Kabullenmek derken aslında kendime zarar veriyorum kendimi üzüyorum başkalarını düşünerek.
Yeni bir işe başladım. Bu arada reklamcılık sektörü yani en geniş insanlar bu sektörde herhalde diye düşünüyorum. Şimdiye dek daha normal yasayan insanlarla calistim ama burası farklı. 25 yasındayım. Aynı yaslardayız hepimiz. Mesela bir gay cocuk var ama cok iyi bir insan kibar saygılı biri bu insan beni rahatsız etmiyor onun tercihi diyorum ilgilenmiyorum ötesi ile erkek sevgilisi ile yaşaması etmesi banane diyebiliyorum. Bu arada kızlar da cok rahat mesela biri sevgilisi ile yasıyor evlenmeden yasamak onun tercihi sonucta. Ama.bir kız var ki ilk günden beri hareketleri asırı sımarık hiç çekinmesi yok bunu özgüven gibi görüyor ama sımarık yani. Ailesi de rahat ve öyle yetiştirmiş. Ot içmeyi uyuşturucudan bahsetmeyi öyle bir cevresi oldugunu söylemeyi marifet sanıyor gibime geliyor ki bahsediyor devamlı ilgi cekmek isteyen cocuklar gibi. Mesela bugün de özelini anlatıyordu işte biri ile öpüşüyor sonra başkası ile gidip yatıyor bana cok garip gelen seyler bunlar. Biliyorum bu dünyada her telden insan var kimsenin ahlak bekçisi de değilim yanlıs anlaşılmasın. Ama kendimi uzaylı gibi hissediyorum özgüveim zedeleniyor. Rahat hissetmiyorum kendimi pek ortamda sanki beni küçümserler gibime geliyor. Zaten takıntım var bu konuda ailemin durumu iyi değil küçük sobalı bir evdeyiz Vs diye kendimi kıyaslayıp üzülüyorum ister istemez. Tüm bu duygulardan kurtulmak istiyorum. bu işyerinden cıkamam zaten babam da calısmıyor işe ihtiyacım var. Ama bazen asırı takıyorum. Yapmacık olamıyorum abartı hareketler bana göre değil. Benle aynı anda baslayan bir cocuk var mesela ona da taktım kafayı aynı odada o cocuk ben ve bahsettiğim kız beraberiz aynı meslekteniz 3 müz. O kızla asırı samimi benle konuşmuyor filan yani hiç konuşmasam onla soguk buldu dicem ama özellikle bikaç kez sohbet de actım yok farketmiyor bu da beni üzüyor alt tarafı biri konusmasa nolur diyorum sonra yine dışlanmış gibi hissediyorum sürekli kıza yalakalık yapıyor bu arada bu cocuk.
Diyeceksiniz ki tak kulaklığı işine bak o da olmuyor işte aksama kadar ordayım ailemizden cok onları görüyoruz iş arkadaşlarımızı.
Siz nasıl baş ediyorsunuz bu durumlarla?
ben burda sorun ne anlayamadım. herkes etrafınızda dönmek zorunda değil. o çocuk kzıla konuşuyor benle konuşmuyor dışlanıyorum ne demek. siz oraya herşeyden önce çalışmak için gittiniz arkadaş edinmek için değil.zaten anlattığınıza bakılırsa size uygun bir arkadaşta edinemeyeceksiniz. bence oranın hayatınız olmadığı ve sadece çalışmak için orda bulunduğunuzu aklınızdan çıkarmamalısınız.Kabullenmek derken aslında kendime zarar veriyorum kendimi üzüyorum başkalarını düşünerek.
Yeni bir işe başladım. Bu arada reklamcılık sektörü yani en geniş insanlar bu sektörde herhalde diye düşünüyorum. Şimdiye dek daha normal yasayan insanlarla calistim ama burası farklı. 25 yasındayım. Aynı yaslardayız hepimiz. Mesela bir gay cocuk var ama cok iyi bir insan kibar saygılı biri bu insan beni rahatsız etmiyor onun tercihi diyorum ilgilenmiyorum ötesi ile erkek sevgilisi ile yaşaması etmesi banane diyebiliyorum. Bu arada kızlar da cok rahat mesela biri sevgilisi ile yasıyor evlenmeden yasamak onun tercihi sonucta. Ama.bir kız var ki ilk günden beri hareketleri asırı sımarık hiç çekinmesi yok bunu özgüven gibi görüyor ama sımarık yani. Ailesi de rahat ve öyle yetiştirmiş. Ot içmeyi uyuşturucudan bahsetmeyi öyle bir cevresi oldugunu söylemeyi marifet sanıyor gibime geliyor ki bahsediyor devamlı ilgi cekmek isteyen cocuklar gibi. Mesela bugün de özelini anlatıyordu işte biri ile öpüşüyor sonra başkası ile gidip yatıyor bana cok garip gelen seyler bunlar. Biliyorum bu dünyada her telden insan var kimsenin ahlak bekçisi de değilim yanlıs anlaşılmasın. Ama kendimi uzaylı gibi hissediyorum özgüveim zedeleniyor. Rahat hissetmiyorum kendimi pek ortamda sanki beni küçümserler gibime geliyor. Zaten takıntım var bu konuda ailemin durumu iyi değil küçük sobalı bir evdeyiz Vs diye kendimi kıyaslayıp üzülüyorum ister istemez. Tüm bu duygulardan kurtulmak istiyorum. bu işyerinden cıkamam zaten babam da calısmıyor işe ihtiyacım var. Ama bazen asırı takıyorum. Yapmacık olamıyorum abartı hareketler bana göre değil. Benle aynı anda baslayan bir cocuk var mesela ona da taktım kafayı aynı odada o cocuk ben ve bahsettiğim kız beraberiz aynı meslekteniz 3 müz. O kızla asırı samimi benle konuşmuyor filan yani hiç konuşmasam onla soguk buldu dicem ama özellikle bikaç kez sohbet de actım yok farketmiyor bu da beni üzüyor alt tarafı biri konusmasa nolur diyorum sonra yine dışlanmış gibi hissediyorum sürekli kıza yalakalık yapıyor bu arada bu cocuk.
Diyeceksiniz ki tak kulaklığı işine bak o da olmuyor işte aksama kadar ordayım ailemizden cok onları görüyoruz iş arkadaşlarımızı.
Siz nasıl baş ediyorsunuz bu durumlarla?
gereğinden fazla sorguluyosunuz. insanların nasıl olduğu ile ilgilenmeyi bırakın. işinize bakın. kimsenin saçma sapan maceralarını dinlemek zorunda da değilsiniz. işim var diyerek uzaklaşabilirsiniz.
Canım sorun galiba şu.. Ben normalde de psikolojik sorunlar yasadım eski işyerime tam alınmış düzenimi oturmus huzur bulmuştum kendimden cok farklı insanlarla bir ortama düştüm suan zaten yalnız hissediyorken burada yalnız hissetmek kötü olduben burda sorun ne anlayamadım. herkes etrafınızda dönmek zorunda değil. o çocuk kzıla konuşuyor benle konuşmuyor dışlanıyorum ne demek. siz oraya herşeyden önce çalışmak için gittiniz arkadaş edinmek için değil.zaten anlattığınıza bakılırsa size uygun bir arkadaşta edinemeyeceksiniz. bence oranın hayatınız olmadığı ve sadece çalışmak için orda bulunduğunuzu aklınızdan çıkarmamalısınız.
Yaptığınız işe odaklanın, dinlemeyin. İşim var diyip gidin. Ne anlatırsa ilgilenmeyin. O da mal değilse anlar zaten.
Siz çalışmak için oradasınız ve hepimizin hayatları farklı. İnsanların seçimleri değil de karakterine mi takılıyorsunuz anlamadım ama kompleks yapıyorsunuz sanırım.
Siz de başka ilgi alanları bulup onlardan bahsedin neşeli neşeli.. Bu sefer sizi dinlerler. Bu kadar basit.Bumu yapmak kolay benim için.. Sorun yalnız hissetmem orada nedense bu kızı herkes odak noktası yapıyor yani cok mu normal ot filan tanımak yanında anlamıyorum patron bile gülüyor
o zaman yapın neyi dert ediyorsunuz. yalnız hissedicek birşey yok bunda siz orda iş yapıyorsunuz ve zamanla ister istemez en uyuzu ile bile arkadaş oluyorsunuz tüm gün orda onların yüzünü görünce kaçınılma zbir gerçek oluyor bu. bu kızı takıntı haline getirmeyin bence.Bumu yapmak kolay benim için.. Sorun yalnız hissetmem orada nedense bu kızı herkes odak noktası yapıyor yani cok mu normal ot filan tanımak yanında anlamıyorum patron bile gülüyor
2003 den beri reklam/halkla ilişkiler sektöründe çalışıyorum. sizin departmanı bilmiyorum ama bizim boş vaktimiz çoktur çok laklak yaparız, işimizin büyük bölümü de bu sohbetlerden oluşur zaten, dolayısıyla evet birbirimizin çoğu şeyini biliriz ve diğer sektörlerdekinden daha yakın ilişkiler kurarız birbirimizle.
eğer iş hayatınıza bu sektörde devam edecekseniz bunlara alışmaya çalışın, özellikle creatif taraftaysanız asla mekanik bir ortamda çalışamayacaksınız, sürekli birileri konuşacak, gülecek, şarkı söyleyecek, ağlayacak; alışın :)
Kabullenmek derken aslında kendime zarar veriyorum kendimi üzüyorum başkalarını düşünerek.
Yeni bir işe başladım. Bu arada reklamcılık sektörü yani en geniş insanlar bu sektörde herhalde diye düşünüyorum. Şimdiye dek daha normal yasayan insanlarla calistim ama burası farklı. 25 yasındayım. Aynı yaslardayız hepimiz. Mesela bir gay cocuk var ama cok iyi bir insan kibar saygılı biri bu insan beni rahatsız etmiyor onun tercihi diyorum ilgilenmiyorum ötesi ile erkek sevgilisi ile yaşaması etmesi banane diyebiliyorum. Bu arada kızlar da cok rahat mesela biri sevgilisi ile yasıyor evlenmeden yasamak onun tercihi sonucta. Ama.bir kız var ki ilk günden beri hareketleri asırı sımarık hiç çekinmesi yok bunu özgüven gibi görüyor ama sımarık yani. Ailesi de rahat ve öyle yetiştirmiş. Ot içmeyi uyuşturucudan bahsetmeyi öyle bir cevresi oldugunu söylemeyi marifet sanıyor gibime geliyor ki bahsediyor devamlı ilgi cekmek isteyen cocuklar gibi. Mesela bugün de özelini anlatıyordu işte biri ile öpüşüyor sonra başkası ile gidip yatıyor bana cok garip gelen seyler bunlar. Biliyorum bu dünyada her telden insan var kimsenin ahlak bekçisi de değilim yanlıs anlaşılmasın. Ama kendimi uzaylı gibi hissediyorum özgüveim zedeleniyor. Rahat hissetmiyorum kendimi pek ortamda sanki beni küçümserler gibime geliyor. Zaten takıntım var bu konuda ailemin durumu iyi değil küçük sobalı bir evdeyiz Vs diye kendimi kıyaslayıp üzülüyorum ister istemez. Tüm bu duygulardan kurtulmak istiyorum. bu işyerinden cıkamam zaten babam da calısmıyor işe ihtiyacım var. Ama bazen asırı takıyorum. Yapmacık olamıyorum abartı hareketler bana göre değil. Benle aynı anda baslayan bir cocuk var mesela ona da taktım kafayı aynı odada o cocuk ben ve bahsettiğim kız beraberiz aynı meslekteniz 3 müz. O kızla asırı samimi benle konuşmuyor filan yani hiç konuşmasam onla soguk buldu dicem ama özellikle bikaç kez sohbet de actım yok farketmiyor bu da beni üzüyor alt tarafı biri konusmasa nolur diyorum sonra yine dışlanmış gibi hissediyorum sürekli kıza yalakalık yapıyor bu arada bu cocuk.
Diyeceksiniz ki tak kulaklığı işine bak o da olmuyor işte aksama kadar ordayım ailemizden cok onları görüyoruz iş arkadaşlarımızı.
Siz nasıl baş ediyorsunuz bu durumlarla?
Kendini ezik hissetmeye gerek yokki. Sen onları olduğu gibi kabul etmişsin onlarda kabul eder yada etmez oda onlara kalmış. İşini yap gerisini boşver. Kimse için değişmeye de çalışma. Çünkü sen.. Sen olduğun için sensin.Kabullenmek derken aslında kendime zarar veriyorum kendimi üzüyorum başkalarını düşünerek.
Yeni bir işe başladım. Bu arada reklamcılık sektörü yani en geniş insanlar bu sektörde herhalde diye düşünüyorum. Şimdiye dek daha normal yasayan insanlarla calistim ama burası farklı. 25 yasındayım. Aynı yaslardayız hepimiz. Mesela bir gay cocuk var ama cok iyi bir insan kibar saygılı biri bu insan beni rahatsız etmiyor onun tercihi diyorum ilgilenmiyorum ötesi ile erkek sevgilisi ile yaşaması etmesi banane diyebiliyorum. Bu arada kızlar da cok rahat mesela biri sevgilisi ile yasıyor evlenmeden yasamak onun tercihi sonucta. Ama.bir kız var ki ilk günden beri hareketleri asırı sımarık hiç çekinmesi yok bunu özgüven gibi görüyor ama sımarık yani. Ailesi de rahat ve öyle yetiştirmiş. Ot içmeyi uyuşturucudan bahsetmeyi öyle bir cevresi oldugunu söylemeyi marifet sanıyor gibime geliyor ki bahsediyor devamlı ilgi cekmek isteyen cocuklar gibi. Mesela bugün de özelini anlatıyordu işte biri ile öpüşüyor sonra başkası ile gidip yatıyor bana cok garip gelen seyler bunlar. Biliyorum bu dünyada her telden insan var kimsenin ahlak bekçisi de değilim yanlıs anlaşılmasın. Ama kendimi uzaylı gibi hissediyorum özgüveim zedeleniyor. Rahat hissetmiyorum kendimi pek ortamda sanki beni küçümserler gibime geliyor. Zaten takıntım var bu konuda ailemin durumu iyi değil küçük sobalı bir evdeyiz Vs diye kendimi kıyaslayıp üzülüyorum ister istemez. Tüm bu duygulardan kurtulmak istiyorum. bu işyerinden cıkamam zaten babam da calısmıyor işe ihtiyacım var. Ama bazen asırı takıyorum. Yapmacık olamıyorum abartı hareketler bana göre değil. Benle aynı anda baslayan bir cocuk var mesela ona da taktım kafayı aynı odada o cocuk ben ve bahsettiğim kız beraberiz aynı meslekteniz 3 müz. O kızla asırı samimi benle konuşmuyor filan yani hiç konuşmasam onla soguk buldu dicem ama özellikle bikaç kez sohbet de actım yok farketmiyor bu da beni üzüyor alt tarafı biri konusmasa nolur diyorum sonra yine dışlanmış gibi hissediyorum sürekli kıza yalakalık yapıyor bu arada bu cocuk.
Diyeceksiniz ki tak kulaklığı işine bak o da olmuyor işte aksama kadar ordayım ailemizden cok onları görüyoruz iş arkadaşlarımızı.
Siz nasıl baş ediyorsunuz bu durumlarla?
Creative evet. Konuşsun etsinler sıkıntı o deil düzgün insanlar olmaları
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?