- 17 Nisan 2012
- 1.896
- 2.559
- 358
ikisinin de avantajları ve dezavantajları var.
ben genç bir anne değilim :) 29 yaşında bebeğimi kucağıma aldım Allah nasip ederse ikincisini bir 3-4 sene sonra istiyorum
kendi bakış açım ve birikimim açısından yorum yapayım:
öncelikle sadece çocuk değil evlenmeden önce de sosyal konumumu mesleğimi oturtmuş durumdaydım bu bir kolaylık sağlıyor tabi
eşimle iki kişilik evlilik hayatımız 2 yıldan fazla sürdü evliliğin oturması için mantıklı bir süreydi flört dönemimizde karakterlerimiz hakkında ne düşünüyorsak şimdi de onu düşünüyoruz yani eşimin huyu suyu- keza benimki de birbirimize sürpriz olmadı. ama evlilik hayatı çok başka birçok maddi-manevi sorumluluk var onları oturttuğumuza inanıyorum. şu an üç kişilik ailemizde de çok mutluyuz gerçekten birbirini seven iki insanın ortak bir paydası olarak çocuk bir mucize :) Allah dileyen herkese versin.
fakat bazen iki kişilik hayatımızdaki özgürlüğü özlüyorum gecenin bir yarısı evden çıkmak, başbaşa geçirdiğimiz kısıtlı tatiller... yalnız asla çocuğa tercih etmem bu durumu, uyurken bile özlüyoruz ailelerimiz başbaşa yemeğe çıkın dediğinde bile onsuz gitmek istemiyoruz o çok başka bir durum ama çocuk olduktan sonra önceki hayattan geçiş yaptığın kara delik kapanıyor :)) bu yüzden iki kişilik günleriniz ister 3 ay olsun ister 5 yıl tadını çıkarmak gerek. daha iyi açıklamam gerekirse şu an hayatımın boyutundan son derece memnunum ama insan bazen nostalji yapabiliyor evlilik öncesi sevgililik günlerimizi de özlüyorum. Allaha şükür her aşama bir öncekinden daha mutlu etti beni ama demek istediğim hayatımızın her döneminin ayrı ayrı tadını çıkarmak.
ayrıca hamilelik kolay bir süreç değil, en rahat hamilelik geçiren kadınlardan biri olarak düşünüyorum bu duygusal dalgalanmalarım evliliğe alışma sürecimle çakışsaydı pek iyi olmazdı:)
ayrıca eğer yaş insana tecrübe ve olgunluk katıyorsa bu annelik için de gereken bir durum, açıkçası 20'li yaşların başında anne olsaydım o yaşların bakış açısı beni biraz zorlardı.
genç anne olmanın avantajı da benim annem gibi abla-kardeş gibi görünmek olsa gerek:) bir de sabır sanırım yaşlandıkça hayat yoruyor tahammül eşiğiniz düşüyor:)
çocukları büyüttükten sonra iki kişilik yaşama ilk evlendiğiniz gibi dönülmüyor, bakın annelerimize hala bizim derdimizdeler :)
ayrıca şunu anlamadım ya çocuğum olmazsa fikrini hamile kalmakla sınamak yerine zihninizi çok meşgul ediyorsa doktora görünerek halletseniz?:) daha 23 yaşındasınız çocuğu birkaç yıl sonra düşünseniz bile tabi ki olmasın ama, öyle bir ihtimalde tedavi olma durumunuz var. ama bence evham yapıyorsunuz. güzel düşünün güzel olsun :)
ben genç bir anne değilim :) 29 yaşında bebeğimi kucağıma aldım Allah nasip ederse ikincisini bir 3-4 sene sonra istiyorum
kendi bakış açım ve birikimim açısından yorum yapayım:
öncelikle sadece çocuk değil evlenmeden önce de sosyal konumumu mesleğimi oturtmuş durumdaydım bu bir kolaylık sağlıyor tabi
eşimle iki kişilik evlilik hayatımız 2 yıldan fazla sürdü evliliğin oturması için mantıklı bir süreydi flört dönemimizde karakterlerimiz hakkında ne düşünüyorsak şimdi de onu düşünüyoruz yani eşimin huyu suyu- keza benimki de birbirimize sürpriz olmadı. ama evlilik hayatı çok başka birçok maddi-manevi sorumluluk var onları oturttuğumuza inanıyorum. şu an üç kişilik ailemizde de çok mutluyuz gerçekten birbirini seven iki insanın ortak bir paydası olarak çocuk bir mucize :) Allah dileyen herkese versin.
fakat bazen iki kişilik hayatımızdaki özgürlüğü özlüyorum gecenin bir yarısı evden çıkmak, başbaşa geçirdiğimiz kısıtlı tatiller... yalnız asla çocuğa tercih etmem bu durumu, uyurken bile özlüyoruz ailelerimiz başbaşa yemeğe çıkın dediğinde bile onsuz gitmek istemiyoruz o çok başka bir durum ama çocuk olduktan sonra önceki hayattan geçiş yaptığın kara delik kapanıyor :)) bu yüzden iki kişilik günleriniz ister 3 ay olsun ister 5 yıl tadını çıkarmak gerek. daha iyi açıklamam gerekirse şu an hayatımın boyutundan son derece memnunum ama insan bazen nostalji yapabiliyor evlilik öncesi sevgililik günlerimizi de özlüyorum. Allaha şükür her aşama bir öncekinden daha mutlu etti beni ama demek istediğim hayatımızın her döneminin ayrı ayrı tadını çıkarmak.
ayrıca hamilelik kolay bir süreç değil, en rahat hamilelik geçiren kadınlardan biri olarak düşünüyorum bu duygusal dalgalanmalarım evliliğe alışma sürecimle çakışsaydı pek iyi olmazdı:)
ayrıca eğer yaş insana tecrübe ve olgunluk katıyorsa bu annelik için de gereken bir durum, açıkçası 20'li yaşların başında anne olsaydım o yaşların bakış açısı beni biraz zorlardı.
genç anne olmanın avantajı da benim annem gibi abla-kardeş gibi görünmek olsa gerek:) bir de sabır sanırım yaşlandıkça hayat yoruyor tahammül eşiğiniz düşüyor:)
çocukları büyüttükten sonra iki kişilik yaşama ilk evlendiğiniz gibi dönülmüyor, bakın annelerimize hala bizim derdimizdeler :)
ayrıca şunu anlamadım ya çocuğum olmazsa fikrini hamile kalmakla sınamak yerine zihninizi çok meşgul ediyorsa doktora görünerek halletseniz?:) daha 23 yaşındasınız çocuğu birkaç yıl sonra düşünseniz bile tabi ki olmasın ama, öyle bir ihtimalde tedavi olma durumunuz var. ama bence evham yapıyorsunuz. güzel düşünün güzel olsun :)
