- 20 Haziran 2025
- 12
- 4
- 1
- Konu Sahibi nergiskokulu
-
- #1
Kızlar merhaba,şu koca dünyada konuşacak,derdimi anlatacak kimsem olmadığı için bu forumda sizlere derdimi anlatmak istedim ..okuyan olur mu bilmem olmasada ben alışkınım yalnızlığa..üstelik evliyim ve memlekete taşındığımızdan beri yalnızım:)
Sizlerle paylaşmak istediğim asıl konu şu kaynımın bir arkadaşının düğünü var,ailenle birlikte buyur gel demiş(ailesi de kayınvalidem 2 bekar görümcem ve bekar kaynım)ama kaynım bizi de davet etmiş .buraya kadar bi problem yok..gideceğimiz yerin mesafesi uzun ve tek arabayla gitmemiz gerekiyor,haliyle arabaya sığmıyoruz .ben de eşime annen ve kardeşlerin gitsin biz tanımıyoruz bile,gitmeyelim dedim ama eşim(ailesinden kopamayan biri olduğu için) onlarla birlikte gitmek istiyor..bana sunduğu çözüm sen kal,biz seninle sonra yine gider gezeriz..bana mantıksız geldiği için ben de kabul etmedim,senin ailen benim benden vazgeçiyorsun ama kardeşlerinden birine arabada yer yok biriniz kalın diyemiyorsun, üstelik bekar biriymiş gibi gitmeyi mantıklı buluuyorsun dedim..hayır onlara öyle bir şey söyleyemezmiş ama bana nazı geçiyormuş güya..ben de kesinlikle kabul etmeyeceğimi söyledim..o kadar ergence bi tepki verdi ki sanki ben kendisini çok boğuyormuşum,sürekli baskı altında tutan biriymişim gibi..O an tam olarak hissettiğim mide bulantısıydı,ne emeklerle ne hayallerle evlenmiştim tanımadığımız birinin düğününe sırf ailesiyle olabilmek için gitmek istemesine anlam veremedim .
Bu arada şunu belirteyim,memlekete ailesi için geldik,benm mutsuz olacağımı bildiği halde umursamadan alıp getirdi beni buraya,her hafta hatta bazen haftada 2 3 kere ailesiyle görüşürüz ya da o benim bilgim dışında görüşür,ben ses etmem..ama sürekli ailesine hasretmiş gibi davranır,sanki bir tek onun ailesi varmış gibi..
Kızlar benim annem yok,babamla tek yaşıyorduk ben bu adamla evlenebilmek için 70 yaşındaki babamı bir başına bırakıp yuva kurdum benim babam daha zor durumda ama o ailesi her zaman en kötü durumdaymış gibi davranır,her zaman ailemde ailem..ailesini ilk zamanlar ben de çok seviyordum çok iyi insanlar ama ailesine düşkünlüğü arttıkça ben ailesinden uzaklaşıyorum,elimde olmadan...böyle olanlar lütfen evlenmesin,en azından babamla bi düzenimiz vardı,mutluyduk..
Sizlerle paylaşmak istediğim asıl konu şu kaynımın bir arkadaşının düğünü var,ailenle birlikte buyur gel demiş(ailesi de kayınvalidem 2 bekar görümcem ve bekar kaynım)ama kaynım bizi de davet etmiş .buraya kadar bi problem yok..gideceğimiz yerin mesafesi uzun ve tek arabayla gitmemiz gerekiyor,haliyle arabaya sığmıyoruz .ben de eşime annen ve kardeşlerin gitsin biz tanımıyoruz bile,gitmeyelim dedim ama eşim(ailesinden kopamayan biri olduğu için) onlarla birlikte gitmek istiyor..bana sunduğu çözüm sen kal,biz seninle sonra yine gider gezeriz..bana mantıksız geldiği için ben de kabul etmedim,senin ailen benim benden vazgeçiyorsun ama kardeşlerinden birine arabada yer yok biriniz kalın diyemiyorsun, üstelik bekar biriymiş gibi gitmeyi mantıklı buluuyorsun dedim..hayır onlara öyle bir şey söyleyemezmiş ama bana nazı geçiyormuş güya..ben de kesinlikle kabul etmeyeceğimi söyledim..o kadar ergence bi tepki verdi ki sanki ben kendisini çok boğuyormuşum,sürekli baskı altında tutan biriymişim gibi..O an tam olarak hissettiğim mide bulantısıydı,ne emeklerle ne hayallerle evlenmiştim tanımadığımız birinin düğününe sırf ailesiyle olabilmek için gitmek istemesine anlam veremedim .
Bu arada şunu belirteyim,memlekete ailesi için geldik,benm mutsuz olacağımı bildiği halde umursamadan alıp getirdi beni buraya,her hafta hatta bazen haftada 2 3 kere ailesiyle görüşürüz ya da o benim bilgim dışında görüşür,ben ses etmem..ama sürekli ailesine hasretmiş gibi davranır,sanki bir tek onun ailesi varmış gibi..
Kızlar benim annem yok,babamla tek yaşıyorduk ben bu adamla evlenebilmek için 70 yaşındaki babamı bir başına bırakıp yuva kurdum benim babam daha zor durumda ama o ailesi her zaman en kötü durumdaymış gibi davranır,her zaman ailemde ailem..ailesini ilk zamanlar ben de çok seviyordum çok iyi insanlar ama ailesine düşkünlüğü arttıkça ben ailesinden uzaklaşıyorum,elimde olmadan...böyle olanlar lütfen evlenmesin,en azından babamla bi düzenimiz vardı,mutluyduk..