eşimin ailesi şehir dışında oturyolar burda sadece dayı teyze anneanne vs. var. benim sorunum şu ki; ne zaman dayısına teyzesine anneannesine gitsek hep hizmet eden ben oluyorumaslında onlardada genç kız yok hep iş bana düşüyor. dayısının kızı var benden küçük evli bebeği var diye hep bahanesi var :44: ya çok bunaldım artık en son gittiğimde akşam yemeği yenecek ben teyzesiyle hazırladım sonra yedik filan k.validem de vardı. herkes kalktı sofradan tv nin karşısına geçti yayıldı ben topladım tek başıma. bulaşıkları yıkadım. ama sinir oldum hep birlikte yapsak anlayacağımda çoğu zaman tek yapıyorum o zaman çok sinir oluyorum yaaa bunlar normal şeyler mi yoksa ben mi abartıyorum
Çok sıkılmışsın. Madem birlikte yiyoruz içiyoruz en azından yardım etsinler biraz bana diyorsun.
Belki de sana değer vermediklerini düşünüyorsun. Buna inciniyorsun belki de.
Hizmetçi miyim derken bu his ile söylemiş olabilirsin..
Bu konu senin hassaslaştığın durumu gelmiş ki, incinmişsin. Ben olsam..... diye bir cümle ile başlarsam,
bu sana birşey katmaz. Çünkü sen, ben değilsin.
Bir arkadaşın önerdiği gibi, öyle olsa böyle olsa diye biriktirme kendini. Misafirler gelmiş sana da, uğurladıktan sonra toparlıyormuşsun gibi düşünebilirsin, siniri hafifletmek hususunda.
Sık gidiyorsanız, bulaşık makinesi hediye edilebilir.mi.
evet iş yapmak kesinlikle gücüme gitmiyor.
kayınvalim hep derki gelinlerimi kızım gibi seviyorum kendi kızı yok bu arada. ama yeğeninin bebeği var yoruluyo zaten diye beni çalıştıryor. diğer eltim hergün kaynanamdadır tüm işini yemeğini herşeyi o yapar üstelik 6 aylık ikizleri var kaynanam arada sallar bebekleri eltim hiç durmadan mutfaktadır ev işlerindedir. kaynanam bizleri kızı gibi sevdiğini söylesede inanmıyorum. yeğeninin alt tarfı tek bebeği var ve herkes ilgileniyo bebekle. onu düşündüğü kadar gelinlerini yani bizi hiiiçç düşünmez onada ayrı gıcığım zaten
gençken bir yere gitsek annem hemen kalk yardı et diye işaret ederdi.tabii servis yapılır bulaşık yıkanır sonra otururduk.biz hep bu tempoyla yetiştik.artık annem kalk demeden kalkıp yardım etmeye devam ettim.evlendim,her gittiğim yerde devam ettiğim için,kimse bir şey diyemiyordu.şu yaşımda hala yaparım.anneme giderim,anneme yaptırcak halim yok.kaynanam zaten mutfak işinden hoşlanmazdı ben oldumu hiç girmezdi.akrabalara aynen yardım.gelinimize giderim beraber yaparız.eltime giderim beraber yaparız.arkadaşlarımla beraber yaparız.yani hala aynen.bir ara komşumun kızı geldi oturmaya,ayağına çay beklemişti bu bana çok garip gelmişti alışkın olmayınca.ben onlara gidince yardım ediyordum oysa,ama herkes farklı işte,
benim kızım yok,onun için sonra gelinlere nasıl yaparım bilemiyorum.ama allahtan dşileğim beni kimseye muhtaç etmesin.hamileliğimde düşüp ayağımı çıkarmıştım.kaynanam 1 akşam önüme sofra kurdu o kadar zoruma gittiki.ertesi sabah tek ayak üstünde gene kahvaltıyı ben hazırladım.yemekleri ben yaptım.boşver sende takma
kaynanan kızım gibi diyormuş ya doğrudur.benim annem bana senin kaynanan gibi davranıyordu.hep benim yapmamı isterdi.benimkızım olsa galiba bende kızımın yapmasını isterdim,
bu arada annem gelinimizden hiçbirşey beklemez.hep banadır nazı
çok güzel yazmışsın ama kızı gibi görmüyor. yeğeni gibi bile görmüyo çünkü yeğenine yazık bebeği var zaten yoruluyo diyen kadın ikizleri olan gelinine hiç demiyo gel 2 dk. otur. üstelik en çok o eltimi sever kavgalrı vs. hiç yoktur. eltimde yazık herşeye koşturuyo. yeğeni evde bi bardak yıkamaz tek yaptığı çocuğa bakmak eskidende tembeldi. onu düşünüyo ama kendi gelinlerine hiç öle bişey demiyo o yüzden gıcığım ona.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?