Yine geldiler bana gece gece. Sana anlatasım geldi,malum yoksun. Aklıma burası geldi oturdum bilgisayarın başına..
Bugün yine mecidiyeköy-ümraniye trafiğinde aklıma geldin bir anda,sanki çıktığın varda.. Bu radyoların hepsi düşman bana hep mi seni hatırlatan şarkılar çıkar anlamadım ki.. Benimki de laf sanki hatırlamıyormuşum da şarkı hatırlatmış gibi,ilahi Elif. işin bahanesi bunlar düpedüz özlüyorum işte.
Ben neydim biliyor musun küçük bey? Ben senin kadınındım! Sığındığın liman,arkandaki dağdım. Ne zaman içinden kırılsan ne zaman yıkılsan omzundaki el benim elimdi.
Ne zaman dizlerinin üstüne çöksen başını çevirdiğinde gördüğün kadın bendim. Ben senin annen,karın,kızın,sevgilindim. Asıl kadın bendim. Elinden tutup gururla göğsünü gere gere yürüdüğün,utanmadan sıkılmadan o kadın işte bu kadın dediğindim ben.
Senin şimdi kolun,bacağın yok. Ocağın yok. Okyanuslarında deli fırtınalar esiyor gemilerin talan olmuş.. Limanın nerede büyük insan? Ne yapacaksın şimdi? Sırtını yaslayabileceğin dağ nerede peki? Yok mu.
Sırtından bıçaklandın yine değil mi? Bu sefer geçecek gibi durmuyor değil mi? omzunda bir erkek sertliğine sahip naif bir kadının eli yok diye mi. Asıl kadın kim şimdi ? 20 gün süren ilişkin mi yoksa,yapma :96: Bu yuvarlak dünyada Elif'in eksik değil mi?? Dünyanın yuvarlaklığına inat arkanda Elif gibi eğilmeden kırılmadan dimdik duran Elif'in eksik değil mi? Bu sonu sende sevmedin.Biliyorum.Sakın inkar edeyim deme.
Kendi ellerinle kaybettin rotanı,kendin çağırdın fırtınaları. Kendin kaybettin limanını.
