- 4 Ocak 2011
- 1.399
- 24
- 34
-
- Konu Sahibi pelintoprak
- #1
canım ama öyledir. bana kalk yap demez kimse. ama nereye gitsem yemek,sofra, çay, bulaşık ben yaparım. şimdi kayınvalideme gittiğimde ben kenarda duramam yani içime sinmez. anaanneme de gitsem .... görümceme gitsem gene öyle. eşimin teyzesi, halası.... koca kadınlar mı yapacak içime sinmez. benim küçük görümcem benden 3-4 yaş büyük. bekardı ozaman, ben de yeni evliyim. eşimin halasına gittik. görümcem oturur hizmet bekler. ben yapamam kalkar ne varsa yaparım. ama şimdi halası mutfakta genç kız oturmuş çayını ayağına bekliyor. inan göze batıyor. bizim adetlerimizde tuhaf. anneme de iş yaptırmam ki ben. ama emin ol, bu bana her zaman artı getirir.
hep söylerim işten kimse birşey kaybetmez. saygı getirir. ben her yerde yaşıtım da olsa en aızndan kendi bulaşığmı kaldırır yıkarım ya da makineye dizerim. bunu da hiç hizmetçilik olarak görmedim. gocunmadım da. yapmasam da eşim kalk yap hayatta demez. hatta yoruluyorsun der. olsun derim.
ama şu da var, diyelim bize misafir geldi. ben misafire iş yaptırmam. sevmem. kendim yaparım. ama eşim de muhakkak sofra kurmama kaldırmama yardım eder ki. etsin diye de beklemem.
çalışan bir bayanım
gittiğim yerde oturmam
hele hele benden yaşça çok büyük, anane vs gibi kişilerse
bunun afrasını da yapmam
siz anladığım kadarıyla ev hanımısınız
yıkadığınız da hep topu bir bulaşık
çok enteresan bu kendine "hizmetçi" yakıştırmasını yapmanız..
siz hizmetçi oluyorsanız, biz hem evde hem işte hem misafirlikte çalışan kadınlar olarak prangalı köle oluyoruz heralde[/QUOT
gittiğim yerde ben oturayım onlar yapsın gibi bir niyetim yok. ben çaışıyordum o zamanda akşamları gittiğimde hiç oturmuyodum bunlar normal şeyler şikayetçi değilim. tek şikayetim evde genç kuzeni varken bile ben yapmam için gözümün içine bakmalrı. benim ocuğum yok diye hep diyolarki kuzenine '' deniz sen otur bebeğin var onunla ilgilen cemreefem yapsın'' diyolar ben buna bozuluyorum gittiğim her evin hizmetçisi olıyorum hep. onlar muhabbet sohbet ederken ben mutfakta işlerini yapıyorum
gittiğim yerde ben oturayım onlar yapsın gibi bir niyetim yok. ben çaışıyordum o zamanda akşamları gittiğimde hiç oturmuyodum bunlar normal şeyler şikayetçi değilim. tek şikayetim evde genç kuzeni varken bile ben yapmam için gözümün içine bakmalrı. benim ocuğum yok diye hep diyolarki kuzenine '' deniz sen otur bebeğin var onunla ilgilen cemreefem yapsın'' diyolar ben buna bozuluyorum gittiğim her evin hizmetçisi olıyorum hep. onlar muhabbet sohbet ederken ben mutfakta işlerini yapıyorum
ben de yardım etmekten asla gocunmam.
eşimin memleketine gittiğimizde elim sudan çıkmaz.
hiçbir zaman da bunu hizmetçilik olarak görmedim.
ben öğretmenim. okulum tüm gün. kayınvalidemlerle ayrı şehirde oturuyoruz
yarı yıl tatilinde eşimin memleketine gittik.o zaman
gece 2 ye kadar bitirmem gereken evraklarımı bitirmiştim.
sabahta erken kalkıp okula gitmiştim. sınıfım çok zor bir sınıf. 35 öğrencim var.bunların içinde
1tane yüzde 80 özürlü öğrencim ve 4 tane de zeka geriliği olan öğrencim var.
çok yoruluyorum eve geliyorum hiç halim kalmıyor.
neyse eve geldim valiz hazırladım ve yola çıktık.
kayınvalidem yemekleri yapmış masayı hazırlamış. gider gitmez yemek yedik.
bulaşıkları yıkadım. sonra eşimin dayısı ve ailesi geldi. yengem benden 3 yaş büyük ve ev hanımı.
çayı içtik, ben bulaşıkları yıkamaya başladım. yengemde beraber yıkıyalım diye yanıma geldi.
kayınvalidemde onun hemen arkasından sen bırak dertsiz yıkasın sen bütün gün 2 çocukla yoruluyorsun
hem senin ellerin üşür dedi. ne kadar üzüldüm anlatamam.
bu olayı yaşadıktan sonra ben neyim diye düşündüm doğrusu.hizmetçi mi gelin mi?
dertsiz, canım o onun ayıbı. boşver. sen Allah rızası için yapıyorsun. Zaten hep şunu derim ben, milletin bana hakkı geçeceğine biraz yorulayım biraz param gitsin ama benim hakkım geçsin.
bak benim görümcem doğum yaptı, işsizim ben. vaktim var diye gittim yanına. hastanede de kaldım evinde de. eşim ise özlerim o kadar kalma dedi. ben dedim ya yazık kıza bir bebek bir büyük çocuk, kayınvaidem de geldi ama grip olmuş yatıyor. neyse helali hoş olsun, bebeğe de baktım, görümceme de, kayınvalideme de... bir bardak makienye yerleştirmedi kimse. yemek bulaşık çay ... gelen giden de bitmiyor onların hizmeti... meğer ben hamileymişim o zaman. kanamam oldu. düşük riskim var. telefonda kayınvalideme söylediğimde "anne yoruldum ya orada bilmiyordum da hamile olduğumu ondan kanamam oldu sanırım" diye bana dediği "aman ne yoruldun"... ama kendisi hala der ki "ayy çok yoruldum kızımda" ben oradayken hasta yattı. sonra geldi 1hafta bende kaldı kızı yalnız bıraktı... neyse yani... Allah rızası için yapıyoruz. takdir etmeyi bilmeyenin kendi ayıbı.
işte tamda demek istediğimi çok iyi anlamışsınız teşekkür ederim. ben demeiyorumki hiç bişey yapamayım . eşimin kuzeniyle genelde hep aynı ortamlardayız aile içinde vs. benim çok istememe rağmen bazı nedenlerden dolayı hala çocuğum yok. konudada bahsettiğim akşam yemeğinden sonra çayları dağıttım. ikincileride tazeledim. en sonunda tam oturdum çayımı aldım ki kuzeni deniz kayınvalideme dönerek bardağını ver çayını doldurayım dedi. kayınvalidemde aslında çok iyi bir kadındır ama bardağını bana uzatarak dediki deniz senin bebeğin var yoruluyosun cemrefem doldursun dedi. kalktım çayını tazeledim . o kadar üzülmüştüm ki ağlayacaktım nerdeyse belki hiç bir zaman çocuğum olmayacak bu durumda kendimden 7 yaş küçük kızın bebeği var diye her işlerini ben mi yapıcam çok güzüme gitmişti. demek istediğim birlikte yapmamız en doğrusu ama onlar bana yaptırıyolar