- 15 Mart 2017
- 152
- 330
- 53
- 37
- Konu Sahibi ferayfusun87
-
- #21
Kendim çok iyi anlaşırım kendimle misal bugün sinemaya gittik ağladık geldik
Kendim çok iyi anlaşırım kendimle misal bugün sinemaya gittik ağladık geldikAynı şehirde olsak takılırdık 31 oldum bende
Ben evliyim ama çocuk okula gidince serbest.Güzel olurdu. Bekar olunca 30 sonrasında bir yalnızlık peyda oluyor maalesef.
O zaman gülümseyin :)Ben çok soğuk ve pek güler yüzlü olmayan biriyim o yüzden fazla arkadaşım yok. Ama zamanla aşacagimi düşünüyorum. Bence kurs olmazsa komşularıniza vs bakın. Çocuğunuz varsa onun arkadaşlarının anneleriyle tanışın.
Ben size bir soru sorayım. Cevabını verdim diyeceksiniz ama daha temele inin neden arkadaş istiyorsunuz? Cevabı verince nasıl ve nerede arkadaş bulacağınızı da yazacağım size.Çok doğru bir noktaya değindiniz. Bu atak olma konusunu biraz somutlaştırabilir misiniz örneklerle ? Mesela yeni biriyle tanıştık muhabbet ettik ve daimi arkadaşlık kurmak istiyoruz nasıl ilerleyebiliriz?
Ben size bir soru sorayım. Cevabını verdim diyeceksiniz ama daha temele inin neden arkadaş istiyorsunuz? Cevabı verince nasıl ve nerede arkadaş bulacağınızı da yazacağım size.
Calisiyor musunuz?
Kalabalik ve eglenceli bir calisma ortami arkadas edinmek icin en ideal alan bence, burda bazi arkadaslar is arkadaslariyla pek samimi olmamayi tercih ediyorlar ama ben 2012 de ayrildigim is yerimdeki arkadaslarimla hala gorusuyorum, basım sıkışsa ilk onlari ararim.
:) Bu genel bir cevap. Sorunun cevabı insan insana ihtiyaç duyar.Çünkü yalnız hissediyorum. Psikolojim de olumsuz etkileniyor. Sinemaya konsere ve daha birçok etkinliğe yalnız gitmekten çok sıkıldım.
Çevresi çok güzel geniş bir arkadaşım vardı, nasıl oluyor diye biraz gözlem yaptım ve farkettim ki; gözüne kestirdiği kişilere ilk tanıştığında "bı kahve içelim, seni yemeğe götüreyim" gibi tekliflerde bulunuyor ve o kişilerle arkadaş hatta dost oluyordu böylelikle..
Bu taktiği bende uyguladım ve etkisini ciddi anlamda gördüm, ancak artık arkadaştan da sıkıldım, bütün çevremi yavaş yavaş hayatımdan çıkardım.
Yukarıda bir arkadaşın dediği gibi "nerede çokluk orada b..luk"...
Yine yukarıda bir arkadaşın dediği gibi "önemli olan nicelik değil nitelik"...
Bunu geçen hafta bir kitapta okumuştum. Aklıma geldikçe deniyorum. Ama aklıma çok nadir geliyorO zaman gülümseyin :)
Yıllar önce herşeyde dert yanan karamsar bir kişiydim. Sonra neden böyle yapıyorum belki de saece rolümü değiştirmeliyim dedim ve içimden gelmediğinde bile gülümsemeye zorladım kendimi. Viliyor musunuz? İnsan mutlu olmayı, gülmeyi bile öğrenebiliyor yeterki çabalasın.
Şimdi herkese gülümsüyorum :) bunu yazarken bile tabi arada 20 yıl geçti ben büyüdüm olgunlaştım ve taktiğim işe yaradı. İngilizce bir söz vardır "fake it until you make it" yani gerçekleştirene kadar öyleymiş gibi yapın diye.
Deneyin! Şimdi başlayın gülümsemeye. Aynada bakıp gülümseyin.
Yukarıdaki mesaj da bi arkadaş çok güzel açıklamış.Birşey söyleyeyim mi, aynısını ben de gözlemledim. Çok arkadaşı olan biri vardı mesela gözüne kestirdiğine direk yapışırdı hiç utanma çekinme yoktu.
Ama ben bunu beceremiyorum. Çünkü böyle bir hamle yaptığımda karşımdaki insanın bir tarafı kalkıyor ve loser gibi görüyor. Başkası yapsa ay çok girişken denilen şey ben yaptığımda olmuyor buna öfke doluyum.
Bir de bende biraz çekinme hatta gurur var. Mesela 1 hafta önce bir kızla tanıştım olumlu elektrik aldım kahve içelim dedik. Numaramı verdim hala bir davet göndermedi . Başka bir kız var ona Facebook'tan yazdım mesajı görmüş birşey yazmadı. Yani cidden bir kısmetsizlik var. Hep ben mi davet eden koşturan olmalıyım niye kimse benim için gayret etmiyor ? Çok düşündüm ve sonuç bu iş şeytan tüyü meselesi bence. Şeytan tüyü olan her türlü yolunu buluyor.
Yukarıdaki mesaj da bi arkadaş çok güzel açıklamış.
İnsanlar size yaklaşmıyor ise sizde kendilerine dair birşeyler bulamıyorlardır.
İnananların dikkatini çekmek için iyi bir dinleyici olmakta çok etkili. Karşı tarafla ilgilenmek, isim ile hitap etmek, 3-5 gün önce anlattığı bir problemini çözüp çözmediğini sormak, çocuklarını sormak vs...
Çekingen duruşunuzun olumsuz bir yansıması olabilir.İnanın ki hepsini fazlasıyla yapıyorum. Ama başkası yapınca " ay çok girişken ay çok şirin " denilen şeyleri ben yapınca nedense karşıdaki loser, needy gibi falan görüyor ve değer vermiyor. Öfke doluyum buna. Bu durumu şeytan tüyüyle açıklayabiliyorum ancak.
Çekingen duruşunuzun olumsuz bir yansıması olabilir.
Ben de yıllar sonra memlekete geldim arkadaş çevrem yok. Bir de biriyle arkadaşlık kurmak için hep karşı taraftan ilk adımı beklerim. Yani o kişi bana yakın davranırsa mesela ilk karşı taraf beni bir yere davet ederse giderim ama kendim yapamam.
İş yerinde arkadaşlık nasıl oluşur bilemiyorum ben sadece işimi yapıyorum uzun uzun da oturmuyorum hep yapacak işlerim oluyor. Mesela bir arkadaş benim evimin yakınına geliyor ben de onun arabasıyla gelebilirim iş çıkışı ama bunu söyleyemem. Kendim dolmuşa binip geliyorum.
Ben de yıllar sonra memlekete geldim arkadaş çevrem yok. Bir de biriyle arkadaşlık kurmak için hep karşı taraftan ilk adımı beklerim. Yani o kişi bana yakın davranırsa mesela ilk karşı taraf beni bir yere davet ederse giderim ama kendim yapamam.
İş yerinde arkadaşlık nasıl oluşur bilemiyorum ben sadece işimi yapıyorum uzun uzun da oturmuyorum hep yapacak işlerim oluyor. Mesela bir arkadaş benim evimin yakınına geliyor ben de onun arabasıyla gelebilirim iş çıkışı ama bunu söyleyemem. Kendim dolmuşa binip geliyorum.
Bence bu şekilde aramayın, bulamazsınız, bulsanizda bir şekilde bir yerde kesilir arkadaşlığınız.Aynen. Bir de diyelim ben kahve içelim dedim ve kahve içtik, devamı gelmiyor yani daimi arkadaşlık oluşmuyor. Ben tek kahvelik ya da tek yemeklik arkadaş istemiyorum daimi arkadaş istiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?