- 23 Kasım 2019
- 1.124
- 1.699
- 83
Merhaba arkadaşlar
Uzun süredir kimseye bahsetmediğim bir şeyi sizinle paylaşmak istiyorum doldum taştım çünkü.
23 yaşındayım, öğretmenim. Geçen yıl kpssden umut verici puan aldım yani çalışsam olur puanıydı. O yüzden bu sene de kpss dershanesine yazıldım ona gidiyorum. 1 yıl önce de 1 yıllık ciddi düşündüğüm erkek arkadaşımla ayrıldım.
Sorun şu ki benim geleceğe dair umudum hayalim yok. Mesela hayatıma artık birinin gireceği, benim de bu konuda mutlu olacağım ihtimali bana o kadar uzak geliyor ki. Çirkin miyim diye aynaya bakıyorum tamam güzel de değilim kabul ama güzel boyum bosum var. Demek ki beceremiyorum karşı cinsle iletişimi diyorum. Mesela bebekleri seviyorum, çocuklara bayılırım. Ama benim de anne olacağım düşüncesi bana çok çok uzak geliyor. Sanki anne olamazmışım çünkü hayatıma kimse girmezmiş gibi. Veya atamamaz, başaramaz gibi hissediyorum. Halbuki soruları vs yapabiliyorum ama olmazmış sınavda yapamayacakmışım gibi. Hayal kuramıyorum beynim engelliyor.
Güzel günler göreceğime inanmıyorum. Hani meşhur bi söz var ya: Kötü günler geride kaldı şimdi sıra daha kötülerinde diye. Hah onun gibi aynı. Sebepsiz yere mutsuzum ve ilerde daha da mutsuz olurum gibi. İlerde mutlu değil mutsuz olacağımı tahmin ediyorum arkadaşlar bu normal mi? Cevaplarınız için çok teşekkür ederim
Uzun süredir kimseye bahsetmediğim bir şeyi sizinle paylaşmak istiyorum doldum taştım çünkü.
23 yaşındayım, öğretmenim. Geçen yıl kpssden umut verici puan aldım yani çalışsam olur puanıydı. O yüzden bu sene de kpss dershanesine yazıldım ona gidiyorum. 1 yıl önce de 1 yıllık ciddi düşündüğüm erkek arkadaşımla ayrıldım.
Sorun şu ki benim geleceğe dair umudum hayalim yok. Mesela hayatıma artık birinin gireceği, benim de bu konuda mutlu olacağım ihtimali bana o kadar uzak geliyor ki. Çirkin miyim diye aynaya bakıyorum tamam güzel de değilim kabul ama güzel boyum bosum var. Demek ki beceremiyorum karşı cinsle iletişimi diyorum. Mesela bebekleri seviyorum, çocuklara bayılırım. Ama benim de anne olacağım düşüncesi bana çok çok uzak geliyor. Sanki anne olamazmışım çünkü hayatıma kimse girmezmiş gibi. Veya atamamaz, başaramaz gibi hissediyorum. Halbuki soruları vs yapabiliyorum ama olmazmış sınavda yapamayacakmışım gibi. Hayal kuramıyorum beynim engelliyor.
Güzel günler göreceğime inanmıyorum. Hani meşhur bi söz var ya: Kötü günler geride kaldı şimdi sıra daha kötülerinde diye. Hah onun gibi aynı. Sebepsiz yere mutsuzum ve ilerde daha da mutsuz olurum gibi. İlerde mutlu değil mutsuz olacağımı tahmin ediyorum arkadaşlar bu normal mi? Cevaplarınız için çok teşekkür ederim
Son düzenleme:
