sana bir şey diyeyim mi,
evet senin gibi dilimde gezmiyorum ama,
benim harika bir kocam var,
senden farkım; onu sadece kendime saklamam.
istediğin kadar belert gözlerini, göremeyeceksin evimin içini,
göstermiycem işteee!!
Seni özlemedim derken kırgınlıktandı...
İnsan sevdiğinden bir günde vazgeçer mi?
Seni sevmeme mesafeler engel mi...
Ben seni çok seviyorum çok ama çok.
Maalesef bunu sen bilmemelisin.
Şimdilik değil en azından...
of çok garibim bugünlerde canım hiç bir şey yapmak istemiyor...
ne üzgünüm, ne mutlu...
hayatımda iyi ki kızım var...
hele sabah öpücüklere boğup uyandırması yok mu?
dünyalara değer...
sonra işe gidiyorum saçma sapan bir konu açılıyor, ve ben tutulmamış sözleri görüyorum.
buradan gitmeyi hem deli gibi istiyorum hemde ölesiye korkuyorum...
bizim toplum belli, küçük yerler o kadar zor olacak ki benim için çocuklu 26 yaşında bir bayan...
peki hayattaki duruşum bu mu hayır...
tabiri caizse mangalda kül bırakmıyorum...
ama geçmişe dair neden sorusu ve geleceğe dair acaba sorusu sürekli beynimi kemiriyor.
derdi biliyorum, dermanı unutmak...
ama yapamıyorum...
bir gün bir ışık yanacak ve bütün bu düşünceler kuş olup uçacak sanki...
öyle umuyorum...
çelişkilerin en büyüğü de seni görmek bile istemiyorum...
kızımı sana gönderebilmek için dil dökmeye alıştım, ama hala sevinerek benimde caillou gibi babam var dediğin de ne yapacağımı bilemiyorum
bizim vebalimizi vermezsin. ne sen, ne ailen verebilir...