Hayat beni korkutuyor..2.cocugunu bekleyen biri olarak sanki bu dunyaya cocuk getirerek kotuluk yaptigimi dusunur oldum..hayat sartlari o kadar agir kii..orta direk bi aileyiz..ama artik sartlar hepimizi fakirlestirdi..iyiye gider mi diye dusunuyorum ama hergun kotu haberlerden moralim iyice bozuluyor..huzursuz korkuyla yasamak can sıkıcı..belki hamilelik psikolojisi bilmiyorum ama bu aralar hep bi kotumserim..sanki eski gunlerimizdeki gibi guzel gunler beklemiyor bizi bilhassa cocuklarimizi gibi...doktora gozukun demeyin Allaha sukur bi sorunum yok ama bu dusunceler kafami yoruyor..zaten beklenmedik bi hamilelik yasiyorum ve tadini cikaramiyorum..umarim cocuklarimizin yuzu hurmetine duzelir hersey..ulkemizden gider siginmacilar..en cokta onlar icimi korkutan..ben cocugumu kendimden sakinirken onlarin kotulestirdigi ortamda yasamasi...korkularim buyuk iste..umarim iyi bi hayatlari olur tum cocuklarin..