- Konu Sahibi kadinca_fatma
- #1
klasik bir hikaye... ben 20 yaşındayım .. bir gün arkadaşlarımla müzik dinlemeye gitmiştik sonra orda otururken yanımıza biri geldi arkadaşlarımın arkadaşıymış tanıştık falan.. sonra o sahneye çıkınca anladımki o müzisyenmiş.. ilk gördüğüm an çok etkilenmiştim..sonra daha da konuştuk, gezdik, dertleştik.. birbirimizi çok iyi anladığımızı düşünüyorduk gerçekten onunla aramdaki iletişimi kimseyle kurmamıştıım.. ve onunda ailesiyle ilgili sorunları vardı anlatırdı dinlerdim yorumlardım.. o bana hayatımdaki mükemmel kadın sensn çok anlayışlısın derdi hep..bana şarkılar yazardı söylerdi ve kendmi cok özel hissederdim.. beraber çok eğlenirdik o kdr zaman gecirdik hiç sıkıldığımı hatrlamıyorum.. neyse işte rüya gibiydi hersey.. sonra bir gün geldi içmiş falan ağlıyor dedm noldu diye işte bi kızla beraber olmuş,kız hamileymiş anlayışlı biri olduğumu düşündüğü için bana bu durumu bana rahatça anlatabilmişti bu anlayıslı olmak değil bunu unutmuştu .. beynimden vurulmuşa döndüm.. ağlayan biri değilimdir.. o günde ağlamadım .. ama toparlanamadımda.. sonra tabi hayatından doğal olarak çıkmış oldum.. şimdi o kızla beraberler.. üzerinden aylar geçti onu ayda bir falan görüyorum.. her gördüğümde daha kötü oluyorum.. onun bana söylediği her şarkıyı duyduğumda daha kötü oluyorum.. bu durumu atlatamıyorum.. bana arada mesaj atıyor pişkin pişkin dahada sinirleniyorum ona..hayatıma baska birinide sokmak istemiyorum.20 yasında erkeklerden soğudum.. daha hayatın başındayken.. bir kaç ay önce onu rüyamda gördüğü uyandım nasıl ağlıyorum ilk defa o zaman ağladım sanırım.. babam geldi noldu dedi ağlaya ağlaya anlattım herşeyi.. o da diyor daha çok gençsin hayatına daha kimler çıkacak diye.. ama ben bu kadar mutsuz ve özellikle umutsuzken nasıl mutlu olabilirim? hiç evlenemicek hiç ilişkim olmayacak gibi hissediyorum.. o kadar güvensizimki erkeklere karşı..