- 18 Kasım 2015
- 655
- 257
- 18
- 33
Belki burdan okuyanlar bilir asosyal bir yapım var biraz bencilim sanırım bir de. Konuya geleyim. Öncelikle pek arkadaşım yok. İnsanlar yanıma pek yaklasmaz yaklasanlar da not için falan gelirler. Bende çok nadir gidip yanlarına muhabbet açarım. Ama çıkarcı olduklarını düşünüyorum. Geçen yıl sınıfta çok yakın bir arkadaşım vardı yediğimiz içtiğimiz ayri gitmezdi. Evi cok uzak gidemiyor diye her gun yanına giderdim yalniz kalmasın diye. O arkadasim da zaten gelmemi isterdi,bir gun gitmesem hemen arardi. Biz 3 sene cok yakindik. Sonra hafta sonu oldu annemler gelmisti. Bana mesaj atti onceki gece hastalandim diye. Bende gelme niyetiyle hazirlandim annem izin vermedi gitme işlerimiz var dedi. Bende anneme yardim etcem dedim. Sonra ertesi günü mesaj atmış sen benim yakın arkadaşım degilmissin vb bir cok kırıcı mesaj hatta daha beterleri. Sonra bir kac hafta gecti ozur diledi ama içim cok kızgındı ona karsi bir türlü yakın olamadım. Onunla konustuk muhabbet ettik gezdik tozduk ama icimden ona yakin olmak gelmedi. Sonra
Sınıftan baskalariyla konusmaya başladım, onlara dusman oldu. Suan burnu havada yürüyor her zaman ben olayim ya da olmayayim. Kimsenin yuzune bakip selam vermezdi artik bana da aynısını yapıyor. Insanlara burun kivirirdi. Aynilarini ben yaşıyorum. Kısaca arkadasimin düşmanlığını hissediyorum. Ve onun yüzünden digerlerinin de... neden boyle davranıyorlar sizce?
Sınıftan baskalariyla konusmaya başladım, onlara dusman oldu. Suan burnu havada yürüyor her zaman ben olayim ya da olmayayim. Kimsenin yuzune bakip selam vermezdi artik bana da aynısını yapıyor. Insanlara burun kivirirdi. Aynilarini ben yaşıyorum. Kısaca arkadasimin düşmanlığını hissediyorum. Ve onun yüzünden digerlerinin de... neden boyle davranıyorlar sizce?