Sıkıntı, stres hangi kuruma gitseniz var doğru yani burda olmasam düz memur olsam yine sıkıntılar, dertler bitmeyecekti, bu sefer ordayken de aa keşke akademide mi olsaydım ben araştırmayı seviyodum dicektim.
Ben veteriner hekimiyim ve klinik bilimlerde doktoramı aldım, dahiliye uzmanlık alanım.
Burdan istifa etsem kendi işimi kurma imkanım da var, yarın öbür gün bi sebepten yolumu akademiyle ayırmaya karar verirsem işsiz kalmam bunu biliyorum.
Ama bu yolun sonuna doğru ilerledikçe kalbimden geçenin bu işi burada bu şekilde yapmak olup olmadığına dair sualler ve sorgularla dolu bir halet-i ruhiyeye büründüm. Çünkü gelişemiyorum, olduğum yerdeyim ve bi süre sonra da hep böyle olacak.
Mobbing, baskı, hatta ve hatta ülkenin doğusunda bir ilde olmamdan ve buraya batıdan gelmiş olmamdan mütevellit sözlü ve fiziki olmasa da hissettirilen sen farklısın bizden değilsin durumu ile de karşı karşıyayım. Bu da yıpratıyor ve her şeyi bırakasım geliyor. Bi yandan da diyorum ki e bırakıp gittin nolacak, “hahaha bak geldi ve yapamadı, biz zaten istemiyoduk onu, bak işte biz bişey yapmadık gitmesi için kendi isteğiyle gitti” dedirteceğim. Sonra diyorum ki ya ağaç değilsin doçent ve profesör olup mutsuz ve şevksiz olduktan sonra ne anlamı var bu işin? Di mi ama?
Çalıştığım yerde imkanlar çok kötü, gelişemiyoruz, yeni bir yöntem, yeni bir metot yok gelişmek için, ödenek kısıtlı veriliyor, e ben burda yükselsem nolacak, burdakiler gibi bişey bilmez kendini tekrar eder halde olmaktansa git kendi işin için çalış çabala diyorum. En azından kendine yorulursun, milletin angaryasıyla uğraşmazsın. Onun ders ücreti, bunun projesi, şunun araştırması, e ben peki? Ben kendime ne zaman yapacağım? Doçent olduktan sonra mı? Ne anladım bu işten.
Bilmiyorum.
Fazlaca arafta kaldığım vakitlere esirim şuan. hakkımızda hayırlısı.
ama siz üzülmeyin Allah daha güzel kapılar açsın inşallah. Yok bırakmam ama şu doktorayı bitireyim birkaç yıl ara verecegim doçentlik kaçmıyor ya.
yani yapsak daha az yorulurz inan. Ben de yl yi yeni bitirdim çalışıyor olunca zor oldu doktora nasip ama aynı süreçlerden geçtim ben de yl de.. aylarca nerden başlasam nasıl başlasam diye diye içimde bi sıkıntı, omzumda o yükle işe gittim, hobilerimle ilgilendim, dizi izledim vs. Ama tad alabildin mi desen? Yani vasat..
son 4 ay kala bi gqza geldim vitesi artırdım da bitti nihayet, sonra şunu dedim ama böyle gecemi gündümüze katmama, içimde bu sıkıntıyla aylar geçirmeme gerek yokmuş. Zamanında başlasam düzenli ve programlı ilerlesem(her gün 2-3 saat gibi) bir yılda hiç strese girmeden bitermiş. Bunu bilmek sizde işe yarar mı motive eder mi bilmem ama
çünkü insan çoğu zaman biliyor bilmesine de iş icraata gelince sonuç yok. Bide çevreme baktım o ara, bunu yapmak isteyip imkanı olmayan onca akranımız var, ayrıcalık farkındasındır hele doktora. Sana getirisi de çok olacakmış aslında motive olman kısmen kolay gibi ama bu sıkışmışlık hissini de biliyorum. Bir yerden başlasan, tünelin ucundaki o ışığı görsen devamı gelir bence, başarılar 
Bölümümü seviyorum, inşallah yapabilirim evet özelde yok gibi bir şey kendi danışman hocamla iletişim noktasında zorlanıyorum o yüzden danışman değişikliği talebinde bulundum . Ancak dersini aldığım başka bir hoca kendisi konuştu benimle ne çalışacaksın , yaptığın çalışmalardan şu alanlara daha yatkın duruyorsun vs şeklinde. Bir de bu işi yapabilirsin uygun vasıfları taşıyorsun diyince daha da bir umutlandım işin doğrusu
bunu pek dillendirmek istemiyorum ancak düzenli ve sağlıklı bir iş olmadığında maddi kaygılar maalesef bu sürece ayrılan zamanı baltalıyor. Kadronun olmaması veya olana da girebilmek için net belirli bir zaman diliminin olmaması ya da girememek vs de ayrı yoruyor . Umuyorum ki bana da tez zamanda hayırlı kapılar açılsın