Merhaba, ben yurt disinda yasiyorum yani dogma buyume burdayim. Esim Turkiyeden. Evliligimizden yaklasik yarim sene sonra esim buraya yanima geldi. Cok zorluklar cektik bu 8 sene icinde ama hep ustesinden geldik bir sekilde. Ben aileme ve cogu seye cok bagli ve duskun olan bir insanim. Yani 24 saat ailemle gecirmiyorum ama istedigimde gorebilecegimi bilmek veya yakinimda olmlarini bilmek bile beni rahatlatiyor. Yani cok yakinda olmalarina ragmen hergun gorusmuyoruz hergun gelip gidilmiyor. Yani bogucu bir durum yok, kimse haber etmeden gelmez gitmez. Bazen aylarca bile iste internetten veya ne bileyim o sekilde gorusuyoruz ve bu ok yani istedigimde gidebilecegimi biliyorum.
Duzenimin bozulmasini sevmem. Esim daha rahat, degisime acik, risk almaya acik, cilgindir ama genelde mantiklidir.
Esim suraya tasinalim buraya tasinalim dediginde ben hep hayir dedim. Aileme dogdugum yere yakin olmak istedim.
Iyi kotu yasiyorduk yani, bazi gunler daha zir bazi gunler daha zor. Esimle beraber yeni bir ise giridik.irkac ay calistik hersey coronadan dolayi zaten zor ve haftada 6 gun calisiyorduk sonra esim arada saka yapiyordu birakicam isi diye. Ben inanmiyordum ve istifayi verdigimde inanicaksin anca dedi. Sonra gercekten birakti bende bazi nedenlerden dolayi birakmak zorunda kaldim.
Sonra esim bana hep gidiyorum ben gelicekmisin diyordu hep. Ben oyle aramizda saka oldu diye dusunerek hayir hayir diyordum cunku hergun soruyordu. Guluyorduk egleniyorduk bende sakadan ote birsey degildi. Isi biraktiginda biraz daha ciddiye almaya basladim ama yani o arada esimin ailesinin yanina gitme plani vardi tatil icin. Dedim gitsin ailesini gorsun geldiginde isi herseyi buluruz cunku ani hep bir sekilde yoluna girdi hersze bugune kadar.
Esim geri donmesine yakin bana ben gelmicem geri dedi. Dunya basima yikildi. Neye ugradigimi anlamadim dedim saka yapiyorsun. Aileme baya 1 hafta falan anlatamadim sanirim veya birkac gunmuydu bilmiyorum sok icinde gunum gecem nasil gecti hatirlamiyorum.
Esim ayrilmak istemiyor, benimde oraya gitmemi istiyor. Orada yasamamizi istiyor ben burda yaslanip burda ölmek istiyorum diyor.
Benim ailem cok inanilmaz cok kizdi cocuk oyuncagimi bu diye ama beni dusunerek ve benim esim oldugu icin birebir birsey soylemediler. Acayip olgun dusunceli kulturlu ama hassas insanlar. Oraya gidip ben gelmicem sen gel demek nedir dediler hakli olarak. Ben hala daha esimi korumaya calistim. Cok uzulduk ailem ben herkes. Esim ve esimin ailesi ise dedigi ne olacak sat herseyi onemli degerli seylerini ailelenin evine koy gel. Yani cok kolaymis gibi cok rahatlar. Esimle normal gorusuyoruz ama ben esimin ailesiyle olaydan bu yana gorusmedim oda benim ailemle.
Ben cok kizdim dedim sen tatil icin gidip nasil ben gelmiyorum diyebilirsin dedim. Ben soyledim diyor ama soylemedi dalga gecer gibi sakalasti ciddi oturulup konusulmadi. Benim fikrim alinmadi. Simdi ben benim annem babam yasli insanlar. Gercekten ilk evlendigimiz zaman olsa bu kadar dusunmezdim. Ama suan annem babam Allah basimizdan eksik etmesin Allah uzun omurler versin yaslilar. Bu corona doneminde ayrica cok coktuler. Ben onlari birakip gitmek istemiyorum ha suan yani bana ihtiyaclari yok herhangibi bir konuda yani oyle birseyden dolayi degil. ama esimsiz bir dunyada dusunmek istemiyorum yani onsuz yasayabilirim ama acikcasi yasamak istemiyorum. Seviyorum yani esimi. Bunu esimede soyledim ve anliyorum aileni birakmak istemeyesini benim ailemde burda ben uzaktan yaslandiklarini izliyordum dedi o yuzden anliyorum seni ve o yuzden gelmek istemezsende anlarim kizmam dedi.
Yani Turkiye ozellikle istanbul gibi biryerde yasamak bana inanilmaz bogucu geliyor. Ben kalabaligi sevmem. Burda sakin duzenli yasiyorum, ailem bruda, burda rahat hersey. Bir yanimda heycanlaniyor cunku Turkiye cok guzel belki cok guzel olur diyorum ama cok korkuyorum ve cok zor olacaginida biliyorum.
Yani ya esimi secicem ailemden uzak kalicam veya ailemi secicem ve esimden ayrilicam. Ben her ikisinide istemiyorum. Hergun sabah aksam agliyorum, aileme belli etmiyorum. Onlara halledicez diyorum. Onlar zamaninda ailelerini birkaip buraya gelmisler ve banada kizim siz mutlu olun bizde mutlu oluruz bizde annemizi babamizi biraktik geldik diyorlar ama cok uzuluyorlar ve bende cok uzuluyorum.
Esim onu sevdigimi biliyor beni suan uzakta olmasina ragmen yalnizda birakmiyor ve oraya gidecegimden emin ama ben gercekten emin degilim. Yanlis karari verip cok pisman olmaktan korkuyorum
Burda kalsam yani ailemleyim, onlari goruyorum ama yine yanliz kalicam sonucta. Allah gecinden versin cok sonrasini dusunuyorum ama ben sonunda yanliz kalicam. Yani suan bile ailem burda evet ama herkesin kendi duzeni vesayresi plani programi var yani ben eve geldigimde ben yanlizim. Yanliz yasicam, herseyle yanliz ugrasicam, ise gidip gelicem vesayre yani bundan ibaret olacak aslinda.
Diger taraftan Turkiyeye gitsem Allah korusun anneme babama birine birsey olsa ben esimi nasil affederim bilmiyorum. Sonra biri yalniz kaldiginda Allah korusun ya dusuncesi bile ama gercekci olmaya calisiyorum ne kadar zor olsada benim gonlum yanliz kalmalarina ya annemin ya babamin yalniz kalmasina gonlum nasil razi gelicek ben orda hayatima nasil devam ederim.
Yani asiri ana kuzusu gibi duruyorum ama inanin boyle sey degil iste annesinin babasinin sozunden cikmayan ayaginin dibinden ayrilmayan bir tip degilim, hergun annemin babamin yaninda degilim veya yani iste kafam olabildigince karisik. Bir yandan evi bosaltmak icin ugrasiyorum diger yandan bir karar verebilmisde degilim. Yani Allahimin gücüne gitmesinde canimi al diye cokcada yalvardim en kotu gunlerimde cunku karar vermek suan bana ölum gibi geliyor. Karar verip ona gore hareket etmem gerekiyor ama karar veremiyorum