Gelişme Çabası Yok Ne Yapmalıyım

Merhaba Kızlar
Biriyle 4.5 aydır görüşüyoruz. Kendisi beni her fırsatta sevdiğini söylüyor, benimle gelecek hayalleri kuruyor, beni önemsiyor, sürekli bana iltifat ediyor, mutsuz olmama dayanamıyor, aramızdaki sorunları çözmeye çalışıyor. Yani gerçekten duygusal anlamda bir erkekte aradığım pek çok özelliğe sahip. Ben de ondan hoşlanıyorum çünkü anlayışlı, empati yapabiliyor, bakımlı, düşünceli, mütevazı, merhametli yani iyi bir insan. Fakat kendisi pek gelişime açık değil. Kitap okumak istediğini, gezmeyi sevdiğini söylüyor fakat kendi hayatı için üniversite derslerine çalışmak dışında bir şey yapmıyor. Saatlerce uyumayı seviyor, konfor alanından çıkmak istemiyor. Üniversitedeki etkinliklere katılmıyor, yeni bir şey deneyimlemeyi sevmiyor. İçe dönük gibi de değil yani kendisiyleyken de faydalı bir şey yapmıyor. Oyun oynamayı, motor yarışı izlemeyi seviyor. Ancak ben ona bu nedenle hayranlık duyamıyorum. İkimiz de tıp okuyoruz okuması kolay bir bölüm değil ama boş zamanlarını değerlendirdiğini göremiyorum. Hayatını sevmek sevilmek üzerine kurmuş, beni de merkeze koymuş gibi görünüyor. Bu çok güzel bir şey gibi görünüyor fakat ben onun da bir hayatı olsun istiyorum. Ben sosyalleşmeyi seven, yeni yerler görmeyi yeni şeyler öğrenmeyi seven, zamanını değerlendirmeye önem veren, araştırmayı ve okumayı seven biriyim. Onun benim kopyam olmasını beklemiyorum ancak az da olsa bir çaba istiyorum kendisine yönelik. Bu kişi ben seviyorum diye benimle bir şeyler yapıyor ancak benimle olmak amacı. O da kendisi için bir şeyler yapsın istiyorum. Fakat bir çaba göremiyorum. Bazen ondan soğuduğumu hissediyorum ancak ona bunu belli etmiyorum. Üzülür diye korkuyorum. Bana çok değer veriyor eskisi gibi olmayız diye korkuyorum. Bunun için birinden ayrılmak da çok egoistçe geliyor. Çünkü ben de çok kültürlü, bilgili birisi değilim hatta psikolojim de pek iyi değil. Mükemmeliyetçiyim, kendimi çok yargılıyorum, kendimle barışık değilim. Bu yönümü de düzeltmeye çalışıyorum bir yandan. Fakat bu kişiyleyken kendime bir şey katamıyorum, birlikteyken eğleniyorum ama hayat oyun eğlenceden ibaret değil gibi geliyor. Birbirimize bir şeyler katmamız gerekiyormuş gibi hissediyorum. Ya da o da bir çaba içinde olsun, hayattan kopuk yaşamasın istiyorum. Artık bu düşüncelerden uyuyamıyorum, ona rol yapmaktan yoruldum. Çok sevildiğim halde kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Bu benimle mi ilgili bir sorun yoksa birbirimiz için doğru değil miyiz emin olamıyorum.

Herhangi bir sebepten biriyle ayrılmanın egoistlikle alakasi yok. Artık devam etmek istemiyorsan ayrilirsin. Sebep hiç önemli bile değil ki. Kime neyi ispat edeceksin. İstemiyorum, bitti gitti
Onun dışında ot gibi yaşayan, hayatını güzelleştirmek için bir şey yapmayan insanları hiç sevmem. Ben de geçtiğimiz senelerde birkaç çocukla flörtümü bu yüzden başlarken kesmiştim. Adam gelmiş otuzuna hala diyor ki; "aaa ben de çok isterim seyahat etmek, ileride beraber gezeriz. Hayalim karavan almak, xy ülkesini merak ediyorum"
Ben zaten boyle gelecek düşünen biriyle olmak isterim. Soruyorum nerelere gittin, adam Ankara , Antalya dışında bir yere gitmemiş karavan almak istiyor ama kamp bile yapmamıs. otuzuna kadar şuradan şuraya hayalini gerçekleştirmek için adım atmamis insan ne dese bana boş gelir. Bir şeyi istiyorsan ucundan kıyısından yaparsın yani.
Sizin adam da kitap okumak, gezmek istiyor ama yapmıyor. Yasin çok küçük ama yarın evlensen de ağzında 'istiyorum' lafı, elinde oyun joystigi, elindeki telefonda saçma sapan videolar reelsler ömür tüketir
Yerinde olsam biraz daha devam eder sınav dönemi bitince yazın hala aynıysa ayrilirdim.
Şimdi sınav zamanı, dramaya gerek yok hem senin hem onun icin

Dersleriniz ağır değil mi zaten? Her insan bu tempoyu kaldıramaz. Yani gerçekten her boş vaktinde ders çalışan biriyse hayallerini öteliyor olabilir.

Uzatmicam, ayrıl.

Bu ya da başka bir sebepten ayrılmayi istemek neden egoistce olsun? Mutlu değilsen, ilişkinden tatmin olmuyorsan ayrılmak en doğal hakkın.
Sağlıklı bir ilişki insanı bu kadar sıkıntıya sokmaz, sokmamali.
Sırf çok seviyor,üzerine düşüyor diye devam etmenin bir manası yok. Çok duygusal, hayatında sadece senin olduğun sevgili de sıkıntılı geldi bana ayrica. Dengesiz yaklaşımları olabilir zaman içersinde.

Herkes boş zamanını doldurmaya istekli olmak zorunda değil.
Siz de bu duruma ayak uydurmak zorunda değilsiniz.

Okurken size ne diyesim geldi.
Sizin gibi gezmeyi tozmayı sevmek zorunda değil ki.
Ya da diğer şeyleri.
Tam bir insana seven yaranmaz örneğisiniz.
Bence kesinlikle ayrılın. Çocuk kendini gerçekten seven başkasını bulsun. Yazık üzüldüm.
Kazara evlenseniz kocanızı asla beğenmeyen biri olabilirsiniz.

Kimse sizin için değişmez, değişemez, değişmemeli.
Siz de kimse için, elbette.
İleriye dönük planlarınız varsa bir ömrü beraber geçirmek gibi, bu ancak birbirinize uyum sağlamakla olur. Siz onun eksiklerini hoş göreceksiniz, o da sizin.
Siz şimdi çok gençsiniz tabi, heyecan tavan.
Ama ilerleyen yıllarda insanın fikri çok değişiyor.
Ama demişsiniz ya, onun da bir hayatı olsun, hayranlık duyamıyorum. Bu noktada onu biraz hor görüyorsunuz gibi hissettim.

Bana sorunlu olan siz gibi geldiniz. Karşı taraf zor bir bölüm okurken ekstra kişisel gelişime zaman ayırmak yerine kendini mutlu edecek, iç huzuru bulacağı etkinlikler peşinde. Siz sosyal olmalıyım, kültürlü olmalıyım diye diye kendi iç huzurunuzu kaçırıyorsunuz. Hayatı akışına bıraksanız belki daha mutlu olacaksınız.

Bu demek değil ki ayrılmamalısın, karşındaki insana ayak uydurmalısın vs. Bu da hayatı akışına bırakmanın bir parçası. Rahatsızsanız, mutsuzsanız uzaklaşacaksınız. Ama kimsenin kendi mutsuzluğu pahasına sizin doğrularınıza göre yaşamasını beklememelisiniz.