Geçmişe özlem, şu an yaşadığım şehre adapte olamamak...

Orada yaşadığınız güzel anıları Muş ile bağdaştırmışsınız. Ama maalesef oradaki herkes kısa zaman dobra tayin isteyip gider aynı siz gibi. Kişiler, ortamlar hep değişkendir. Ben de doğudan ve İstanbul’ dam sonra küçük bir şehre geldim ve ben de aynı siz gibi eski günlerimi özlüyorum. Ama bu yakan tarzına da adapte olmak gerekiyor.
 
Merhaba,ben sizi cok iyi anliyorum ben de cok sehir degistirdim ve suan kendi memleketimde olmama ragmen pismanlik duyuyorum gecmise özlem duyuyorum.Hicbir zaman cok sosyal biri olamadim ama cok sehir degistirince sosyal cevre pek olmuyor sanirim bundan kaynakli yalnizlik sebebiyle gecmise ozlem oluyor.Enazindan benim durumum boyle.
 
Burası Muş'tur yolu yokuştur, giden gelmiyor acep ne iştir😁 konu sahibi ben de sizin duygularınızı anladım, o geçmişteki güzel günlerinizi yaşadığınız için hayata şükran duyun❤️ Çok şükür ne güzel şeyler yaşadık diye şansınız adına mutlu olmaya çalışın. Eşinizle de bunu paylaşın daha da güzellerini dileyin
 
Siz hakim-savcı mısınız yoksa karı koca? Onların görev yerleri çok hızlı değişiyor ama en azından maaşınız çok güzel, tabii sosyalleşme açısından rahat bir meslek grubu değil belki o yüzden sıkıntı yaşadınız yeni yerinizde
 
Karalahana yıllar geçiyor ama sen hiç değişmiyorsun anlaşılan.
Karı koca bir aradasınız, çocuğunuz da var. Eski günleri konuşup karşılıklı ağlamak sabun, deterjan koklamak falan, ne yaşıyorsunuz böyle?
Komik desen komik değil, ciddiye alınacak bir konu hiç değil.
 
Karalahana yıllar geçiyor ama sen hiç değişmiyorsun anlaşılan.
Karı koca bir aradasınız, çocuğunuz da var. Eski günleri konuşup karşılıklı ağlamak sabun, deterjan koklamak falan, ne yaşıyorsunuz böyle?
Komik desen komik değil, ciddiye alınacak bir konu hiç değil.
İlginç bir karı koca. Ağlaşıyorlarmış falan canlandırıyorum gözümde , bi gülme geliyor.
 
Eşinizle karşılıklı aglamaniz falan bilmiyorum ikiniz de destek alsanız çünkü gerçekten normal değil birbirinizin enerjisini iyice düşünüyorsunuz . Bulunduğunuz yerde arkadaş olmazsa ikiniz planlar yapın Akdeniz demişsiniz çevreyi gezin tatillerde . Çocuk da var zaten gün içerisinde zaman çok hızlı gecer
 
Karalahana yıllar geçiyor ama sen hiç değişmiyorsun anlaşılan.
Karı koca bir aradasınız, çocuğunuz da var. Eski günleri konuşup karşılıklı ağlamak sabun, deterjan koklamak falan, ne yaşıyorsunuz böyle?
Komik desen komik değil, ciddiye alınacak bir konu hiç değil.
Gulmem gecmisti, sabun deterjan koklama diyince gene geldiler bana 🤣
 
Merhaba sevgili kk üyeleri. Son zamanlarda sürekli geçmişe özlem duymaya başladım, işe ilk başladığım yerdeki anılarım aklıma geldi, sonra ikinci görev yerimiz ve dostluklarımız. Muş'un çok küçük bir ilçesinde görev yapmıştık ve o kısıtlı imkanlarla bile bir sürü güzel şey yapmıştık, arkadaşlıklarımız çok iyiydi maşaallah. Sonrasında ise rotasyona tabii meslek sahibi olduğumuz için 3-5 senede bir yer değiştirdik tabii yeni gideceğimiz yeri kendimiz seçtik. Ama buna rağmen koca bir hayal kırıklığı yaşadık ve şu an bulunduğumuz şehre bir türlü alışamadık... 2 senedir buradayız. Hem pandemiye denk geldi hem doğum yaptım bir de çok ani gelişti tayin işlerimiz vs derken eşimle sürekli geçmişi yad eder olduk. Bazen öylesine bunalıyoruz ki oturup karşılıklı ağlıyoruz resmen... Şu an bulunduğumuz ilde her türlü imkan var ama manevi olarak bizi tatmin etmiyor. Memleketlerden uzaktayız Muş'tayken de aynı şekilde uzaktık ama hiç özlem duymazdık memleketlerimize... Şu an tatil olsa da gitsek, bayram gelse de gitsek modundayız. Çok Şükür burada da kalıcı değiliz ama ben dertleşmek istedim... Sürekli eski görev yerimizdeki resimlerimize bakıyoruz, hatta o zaman giydiğimiz kıyafetlere vs... Koku hafızası denilen bırak şey var ya mesela orada kullandığımız sabun, deterjan vs bunları alıyoruz falan :) Meslek gereği memleketlerimizde görev yapmıyoruz maalesef. Bunu ilk başta çok kafaya takmıyorduk ama pandemiden sonra öyle bunaldık ki keşke memleketimize gitsek moduna girdik. Her gidiş gelişimizde depresyona girer olduk. (Bebeğim henüz küçük bu anlattıklarım bebekten öncesini de kapsıyor) :)
Ben de eskileri çok özlüyorum hayatımın en şahane 4 yılını memleketim olmayan karadenizin bir ilinde geçirdim , şimdi yine memleketim olmayan doğunun bir ilindeyim tam 7 senedir ama hiç rahat ve huzurlu bir 7 yıl olmadı, bu halimize de şükür ama insan özlüyor işte, bir de aile de kayıplar olunca daha da bu hayattan tat alamaz oldum , şuan sadece yaşıyoruz işte.. Geçmişi özlemek hobim oldu artık ama yapacak bişey yok..
 
Merhaba sevgili kk üyeleri. Son zamanlarda sürekli geçmişe özlem duymaya başladım, işe ilk başladığım yerdeki anılarım aklıma geldi, sonra ikinci görev yerimiz ve dostluklarımız. Muş'un çok küçük bir ilçesinde görev yapmıştık ve o kısıtlı imkanlarla bile bir sürü güzel şey yapmıştık, arkadaşlıklarımız çok iyiydi maşaallah. Sonrasında ise rotasyona tabii meslek sahibi olduğumuz için 3-5 senede bir yer değiştirdik tabii yeni gideceğimiz yeri kendimiz seçtik. Ama buna rağmen koca bir hayal kırıklığı yaşadık ve şu an bulunduğumuz şehre bir türlü alışamadık... 2 senedir buradayız. Hem pandemiye denk geldi hem doğum yaptım bir de çok ani gelişti tayin işlerimiz vs derken eşimle sürekli geçmişi yad eder olduk. Bazen öylesine bunalıyoruz ki oturup karşılıklı ağlıyoruz resmen... Şu an bulunduğumuz ilde her türlü imkan var ama manevi olarak bizi tatmin etmiyor. Memleketlerden uzaktayız Muş'tayken de aynı şekilde uzaktık ama hiç özlem duymazdık memleketlerimize... Şu an tatil olsa da gitsek, bayram gelse de gitsek modundayız. Çok Şükür burada da kalıcı değiliz ama ben dertleşmek istedim... Sürekli eski görev yerimizdeki resimlerimize bakıyoruz, hatta o zaman giydiğimiz kıyafetlere vs... Koku hafızası denilen bırak şey var ya mesela orada kullandığımız sabun, deterjan vs bunları alıyoruz falan :) Meslek gereği memleketlerimizde görev yapmıyoruz maalesef. Bunu ilk başta çok kafaya takmıyorduk ama pandemiden sonra öyle bunaldık ki keşke memleketimize gitsek moduna girdik. Her gidiş gelişimizde depresyona girer olduk. (Bebeğim henüz küçük bu anlattıklarım bebekten öncesini de kapsıyor) :)
Şehir değişiklikleri her zaman yıpratıcıdır. Asıl özlediğiniz de şehir değil oradaki dostluklar ve samimiyettir. Biz güneydoğuda bir sınır ilçesinde yaşadık 6 yıl, sonra batıda bir sahil şehrine hem de benim memleketim olan yere tayin olduk. Çok mutlu olmamız gerekirken şoka girdik çünkü dostlarımızı özlemiştik, burada arkadaş edinene kadar da çok bocaladık. Heldiğimizde oğlum küçüktü ve kızıma hamileydim, bunlar bizi daha da zorladı çünkü onlar da insana ihtiyaç duyuyordu. Komşulardan iş arkadaşlarından çevre oluşturmaya çalışın, zamanla burada da mutlu olursunuz emin olun. Lojman şansınız varsa kullanın, lojman ilişkileri daha sıcak ve tatmin edici oluyor
 
Benzer şeyleri yaşadım geçen yıl..hiç kimsemizin olmadığı bir şehirde pandemi sürecinde boş sokaklarda kreşten ,doktora İnternet yorumlarına bakarak bulduk..tüm anılarımız diğer görev yaptığımız yere ait olduğu için kızımla kahvaltı masasında 2 sene önceki okulunu,arkadaşlarını konuşuyorduk..dersleri uzaktan olduğu için çocuk geçmişte yaşıyor gibiydi.Cep telefonuma 4/5 sene öncenin fotoğrafı düşüyordu önce mutluluk sonra hüzün alıyordu yerini..ben nisan ayında kar yağması nedeniyle paltoyla işe gittiğim gün eski iş arkadaşlarım mini elbiseleri ile instagramdan fotoğraf atıyorlardı😭 keşke gelmeseydim çocuklarla orada kalıp düzen oluştursaydım bile diyip pişman olduğum günler oldu 🤷‍♀️Şimdi iyiki o şehirde yaşamış hayatımızın o dönemini çok güzel geçirmişiz hiç deneyimlememiş de olabilirdik diyorum.Allah sağlık versin size ve eşize ..bence el ele verince bir şekilde o melankolik ruh halinden daha rahat çıkacaksınız
 
Mutluluk insanın içinde bir şehirde veya ordaki insanlarda değil. Yalnız değilsin eşin yanında orada mutlu olup güzel anılar biriktirmek yerine oturup karşılıklı ağlamak nedir?
 
Pandemi ve bebegin olmasindandir gecmise bu kadar ozlem duymak dicem de beraber aglasmalar koklasmalar sabunlar filan siz de pek normal degilsiniz sanirim. Bi destek mi alsaniz?
 
Back
X