- 9 Nisan 2013
- 7.062
- 7.279
- 398
- 34
Nereden başlasam,nasıl anlatsam bilemiyorum.kendi içimde çözemiyorum artık fikir alışverişi yapmaya ihtiyacım var.
24 yaşındayım, 2.5 yıllık mutlu bir evliliğim var.ben 18 yaşındayken annemle babam ayrıldılar.mutsuz bir çocukluk ve ergenlik geçirdim.sebebi babam...eve geç ve içkili gelir çoğu zaman sebepsiz yere annemi döver,bağırır çağırırdı.sürekli aldatırdı annemi ve bunu saklama gereği bile duymazdı.defalarca boşanmanın eşiğine geldiler,aile büyüklerinin baskısıyla hep vazgeçtiler,ta ki babam aşık olana kadar...internette tanıştığı bir bayanla evlenmeye karar verdi babam, henüz annemle evliyken.bu sebepten dolayı boşandılar.şuanda o kadınla evliler,4.5 yaşında bir oğulları var.
Babam çok ters,inatçı bir adamdır.Onlar ayrıldıktan sonra,babamın tehditleriyle görüşmek zorunda kaldık babamla.(kız kardeşim ve ben)bana gelmezseniz sizi öldürürüm,burnunuzdan getiririm,evinizi dağıtırım vs vs vs...tabii korktuğumuz için karşı gelemezdik ona,yaşımızda küçüktü o zamanlar.nafaka vermemek için velayetlerimizi babam aldı.biz annemle yaşıyoduk.tek kuruş desteği olmamıştır.
Neyse biz eşimle evlenmeye karar verdik,yine huzursuzluk çıkarmaya başladı.hem annemin evinde söz yapıldı, hem babamın...ne saçma değil mi???düğünümü burnumdan getirdi.daha neler neler...bunları babamı az çok anlarsınız diye anlatıyorum.
son 4 aydırda görüşmüyorum babamla.sebebi de,kötü bir arabası var onu benim üzerime yapmak istedi ben kabul etmedim.çünkü gırtlağa kadar borca batmış durumda babam.kim bilir arabanın ne kadar borcu var.ne vergi öder,ne ruhsatı tamamdır...aklınca beni dolandıracaktı.epey tartıştık bu olay üzerine ipler koptu.
akşam babamın oğlu(2. eşinden olan oğlu) aramış beni.abla neden gelmiyosun,hasta mısın filan dedi.kıyamadım,onun bir suçu yok sonuçta.babamla yine konuşmadan kapattık telefonu.akşamdan beri içim hiç rahat değil,ben kötü bir evlat mıyım sizce?sevgiden yoksun bıraktı bizi.hiç ilgilenmedi,şefkat göstermedi.baba olamadı.hayırsız evlat mıyım sizce?bu benim en korktuğum şeydir.herkes benden razı olsun isterim.kalp kırmak istemem...sizce aramalı mıyım babamı?gitmeli miyim?siz olsanız ne yaparsınız?
değerli vaktinizi ayırıp okuduğunuz için çok teşekkür ederim.içim rahatladı biraz :)
24 yaşındayım, 2.5 yıllık mutlu bir evliliğim var.ben 18 yaşındayken annemle babam ayrıldılar.mutsuz bir çocukluk ve ergenlik geçirdim.sebebi babam...eve geç ve içkili gelir çoğu zaman sebepsiz yere annemi döver,bağırır çağırırdı.sürekli aldatırdı annemi ve bunu saklama gereği bile duymazdı.defalarca boşanmanın eşiğine geldiler,aile büyüklerinin baskısıyla hep vazgeçtiler,ta ki babam aşık olana kadar...internette tanıştığı bir bayanla evlenmeye karar verdi babam, henüz annemle evliyken.bu sebepten dolayı boşandılar.şuanda o kadınla evliler,4.5 yaşında bir oğulları var.
Babam çok ters,inatçı bir adamdır.Onlar ayrıldıktan sonra,babamın tehditleriyle görüşmek zorunda kaldık babamla.(kız kardeşim ve ben)bana gelmezseniz sizi öldürürüm,burnunuzdan getiririm,evinizi dağıtırım vs vs vs...tabii korktuğumuz için karşı gelemezdik ona,yaşımızda küçüktü o zamanlar.nafaka vermemek için velayetlerimizi babam aldı.biz annemle yaşıyoduk.tek kuruş desteği olmamıştır.
Neyse biz eşimle evlenmeye karar verdik,yine huzursuzluk çıkarmaya başladı.hem annemin evinde söz yapıldı, hem babamın...ne saçma değil mi???düğünümü burnumdan getirdi.daha neler neler...bunları babamı az çok anlarsınız diye anlatıyorum.
son 4 aydırda görüşmüyorum babamla.sebebi de,kötü bir arabası var onu benim üzerime yapmak istedi ben kabul etmedim.çünkü gırtlağa kadar borca batmış durumda babam.kim bilir arabanın ne kadar borcu var.ne vergi öder,ne ruhsatı tamamdır...aklınca beni dolandıracaktı.epey tartıştık bu olay üzerine ipler koptu.
akşam babamın oğlu(2. eşinden olan oğlu) aramış beni.abla neden gelmiyosun,hasta mısın filan dedi.kıyamadım,onun bir suçu yok sonuçta.babamla yine konuşmadan kapattık telefonu.akşamdan beri içim hiç rahat değil,ben kötü bir evlat mıyım sizce?sevgiden yoksun bıraktı bizi.hiç ilgilenmedi,şefkat göstermedi.baba olamadı.hayırsız evlat mıyım sizce?bu benim en korktuğum şeydir.herkes benden razı olsun isterim.kalp kırmak istemem...sizce aramalı mıyım babamı?gitmeli miyim?siz olsanız ne yaparsınız?
değerli vaktinizi ayırıp okuduğunuz için çok teşekkür ederim.içim rahatladı biraz :)
