Benim de hatalarım var, benim de yanlışlarım,yapmamam gereken davranışlarım vardı..
Onu başta sevmiyordum,ondan dolayı kötü davrandığım oldu.. bundan dolayı çok pişman olduğum noktalar var mesela..
Ben de sütten çıkma ak kaşık değilim, hani kendimi şöyleyim ,böyleyim diye pofpoflamam.. benim de çok hatalarım oldu.. bana evlilik sonrası ikimizin de hayatını büyük ölçüde etkileyecek kararını okul okumak istediğini başta söylemedi mesela..
Bu çok ufak görünen ama aslında büyük problem,beni ilk hiçe sayışı burda başladı..
Beni ikinci plana attı, benim isteklerimi düşüncelerimi, beklentilerimi ,bu beni içten içe hep doldurdu,ve bu dönemlerde benden hep anlayış bekledi..
Mesela son zamanlarda bana diyordu ki en ufak bir münakaşada “beni rahat bırak,sabah işime gideyim,sonra da def olup okuluma gideyim” ..
Yani Benimle ilgili bir planı yok hayatında..
Ve de bu dönemde çocuktur,kıyafettir, son zamanda ev meselesi hep bir kriz ortamı yarattı dönem dönem..
Ve kendisiyle oturulup hiçbir şey konuşulmuyor,ben insan gibi karşılıklı oturup problemleri aşmaya hasret kaldım..
Bağırıp,çağırıp,sağa sola rezil edip kalktı gitti her defasında.. sırf kendi isteklerimi,beklentilerimi söylediğim için..
İşte böyle..
