. Annem çıkmadan önce de bir şeyler konuştuk annemle ama kesinlikle mutfak camından bahsetmedi.
Çok basit şeyleri yanlış yapıyorum. Çok basit şeyleri unutuyorum. Bazı kurallara ilk seferde uyamıyorum. Bir şeyi defalarca sefer söylenince bile anlayamıyorum. Böyle olmasını istemiyorum. İki psikiyatristten de (biri özel biri devlet) DEHB tanısı aldım, tamam bu durum hayatı zorlaştırır ama böyle olmamalı sanki ya. Anneme çok üzülüyorum kimse böyle bir evlat istemez. Bazen vefat etsem her şeyin daha güzel olacağını düşünüyorum, her gün evde “Acaba bu sefer neyi yanlış yaptı,” derdi kalmaz en azından kadının… ben bu farkındalığı nasıl arttıracağım arkadaşlar, nasıl daha detaycı biri olacağım? Öyle biri olmak istiyorum ki karşımdaki “leb” demeden sadece bakışından bile “leblebi” diyeceğini anlayayım ve leblebiyi karşı taraf söylemeden leblebiyi hazır edeyim.
Not; Özele iki ay devam edemedim maddi durumlardan, haftaya randevum var. Şu mesajı yazarken bile çok zorlandım
Çok yoruldum, hani DEHB olduğu için anlayış istiyorum hani bu da benim engelim bir yerde, bunu kabul etmiyor. Mesela annem Allah korusun demans falan olsa, niye hatırlayamadı diye kızmam aksine derim ki bu da onun rahatsızlığı. Gözlerim de 7 numara bozuk, bir kere banyodaki bir şeyi hatırlattı, "E ama ben göremiyorum ki onu kullanırken gözümde lens olmuyor" dedim. "E GÖR AMA ARTIK" dedi gülerek.Bence anneniz küçüklükten beri, sizi çok kuralcı ve sürekli emirler vererek büyüttüğü için, artık komut almıyorsunuz. Sınırınız doldu ve beyniniz kabul etmiyor artık.
Konu aslında camın açık kalması değil, mesela ben o camın açık olduğuna nasıl dikkat etmedim? Neden dikkat edemedim? Neden etrafıma bakmak aklıma gelmedi?
Kontrolcü demeyeyim de her şey onun dediği gibi yapılsın istiyor. Mesela dediğim gibi yemek yaptıktan sonra ocak üstü dolabın, ocağın silinmesi gerekiyor. Lavabo her gece deterjanlanıp sabaha kadar öyle beklemek zorunda. Çok mu titiz? Hayır.Çocukluk döneminiz nasıldı merak ettim? Anneniz çok kontrolcü birisi mi? Bu durum ne zamandır var?
Anneniz çok bilinçsizce davranmış ne yazıkki. Bu sizin kusurunuz değil. Dehb/ deb olan birçok yetişkin var. Gözleriniz 7 numara bozuk ve annenizin beklentisi çok saçma. Bende gece körlüğü var mesela, geceleri sokak lambası yanık olsa bile kapı önünü göremiyorum, telefon ışığıyla gidiyorum çöp atarken. Sen kör müsün, nasıl görmüyorsun şimdi ben oraya gelirsem 1 saniyede bulurum o eşyayı gibi cümleleri çok duydum . Ama bu bizim suçumuz değil. Elimizde olan bir şey değil yani. O yüzden kendinize yüklenmeyin.Çok yoruldum, hani DEHB olduğu için anlayış istiyorum hani bu da benim engelim bir yerde, bunu kabul etmiyor. Mesela annem Allah korusun demans falan olsa, niye hatırlayamadı diye kızmam aksine derim ki bu da onun rahatsızlığı. Gözlerim de 7 numara bozuk, bir kere banyodaki bir şeyi hatırlattı, "E ama ben göremiyorum ki onu kullanırken gözümde lens olmuyor" dedim. "E GÖR AMA ARTIK" dedi gülerek.
NEEEE diye kaldım
Kontrolcü demeyeyim de her şey onun dediği gibi yapılsın istiyor. Mesela dediğim gibi yemek yaptıktan sonra ocak üstü dolabın, ocağın silinmesi gerekiyor. Lavabo her gece deterjanlanıp sabaha kadar öyle beklemek zorunda. Çok mu titiz? Hayır.
Bende de tepki olarak dağınıklık oluştu. Odam aşırı dağınık, toplamam gerekiyor bunun ben de farkındayım ama bir türlü başlayamıyorum. Arada odamı kontrol ediyormuş (dolaplarımı falan açmadığını söylüyor sadece bakıyormuş ama ona da inanmıyorum artık), evin annesiymiş edebilirmiş. Kendimi hiç güvende hissetmiyorum.
Bu düzelmiş hali bu arada, eskiden dağınık olan yerlerin fotoğrafları geliyordu ben evde yokken, mesajla hesap soruyordu bir de eve gidince ayrıca hesap veriyordumDiyelim çünkü hayatına spot ışığı tutuyor aktif veya pasif bir şekilde yapıyor olması bu gerçeği değiştirmez
Güvende hissetmemeniz o kadar normal ki böyle bir ortamda... Anne diye dolabınızı, odanızı karıştırma hakkı yok. Bence annenizin bu tavırları sizde ters tepmiş sizin dediğiniz gibi tepki olarak dağınıklığı tercih ediyor olabilirsiniz farkında olmadan. Not tutmanızı öneririm. Ben öyle yapıyorum. Mesela annem dışarı çıktı ocakta yemek var ve ateşi belli bir saatte kapatmam gerek. Alarm kuruyorum. Hastane randevum varsa SS alıp aynı zamanda takvimler kısmına yazıyorum. Günlük olarak kendinize görev listesi yapabilirsiniz. Görevi yaptıkça yanınaKontrolcü demeyeyim de her şey onun dediği gibi yapılsın istiyor. Mesela dediğim gibi yemek yaptıktan sonra ocak üstü dolabın, ocağın silinmesi gerekiyor. Lavabo her gece deterjanlanıp sabaha kadar öyle beklemek zorunda. Çok mu titiz? Hayır.
Bende de tepki olarak dağınıklık oluştu. Odam aşırı dağınık, toplamam gerekiyor bunun ben de farkındayım ama bir türlü başlayamıyorum. Arada odamı kontrol ediyormuş (dolaplarımı falan açmadığını söylüyor sadece bakıyormuş ama ona da inanmıyorum artık), evin annesiymiş edebilirmiş. Kendimi hiç güvende hissetmiyorum.
Bu düzelmiş hali bu arada, eskiden dağınık olan yerlerin fotoğrafları geliyordu ben evde yokken, mesajla hesap soruyordu bir de eve gidince ayrıca hesap veriyordum
Yani kendimi onun karşısında küçük düşmüş hissediyorum bu durumlarda. Başka hiçbir yerde böyle sorunlar yaşamıyorum çünkü, yaşasam da kimseden onunkilere benzer bir tepki almadım.Özetle başlığındaki ‘farkındalık arttırma’ arayışın , annenin kriterlerini karşılayabilmek için mi?
Ben liste yapıyorum, alarm kuruyorum , hatırlatma kuruyorum
Çünkü alarmı kurunca beyin o işi kafada tutmayı bırakıp rahatlıyor.
Özellikle temizlik yaparken yarısında enerjim biterse durabileyim , her şey ortada kalmasın diye , oda oda , part part bir planlama yapıyorum.
Anneni değiştir :) işte böyle sorunlar yasamiyorsan sorunun annen bence. Kendi evine çıkma durumun var mi?Görülmüyorum bir de. Mesela evet ben annem gibi detaycı değilim. Annem mesela bundan seneler önce benden tatlı istemişti pahalı bir yerden, ben de o zaten çok detaycı olduğu için fiyatını bildiğini düşündüm. Akşam gelince azar yedim kendisine fiyatını bildirmediğim için. Ona da kendisinin bildiğini düşündüğümü söyledim, "SEN GETİR KURYESİ MİSİN SORGULAMADAN ALIYOR MUSUN" azarı yedim. Daha yüksek farkındalık istiyorum.
Geçen gün de çok detay bir işi o söylemeden yaptım, o sadece yine unuttuğum bir kurala uymadığımı gördü :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?