- 8 Nisan 2025
- 45
- 6
- 1
- 29
- Konu Sahibi panikkadinn
- #1
Bu ay ikinci kez tedaviye başladık femara ile ama benim nedense içimde ümitsizlik var sanki olmuycak ama boşu boşuna yine tedaviye gidiyorum gibi. İlaca bugün başladık böyle hissetmem neden anlamıyorum çok kafaya takmamaya çalışıyorum çok şükür bir oğlum var ona kardeş istedik düşükler kürtaj kimyasal gebelik vs kan pıhtılaşması varmış bende bu sefer kan sulandırıcı kullanıcaz ama aslında çok istiyordum bi kardeşi olsun diye böyle kayıplar yaşayıp bekleyip olmadıkça mıdır nedir sanki olmaz artık gibime geliyor modum düşüyor geçen ay da femara kullandım ama o ay olmadı adet oldum bu ikinci ayım
daha fenası eşimin annesi adetimi takip ediyor hamile olursam ilk o çözecek aklınca… her türlü baskısı geçti şimdi böyle psikolojik baskıya başladı günüm geçmiş olsa sanki sayıyor günümü o zamanda karnıma ve davranışlarıma bakmaya başlıyor sürekli başkalarının ikişer üçer çocuklarından bahsediyor veya kendinin üç çocuk doğurduğunu sürekli söylüyor.. iyice bıktım araya mesafe koyuncada eşimi darlıyor. Eşim bana hak veriyor ama annesi ne de olsa ondan da geçemiyor her görüşüp geldiğimizde ağlamaklı oluyorum eşim takma annem işte böyle yapmasa ama yapıyor sen onu umursama diyor ama olmuyor gerçekten zor bi kadın eşim bağırsa da çağırsada o vazgeçmiyor laf mı sokacak anında sokuyor üzüyor. Ben küsüp tavır alınca kendi oğlunu dahi arayıp nasılsın oğlum demiyor benimle arası bozulsa oğlunada soğuk atıyor eşimde annesi tabi bi yerden sonra soğukluk olmasını istiyor bende istemiyorum tabi ki hoş değil oturup kalkıyoruz anne diyorum evine varıyorum ama böyle yapıncada içimden gelmiyor ki bir değil iki değil benim iki tane engelli kardeşim var ben düşük yaptıktan sonra kan pıhtılaşması çıktı diye konuşmuştuk kaynanamla bi anda bana dedi annenden gelmiştir pıhtılaşman kardeşlerinde ondan öyledir falan dedi ben biraz bozuldum anneminki doğum kaynaklı dedim ve gerçekten öyle. Yok yok eski zaman ne bilsinler falan dedi senin düşmeseydi öyle mi olurdu gibisinden bi şeyler dedi ben o kadar kötü oldum ki ne gelirse Rabbimden gelir benim aklıma gelmiyor mu bende düşünüyorum zaman zaman ya öyle olursa diye kendi olacak çocuklarım için ama genetik doktoruna dahi gittim araştırdım bilmiyorum içimi acıtıyor bir şeyleri sürekli yüzüme vurması. Ayy çok uzattım ama içim çok dolu 
kendisi de dünya tatlısıdır hep beni teselli eder üzülmiyim diye bu bebek konusunda. Ama etrafta ne dediğini bilmeyen insan çok ilk oğluma hamile kalmadan önce o zaman da üzülüyordum 2 yıl geçmişti sonra eşimin bi arkadaşı çıkıp dedi ki millet ikinciyi doğuruyor siz daha bi tane bile yapamadınız. Ve istediğimiz halde olmadığını bilmesine rağmen. O gece nasıl ağladığımı bi ben bi Allah bilir. Çok şükür 3 ay sonra gebe kalmıştım her şeyin hayırlısı.
