Geliyolar soldan soldan

yuregimesor .!.:

Aileniz ile araniz acikmi ?iletisiminiz nasil yani

Genişletmek için tıkla...

Hiç görüşmüyoruz

İnanın şuan size öyle imrendim ki, keşke yalnız olsam bir evin içinde diyorum. En sevdiğim şeylerden biri yalnızlık. Oturun bir şeyler izleyin, yemek yiyin, oyun oynayın, kitap okuyun. Biliyorum bazen insan öyle bunalıyor ki, öldürsem mi kendimi diye geçiriyor aklından. Ama bu bir çözüm değil, yaşanacak onca güzellik varken. Bu arada ben de 21 yaşındayım, kendimi sizin yerinize koyarak cevapladım :)

Beautiful Trauma .!.:

Hiç görüşmüyoruz

Genişletmek için tıkla...

Ailemle hiç görüşmeyeceksem eğer sizin yerinizde olmak isterdim. Kimine soldan soldan gelen hayat kiminin hayallerini süslüyor işte.

Beautiful Trauma .!.:

Bayramda ev arkadaşlarım memleketlerine gittiler. Diğer bütün arkadaşlarım da memleketlerine gittiler. Burda olan arkadaşlarım da bayram ziyaretine gittiler. Dün evde mal mal allahım nasıl yalnızım diye zırlarken sevgilim aradı sonra sağ olsun gelip beni aldı. Ama o da akşam kardeşiyle annesinin olduğu şehre gidicek. Ben yine o iğrenç eşyaları toplama öğrenci evime dönüp tüm bayramı yapayalnız geçiricem. Durup durup sinirleniyorum. Neye kime sinirlendiğimi de bilmiyorum. Sevgilim gitmeyeyim burada kalayım diyo ama onun sürekli olarak bana göz kulak olmak zorunda kalmasından artık utanıyorum eminim o da sıkılmıştır bu durumdan. İçim daraldı aileme olan nefretim kabardı. Yine kafamda öldür kendini kurtul düşünceleri dolanmaya başladı. Psikoloğum bile bayram tatilinde. Şu bayramı kendimi öldürmeden atlatırım belki ama ailemin beni getirdiği şu noktayı atlatır mıyım ömrüm boyunca, hiç sanmıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Canım universitedesin sanırım. Ailenle ne yaşadın bilmiyorum ama ben de tam buna benzer bir konu açtım. Ben de görüşmüyorum ailemle. Bazı insanlar aile konusunda şanssız. Yalnız değilsin. Üzme kendini. Kendi kendine mutluluk sebepleri bulabilirsin.

Sizde bayramı sizin gibi yanlız olan insanlarla gecirebilirsiniz mesela çocuk esirgeme yurduna gidebilirsiniz.

Kalabaliklar arasinda yalnizlasiyoruz.Sevdiklerin de olsa,gece kafani yastiga koydugunda her yanin yalnizlik..Sevdigin insanlar da olsa bazen yine anlasilamiyorsun,yine agliyorsun sonra yine kalkiyorsun,yine yürüyorsun falan..
Aglamaktan gözler sismisken bir bes dakika sonra gülebilecegin,mutlu olabilecegin sebepler cikabiliyor enteresandir..
Bu da dünyanin olmasi gereken bir dengenin,düzenin parcasi iste..Her birimiz bir puzzle'in parcasi.Yanlis yere yerlestirsen oturmaz.Bitiremezsin..
Her mutlu/mutsuz sürecler gecici.Ya gecmeseydi??
Bir 5 sene hatta 1 sene..Ne olacagini bilmiyoruz iyi ki de böyle olmus..Bu yuzden de umut hep var,olmali..
Ne beklerken neler umuyoruz,neler buluyoruz,neler yasiyoruz?
Mutlu olmamiz gereken hayatimizin her parcasi tam olsa bile mutsuz olacagimiz seyler zamanlar yine oluyor,olacaktir.
Hayat iste..
Ufak ufak mutluluklar,mutsuzluklar yasaya yasaya koca bir günü bitiriyoruz.Günler,aylar,seneler derken.Geriye dönme sansimiz yok..
Mutsuz oldugunuz durum hakli sebeplerden..Kendinizi yalniz birakmayin.Arayisiniz bitmesin.Aklinizi dolu tutmak belki yorar ama bosluga düsürmez.Kalabaliklar da yormuyor mu sanki?
Simdi sessizligin zihninize olumsuzluklar doldurmasini beklemeyin.
Simdi son ses sevdiginiz bir muzik olsun fonda ama slow degill :)