Daha önce ki konumdan hatırlayanlar vardır belki. Ayrılalı tam 7 ay oldu. Beni bırakıp başkasıyla nişanlandı diye konular açmıştım. Ben onu unuttum sevmiyorum da istemiyorum da. Ama yarım kalmışlık mı, başkasına gitmesi zoruma gittiğinden mi bilmiyorum en mutlu anımda gülerken aklıma geliyor bi anda o ortamdan uzaklaşıyorum bi anda başkalaşıyorum o kızla kendimi kıyaslıyorum. Tekrardan stalka başlıyorum ailelerine kadar birbirlerini takibe aldıklarını görüyorum. Ayrılırken Beni umursamayarak konuştuğu laflar, birini bulduğu için rahat rahat beni elinin tersiyle itmesi bunlar içime saplanıyor sanki. Sonra unutuyorum belki bir ay aklıma bile gelmiyor bişeyler tekrardan hatırlatıyor ve acısı içime oturuyor yine. Bu döngü hep böyle devam ediyor. Bu süreçte kimseyle konuşmadım hayatıma kimseyi almadım(sınavım olduğu için). Hayatım boyunca yaptığı bu kazık içimde hep böyle kalacak mı. Bende öyleydim ama araya yıllar geçince unuttum diyen var mı? Yarım kalan şeyi beyin sürekli tamamlamaya çalışırmış
geçecek ama izi kalacak dedikleri şey bu mu oluyor.
yalnız olmadığımı anlıyorum ve geçeceğine inanıyorum sizler böyle yazınca 
bende yeni dinledim. İnanıyorum geçecek ve geçtiğinde buraya yazacağım ki benimle aynı şeyleri yaşamış ve yaşayacak olanlara umut olsun 
