- 9 Haziran 2012
- 176
- 49
- 318
Merhaba Kızlar,
bundan 3 ay önce konu açmıştım,evlilik arefesindeydim, konumu okuyanlar hatırlar..
Neyse ki evlendim, 2 hafta oldu, çok mutluyum :)) çok şükür ALLAH.
Dediğim gibi mutluyum, eşimle her hangi bir problemim yok çok şükür. Ama canımı sıkan bir iki konu var, onlar da maalesef ailesinden kaynaklı..
Biz (hele ki ben) çok direndikten sonra evimizi yaklaşık 40 km uzaklıkta tuttuk. Hepimiz İstanbuldayız, arada 40 km kadar yol var ama bir eksprese binince 30 dk tek otobüsle birbirimize ziyarete gidebiliyoruz. Buna rağmen, hergün aynı muhabbeti dinlemek zorunda kalıyorum. ÇOK UZAKTASINIZ.. ama her defasında ne zaman görüşsek aynı şeyler. Dün akşamda küçük görümce aradı, düğünümüzün dvd sini yaptırmışlar izlemişler, bu akşamda ailecek izleyeceklermiş. Eşimde dedi, misafirimiz var biz gelemeyiz herkese izletmeyin beraber izleyelim. Başladılar tabi hemen,işte çok uzaktasınız, seni çok özledik,sen bizi özlemiyormusun??? Ben düğün dvd sini izledim ağladım. Erkek tarafı olarak çok gurur duyuyorlarmış yaptıkları düğün ile ( ki o düğünü eşim ile ben yaptık ) daha evde bir tane iğneleri bile yok.
Böyle hergün arayıp bana veya eşime çok uzaktasınız diyip vicdan muhabbeti yapmaları huzurumu kaçırıyor. Bütün gece rüyama girdiler bu cümleler artık beni yormaya başladı. Bugün ilk defa eşime bağırdım huzurum kaçıyor diye ve telefonu suratına kapadım.
Bilmiyorum belki ben abartıyorum ama bıktım sıkıldım artık şu cümlelerden. Bana yardımcı olabilir misiniz. Ne yapmam gerekir? Susup hee hee diyip devammı etmeliyim? Yoksa bu konuyu artık açıp, kapanması için konuşmalımıyım?
Bu arada eşimin 6 kardeşi +1 annesi hergün yapıyor bunu. Siz düşünün artık ne kadar sıkıcı olduğunu.
Okuduğunuz için ve yardımlarınız için çok teşekkür ederim :)
bundan 3 ay önce konu açmıştım,evlilik arefesindeydim, konumu okuyanlar hatırlar..
Neyse ki evlendim, 2 hafta oldu, çok mutluyum :)) çok şükür ALLAH.
Dediğim gibi mutluyum, eşimle her hangi bir problemim yok çok şükür. Ama canımı sıkan bir iki konu var, onlar da maalesef ailesinden kaynaklı..
Biz (hele ki ben) çok direndikten sonra evimizi yaklaşık 40 km uzaklıkta tuttuk. Hepimiz İstanbuldayız, arada 40 km kadar yol var ama bir eksprese binince 30 dk tek otobüsle birbirimize ziyarete gidebiliyoruz. Buna rağmen, hergün aynı muhabbeti dinlemek zorunda kalıyorum. ÇOK UZAKTASINIZ.. ama her defasında ne zaman görüşsek aynı şeyler. Dün akşamda küçük görümce aradı, düğünümüzün dvd sini yaptırmışlar izlemişler, bu akşamda ailecek izleyeceklermiş. Eşimde dedi, misafirimiz var biz gelemeyiz herkese izletmeyin beraber izleyelim. Başladılar tabi hemen,işte çok uzaktasınız, seni çok özledik,sen bizi özlemiyormusun??? Ben düğün dvd sini izledim ağladım. Erkek tarafı olarak çok gurur duyuyorlarmış yaptıkları düğün ile ( ki o düğünü eşim ile ben yaptık ) daha evde bir tane iğneleri bile yok.
Böyle hergün arayıp bana veya eşime çok uzaktasınız diyip vicdan muhabbeti yapmaları huzurumu kaçırıyor. Bütün gece rüyama girdiler bu cümleler artık beni yormaya başladı. Bugün ilk defa eşime bağırdım huzurum kaçıyor diye ve telefonu suratına kapadım.
Bilmiyorum belki ben abartıyorum ama bıktım sıkıldım artık şu cümlelerden. Bana yardımcı olabilir misiniz. Ne yapmam gerekir? Susup hee hee diyip devammı etmeliyim? Yoksa bu konuyu artık açıp, kapanması için konuşmalımıyım?
Bu arada eşimin 6 kardeşi +1 annesi hergün yapıyor bunu. Siz düşünün artık ne kadar sıkıcı olduğunu.
Okuduğunuz için ve yardımlarınız için çok teşekkür ederim :)
O da hemen eşime dedi öyle olmaz 10 bohça olacak her kardeşe ve evde olan kuzene 
