Mrb sevgili anneler. Hamileligimin 4. ayında başlayıp doğumuma kadar hatta bebeğim 3 aylik olana kadar ciddi sıkıntılar yaşadım. Bebegimin fl si 3 hafta gerideydi. Kafası da 2 hafta ilerde. Yani arada 5 haftalık bir farkla doğuma kadar ağlayarak geldim. Çünkü doktorlara göre bu bebegimin ya down sendromlu ya da akondroplazili yani cuce olduğunu gösteriyordu. Ayrıntılı ultrasonda burun kemiği göründüğü için bize kalan ihtimal akondroplaziydi. Perinatolog da dahil olmak üzere 5 doktora gittim. Hepsi aynı ihtimali söyledi ve hiç biri dogumumu yapmak istemedi. Cunku yine onlara göre akondroplazili bebeklerin göğüs kafesi dardı ve bebeğim doğduğunda solunum sıkıntısı yaşayabilir hatta hayatini kaybedebilirdi. Bununla yüzleşmek çok ağırdı. Kendim ve benimle birlikte ailem çok kötü günler gecirdik. Doğuma gideceğimi ama bebeğimi kucağıma alamadan evime geleceğim günü düşünüp durdum. Gelelim güzel haberlere. Yenidogan yoğun bakım ünitesi olan bir hastanede dogumum gerçekleşti. Bebeğim solunum sıkıntısı yaşamadı. Evet ilk bakışta bacak boyu kısa gibiydi ama yine de drlar kesin bir şey söyleyemediler. 7 günlükken tibbi genetik uzmanina götürdük. Takip önerdi ve 3. ayına randevu verdi. O 3 ayı ben yine bebegimin akondroplazili oldugunu düşünerek geçirdim. Onun için sosyal olmanın ne kadar zor olabileceğini düşündüm. Boy uzatma ameliyatlarini araştırdım. Akondroplazili bebegi olan anneler bulup takibe aldim(belki bebegim icin iyi olabilecek bişeyler öğrenirim diye). Neyse gelelim 3. Ay kontrolüne. Tıbbi genetik uzmanı bebeğiniz akondroplazili değil! dedi. Rüya gibi. Her şey normal. Bebeğimin aylik boy kilo ve bas çevresi takipleri normal sınırlardaydı. Akondroplazili olsaymış boyu persentilde %3'ün de altinda olurmuş. O anki mutlulugumun tarifi yok. Demem o ki drlar ne derse desin lütfen bu anlarinizin tadını çıkarın. Hepsi sadece bir ihtimal olarak kalacak. Ve siz gecirdiginiz o kötü günler için pişman olacaksiniz. Unutmadan bol bol dua edin. Insallah bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız.