- 26 Aralık 2017
- 1.564
- 2.901
- 53
- Konu Sahibi CalmBeforeTheStorm
- #1
Offf kızlar
O kadar bunaldım ki. Hayattan, yaşamaktan yoruldum. Mutsuzluktan hücrelerim yoruldu.
Her gün rutin sabah koşa koşa çocuğu hazırlarım. Kendim de aynı şekilde koştur koştur giyin makyaj yap. Çocuğun montuna kadar ben giydiririm, eşimin kucağına veririm , eşim bırakıyor annemlere. Sonra koşa koşa işe giderim.
Akşam eve gelirim. üstümü bile değiştiremeden yemek yaparım. Oğlum dur, aç ağzını biraz daha ye, dökme annecim bla bla. Sonra masayı toplarım. Şöyle bi ortalığı süpürürüm. Tüm bunlar olur biter eşim karnını doyurur çıkar gider. Sonra çay demlerim kendime, hiçbi zaman sıcak içemediğim o çayı inatla demlerim.
Oğlumla oyun oynarız, gün içinde en sevdiğim Şey. Sonra kuzumu uyuturum. Kendime bi çay koyarım. Eşim gelir sonra aklıma. Evliliğim. Hayatım. Ailem. Düşünürken yine çayım soğur. Eşimi seviyor muyum demiştim ya size;
Şunu farkediyorum derdim başka erkekler gibi olmaması fakan değil. O erkeklerin de m.l olduğunun zaten farkındayım. Derdim eskisi gibi olmayışımız. Nasıl yıprandım acaba ben dedim. Hamileyken yazdığım günlüğümü çıkardım bazanın altından. Tek tek okudum. Bazen o kadar ağlamışım ki mürekkepler dağılmış sayfada. Eşimi ne kadar sevdiğimi ama onun beni nasıl yıprattığını yazmışım sayfalarca. Oğluma sormuşum, geçecek mi? Diye. Daha doğmamış miniğimden medet ummuşum. Geçmedi nitekim aksine her şey daha da kötü oldu. Geçecek mi kızlar?
Keşke her şey eskisi gibi olsa. Keşke eşimi o kadar çok sevsem hala. Keşke bana onca şeyi yaşatmasaydı. Keşke ailesi bu kadar umursamaz olmasaydı....
Boşanmak istiyor muyum? Bilmşyorum. Eşime kıyamıyorum işte. Nasıl bi alışkanlık bu ya da nasıl bi delilik?
Her akşam biraz ağlayıp sonra uyuyorum. İyiki Kk var diyorum. Buraya girip bir şeylere kafa yorduğumda sıkıntılarıma odaklanmıyorum en azından.
Sayfa 11 iyi kötü bi güncelleme var ..
O kadar bunaldım ki. Hayattan, yaşamaktan yoruldum. Mutsuzluktan hücrelerim yoruldu.
Her gün rutin sabah koşa koşa çocuğu hazırlarım. Kendim de aynı şekilde koştur koştur giyin makyaj yap. Çocuğun montuna kadar ben giydiririm, eşimin kucağına veririm , eşim bırakıyor annemlere. Sonra koşa koşa işe giderim.
Akşam eve gelirim. üstümü bile değiştiremeden yemek yaparım. Oğlum dur, aç ağzını biraz daha ye, dökme annecim bla bla. Sonra masayı toplarım. Şöyle bi ortalığı süpürürüm. Tüm bunlar olur biter eşim karnını doyurur çıkar gider. Sonra çay demlerim kendime, hiçbi zaman sıcak içemediğim o çayı inatla demlerim.
Oğlumla oyun oynarız, gün içinde en sevdiğim Şey. Sonra kuzumu uyuturum. Kendime bi çay koyarım. Eşim gelir sonra aklıma. Evliliğim. Hayatım. Ailem. Düşünürken yine çayım soğur. Eşimi seviyor muyum demiştim ya size;
Şunu farkediyorum derdim başka erkekler gibi olmaması fakan değil. O erkeklerin de m.l olduğunun zaten farkındayım. Derdim eskisi gibi olmayışımız. Nasıl yıprandım acaba ben dedim. Hamileyken yazdığım günlüğümü çıkardım bazanın altından. Tek tek okudum. Bazen o kadar ağlamışım ki mürekkepler dağılmış sayfada. Eşimi ne kadar sevdiğimi ama onun beni nasıl yıprattığını yazmışım sayfalarca. Oğluma sormuşum, geçecek mi? Diye. Daha doğmamış miniğimden medet ummuşum. Geçmedi nitekim aksine her şey daha da kötü oldu. Geçecek mi kızlar?
Keşke her şey eskisi gibi olsa. Keşke eşimi o kadar çok sevsem hala. Keşke bana onca şeyi yaşatmasaydı. Keşke ailesi bu kadar umursamaz olmasaydı....
Boşanmak istiyor muyum? Bilmşyorum. Eşime kıyamıyorum işte. Nasıl bi alışkanlık bu ya da nasıl bi delilik?
Her akşam biraz ağlayıp sonra uyuyorum. İyiki Kk var diyorum. Buraya girip bir şeylere kafa yorduğumda sıkıntılarıma odaklanmıyorum en azından.
Sayfa 11 iyi kötü bi güncelleme var ..
Son düzenleme:
